Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε να πει «ναι» στις απολύσεις εγκύων γυναικών, όταν ένας εργοδότης αποφασίζει να προβεί σε μαζικές απολύσεις.
Θα ήταν πραγματικά γελοία αν δεν ήταν τραγική μια τέτοια είδηση.
Τραγική αλλά και δυστυχώς αληθινή.
Πολλές φορές ότι και να πεις, όπως και να εκφραστείς, τα λόγια δεν είναι αρκετά για να περιγράψεις το αυτονόητο, και οι χαρακτηρισμοί σε περιορίζουν στο να πείς αυτό που ακριβώς έχεις στο μυαλό σου.
Κάπως έτσι ένιωσα διαβάζοντας το άρθρο του ψυχολόγου Δημήτρη Σταράκη στο altsantiri.gr για τον τρόπο που η ενωμένη Ευρώπη από την μία εμφανίζεται θεματοφύλακας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, των αρχών του Διαφωτισμού και εγγυητής της σταθερότητας.Μιας σταθερότητας όμως των κερδών των εταιρειών και των φορολογικών παραδείσων, τη στιγμή όπου οι γυναίκες πολίτες της θα μπορούν να μείνουν στο δρόμο, χωρίς η ίδια η Ένωση να έχει δημιουργήσει συνθήκες για να γεννηθούν όσο το δυνατόν πιο ομαλά οι αυριανοί πολίτες της.
«Είσαι έγκυος; Απολύεσαι!» Τόσο απλά.τόσο εύκολα και τόσο άδικα !
Βλέπεται ήρθε η στιγμή για να μπει και η έγκυος γυναίκας στην κιμαδομηχανή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που δοξάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είσαι έγκυος; Δε μας ενδιαφέρει. Μετρά το ότι «δε βγαίνουν τα νούμερα». Μετρά το ότι η εγκυμοσύνη σου είναι ασύμφορη. «Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας, κι ο γιος μου τ’ ανταλλακτικό» μας τραγουδούσε προφητικά η Ελένη Βιτάλη. Να λοιπόν που έφτασε η μέρα όπου η γυναίκα δέχεται άλλο ένα πλήγμα από ένα δικαστήριο, το οποίο υποτίθεται ότι αποφασίζει με γνώμονα το κοινό συμφέρον (εδώ γελάμε), για να την κατασκευάσει ως ένα εύκολα αντικαταστάσιμο ανταλλακτικό.
Αναρωτιέμαι ποιες θα είναι οι αντιδράσεις σε μια τέτοια απόφαση και, αν δεν αναχαιτιστεί, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Μήπως το να επαναφέρουμε την παιδική εργασία με ένα πιο ζουζουνιάρικο, διασκεδαστικό όνομα;