Δεν ξέρω ποιο δευτερόλεπτο της ζωής σου αγαπώ περισσότερο…
Έχω την ευτυχία κάθε στιγμή μαζί σου να είναι διαφορετική και να σε βλέπω να μεγαλώνεις και να γίνεσαι η υπέροχη γυναίκα που σου έταξα πως θα γενείς.
Σε έταξα στην Παναγία, Αρχόντισσα, για να αναπτυχθείς μέσα στην μήτρα μου και να γεννηθείς … μου είπαν ότι θα γεννιώσουν με σύνδρομο down, ήμουν όμως σίγουρη πως ότι μορφή και να είχες θα ήσουν νικήτρια, όμορφη και δυνατή.
Γεννήθηκες για να κάνεις την διαφορά….και ήμουν αποφασισμένη ότι θα τα καταφέρεις!!!
Και εκείνη την στιγμή που κοίταξα στα μάτια τον γυναικολόγο μου και απάντησα: "Θα γεννηθεί και αν δεν είναι Ολυμπιακό το μετάλλιο θα είναι σίγουρα Παραολυμπιακό" ήταν η μοναδική φορά στην ζωή μου που προσευχήθηκα τόσο δυνατά…ήθελα να γεννηθείς: δεν με ενδιέφερε πως θα ήσουν…θα ήσουν εσύ, η Μοναχοκόρη και Βασίλισσα μου.
Μόνο τότε προσευχήθηκα και έκανα τάμα στην Παναγιά: όχι λαμπάδες και χαζά…έκανα τάμα να σε μεγαλώσω για να βοηθήσεις τους συνανθρώπους μας.
Να σε κάνω άνθρωπο σωστό με ενσυναίσθηση και δύναμη ψυχής για να δίνεις το χέρι και να βοηθάς να σηκωθούν στο ύψος σου όσοι υποφέρουν.
Μόνο τότε προσευχήθηκα με πίστη μεγάλη.
Τις υπόλοιπες στιγμές απλά έμπαινα στην μάχη γνωρίζοντας ότι είτε θα βγω νικήτρια ή νεκρή!!!
Οι υπόλοιπες στιγμές ήταν μάχες…
Εσύ ήσουν ζωή!!!
Χρόνια Πολλά Αρχηγέ και κόρη μου…
Είθε η φαρέτρα σου να είναι γεμάτη βέλη, το τόξο σου πάντα δυνατό, το ξίφος σου στην θέση του και η πίστη σου στις δυνάμεις σου και στην ζωή να γίνουν πανοπλία σου…
Γεννήθηκες Βασίλισσα…
Είθε η Παναγιά να είναι πάντα συνοδοιπόρος σου …
Σε αγαπώ και σε στηρίζω ψυχή μου ….
Η περήφανη μαμά σου …
©Eleftheria Dandolo