Ξακουστή στους αρχαίους συγγραφείς η χορευτική τους δεινότητα. Σε ανοιχτό κύκλο ο χορός των γυναικών, κλειστού τύπου με λαβή από τους ώμους ο χορός των ανδρών
Μπορεί στην αρχαία Κρήτη να μην είχαν θεάματα όπως το γνωστό «So you think you can dance», όμως χόρευαν πολύ. Ο σημαντικότερος χορός καθ όλη τη διάρκεια της μινωικής εποχής ήταν ο γυναικείος ανοιχτός κυκλικός χορός που χορευόταν με την ίδια λαμπρότητα τόσο στο ανακτορικό περιβάλλον όσο και στην εξοχή, στο πλαίσιο λατρευτικών δρώμενων για την επιφάνεια γυναικείας θεότητας της βλάστησης.
Ελάμβαναν μέρος μόνο γυναίκες, είχαν ελεύθερη κυκλική κίνηση και έκαναν χειρονομίες επίκλησης με σημαντικότερη την ανύψωση των χεριών πάνω από την κεφαλή, που συνοδεύεται με ελαφρά κλίση του κορμού προς τα πίσω.
Η αρχαιολόγος Στέλλα Μανδαλάκη μίλησε στην Αρχαιολογική Εταιρεία (Πανεπιστημίου 22) στο πλαίσιο του Σεμιναρίου Μινωικής Αρχαιολογίας με θέμα «Η όρχηση στη μινωική κοινωνία». Ξεκίνησε από αυτόν τον κυκλικό χορό, που εξελίσσεται και, κατά τη μετανακτορική περίοδο εκτελείται και στα νεκροταφεία και συνέχισε αναφέροντας πως το σχήμα του ανοιχτού κύκλου και ο λατρευτικός χαρακτήρας της όρχησης «διαφοροποιούν τον γυναικείο κυκλικό χορό από τον αντίστοιχο ανδρικό, ο οποίος ήταν κλειστού τύπου με λαβή από τους ώμους και εκτελούνταν σε πλακόστρωτους χώρους ή στο εσωτερικό κυκλικών περιβόλων των νεκροταφείων, κατά τη διάρκεια νεκρικών τελετών».
«Αυθόρμητοι, λαϊκοί χοροί ψυχαγωγικού χαρακτήρα δεν εντοπίστηκαν στη συγκεκριμένη μελέτη, ίσως γιατί δεν συνηθίζεται η απεικόνισή τους στους αρχαίους πολιτισμούς γενικότερα. Παρόλο που είναι αρκετά δύσκολο να διατηρήθηκαν στοιχεία της μινωικής όρχησης στους ιστορικούς χρόνους, η γοητεία που ασκούσαν τα μινωικά ορχηστικά δρώμενα διατηρήθηκε ως ανάμνηση στους αρχαίους συγγραφείς που αναφέρονται συχνά στη χορευτική δεινότητα των αρχαίων Κρητών» ανέφερε η κ. Μανδαλάκη.
Γραφει η Αγγελική Κώττη
[email protected]