Ένα ηλιόλουστο Σάββατο του Δεκέμβρη ξεκινήσαμε από το Ηράκλειο για την παραλία της Τρυπητής στα Αστερούσια όρη. Τελικός προορισμός μας ήταν η παραλία Κατάρτι στα ανατολικά της Τρυπητής , μια από τις πιο δυσπρόσιτες παραλίες της περιοχής.
Για την προσέγγιση της Τρυπητής επιλέξαμε την διαδρομή που ξεκινάει από το χωριό Κρότος ,η οποία είναι βατός χωματόδρομος . Ο Κρότος βρίσκεται σε υψόμετρο 421μ ανάμεσα στο χωριό Μιαμού και στην παραλία του Λέντα . Φτάνοντας στον Κρότο ακολουθήσαμε την πινακίδα προς Παναγία Βήθανο . Έπειτα από 2 περίπου χιλιόμετρα στρίψαμε αριστερά ακολουθώντας την πινακίδα προς Τρυπητή. Μετά από 4.5 χιλιόμετρα οδήγησης μέσα στο άγριο τοπίο των Αστερουσίων φτάσαμε στην παραλία της Τρυπητής.Η παραλία ονομάστηκε Τρυπητή από τον σπηλαιώδη ναό της Παναγίας Τρυπητής. Στην περιοχή υπάρχει αρχαιολογικός χώρος της προανακτορικής περιόδου καθώς και αρχαίο ονειρομαντείο. Επίσης στα δυτικά της παραλίας παρατηρήσαμε πολλές σπηλιές <<τρύπες>> πάνω στον βράχο.
Παρκάραμε κοντά στην ταβέρνα του Μαθιού στα ανατολικά της παραλίας, από όπου ξεκίνησε η περιπετειώδης πεζοπορία – εξερεύνηση μας. Ακολουθήσαμε το μονοπάτι που οδηγεί προς τον προανακτορικό οικισμό και πεζοπορήσαμε παράλληλα με την θάλασσα. Το μονοπάτι χανόταν σε πολλά σημεία και είτε το ψάχναμε είτε ακολουθούσαμε εναλλακτικά μονοπάτια σχηματισμένα από κατσίκες και πρόβατα. Έπειτα από περίπου 1 ώρα και αφού είχαμε συντροφιά αετούς και κατσίκια, φτάσαμε στην εντυπωσιακή παραλία του Λεπριά. Από εκεί η θέα μας έκοψε την ανάσα!
Πάνω από την παραλία υπήρχε μια πολύ απότομη πλαγιά την οποία ήταν δύσκολο να διαβούμε, έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να ανηφορίσουμε πιο ψηλά, με σκοπό να την αποφύγουμε και να βρεθούμε απέναντι . Στην συνέχεια ακολουθώντας τα υποτυπώδη μονοπάτια και με πολλή προσοχή κατηφορίσαμε προς την κοίτη του φαραγγιού του Καταρτιού. Στο βάθος η θέα προς τον Σαλαμιά , τον Άη Γιάννη και τον Κόφινα ήταν μαγευτική!
Έπειτα και από την διάσχιση του μικρού αλλά κακοτράχαλου φαραγγιού του Καταρτιού, φτάσαμε στην παραλία Κατάρτι (1 ώρα περίπου από τον Λεπριά). Το Κατάρτι είναι μια πολύ μικρή και απομονωμένη παραλία, ένα πραγματικό ησυχαστήριο, όπου η μόνη ενόχληση ήταν τα κατσίκια που μπαινόβγαιναν στο φαράγγι! Οι δύο πλαγιές του φαραγγιού που περικλείουν το Κατάρτι είναι τόσο κοντά μεταξύ τους , ώστε όταν κάποιος κάθεται στην παραλία και κοιτάει μπροστά είναι σαν να βλέπει το τοπίο μέσα από κάδρο!
Λόγω του δύσβατου της περιοχής αλλά και της απότομης κλίσης του εδάφους (ανηφόρες , κατηφόρες ,ασταθή πετρώματα και χώματα, έλλειψη σηματοδοτημένων μονοπατιών) η χρήση ορειβατικών παπουτσιών και μπατόν θεωρείται απαραίτητη. Τέλος, λόγω του άνυδρου της περιοχής ,το νερό είναι απαραίτητος συνοδοιπόρος.