Το συνταρακτικό αντίο της δημοσιογράφου Νέλλης Κατσαμά στον μεγάλος λυράρης Γιώργη Κατσαμά
«Κι ήρθε η ώρα του αποχωρισμού. Το τελευταίο διάστημα όποτε σε άκουγα να τραγουδάς “εζευγαρώσαν τα πουλιά “κάτι έσπαγε μέσα μου. Ιδίως εκεί που τραγουδούσες “μα το δικό μου ριζικό μηδέ πουλί δεν τόχει “. Σα να ήταν βαθιά βιωματικός ο στίχος.
Σα να μας προετοίμαζες. “Ανάθεμά σε χωρισμέ “.. Σαν το “μολύβι μέσα στης μοίρας το τετράδιο “που ξεχώρισες μια βραδιά με τον χορό σου . Είναι μου λέγαν ο καημός μπόρα και θα περάσει.. Μιλούσες πάντα παρηγορητικά. Πάντα με χαμόγελο. Ακτινοβολούσες καλοσύνη. Κέρδισες όλες τις μάχες της ζωής ακόμα και την μεγαλύτερη με τον καρκίνο. Κατόρθωσες να βγεις από τους «κανονικούς» ρυθμούς και να αναστοχαστείς για την ζωή σου και το τι συμβαίνει γύρω σου , λίγο πιο βαθιά, λίγο πιο αγνά, λίγο πιο ελεύθερα από όσα ορίζουν οι καθημερινοί καταναγκασμοί;
Αλλά έτσι ήσουν πάντοτε. Πάνω σε αυτό και στην εν γένει προσγειωμένη και σοβαρή στάση σου κέρδισες το σεβασμό και την αγάπη μια σημαντικής μερίδας μουσικόφιλου κοινού. Για το παίξιμο και του λαούτου και της λύρας .Και η φωνή σου ιδιαίτερα ζωντανή, νηφάλια , ήρεμη, με έντονη χροιά, τέτοια που δεν την μπερδεύεις με κανέναν άλλο.
Η ζωή σου αγάπη, όνειρο και αγώνας.
Αλλά και με καϋμό και πάθος. Με την μουσική, την παράδοση. Ο, τι κι αν γίνει, έλεγες με βαθιά πεποίθηση, εμείς, ως παράδοση θα υπάρχουμε. Ωστόσο προβληματιζόσουν. Τι είμαστε; Τι γίναμε; Μην παραπατήσουμε.. Και αγχωνόσουν μη και δεν προφτάσουμε, μη και με όσα συμβαίνουν γύρω μας, συνηθίσουμε, μην συνηθίσουμε..μην χαθούμε.
Έτσι συνέχισες και από τον Παγκρήτιο Σύλλογο Καλλιτεχνών Κρητικής Μουσικής. Κι επειδή οι καιροί μάς θέλουν όρθιους κι ενεργούς πάσχιζες ακόμα και από το νοσοκομείο να κάνεις το όραμα πραγματικότητα. Δημιουργικά και αγωνιστικά, πάντα και κάθε μέρα όπως ήταν ολόκληρη η ζωή σου .
Ήθελες τον Παγκρήτιο Σύλλογο Καλλιτεχνών Κρητικής Μουσικής όρθιο και μεγάλο ξανά. Με κέντρο μελετών, με αρχείο των δημιουργών. Με αίθουσες συνελεύσεων και συναυλιών. Παρόν και στους τέσσερις νομούς της Κρήτης. Ζητούσες και απαιτούσες για αυτό το σκοπό. Χωρίς εκπτώσεις.
Θύμωνες με την αδιαφορία, την ευκολία για το πάθος που λείπει. Σε πονούσε και σε βασάνιζε η λεπτομέρεια.
Σε μια χώρα που έχει γίνει τόσο μοντέρνα ώστε να ρημάζει και να αφανίζει την αίσθηση ευθύνης, να αλλοιώνει συμπεριφορές, πολιτικές και καθημερινές πράξεις… σε μια χώρα που αναζητάς να κρατάς την ελπίδα ζωντανή, Γιώργο μου σταθερά επεδίωκες έχοντας πάντα αυτή την ανησυχία, να ποντάρεις στην ενότητα, στο όλοι μαζί .
Υποχωρώντας εσύ για να φανούν κι άλλοι. Συχνά σε μάλωνα γιαυτό και εσύ γελούσες.Προφανώς και καταλάβαινα. Για να έχει το όνειρο συνέχεια, για να μην στερηθούν οι επερχόμενοι από την σιωπή που θα την διαδεχθεί. Για να υπάρχει συνέχεια στο μέλλον με πάθος, έμπνευση δημιουργία. Αγαπημένε μου Γιώργο. Προφανώς δεν σε αποχαιρετώ.
Σε συναποβγάνω. Καλοστραθιά ναχεις.»
Υ. Γ. Επειδή ρωτούν πολλοί.
Αύριο στη 1 το μεσημέρι η σωρός θα βρίσκεται στο σπίτι του στο Αδελε. Στις 3 το απόγευμα θα ψαλεί η νεκρώσιμος ακολουθία ,στον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονα στο Αδελε και η ταφή θα γίνει αμέσως μετά, στους Έρφους Μυλοποταμου .