Ο καθηγητής θρησκευτικών του Λυκείου Γαζίου Παναγιώτης Ασημακόπουλος μαζί με τον Αστρινό Τσουτσουδάκη καθηγητή της Φυσικής, κατάφεραν πέρυσι με την μοναδική βραδιά… ξε-άγχους για τους υποψηφίους των πανελλαδικών εξετάσεων, αλλά και τον διαφορετικό τρόπο προσέγγισης των μαθητών τους να γράψουν πραγματικά ιστορία.
Είναι και οι δύο ιδιαίτερα δημοφιλείς στους μαθητές και έχουν το «δικό τους τρόπο διδασκαλίας " και όπως αναφέραμε και σε προηγούμενο άρθρο μας έχουν καταφέρει να αγγίξουν όχι μόνο τους μαθητές αλλά όπως φαίνεται και τα ΜΜΕ της Κρήτης.
Μήπως όμως το ντουέτο χωρίζει..;Μήπως ήρθε η ώρα να τραβήξει ο καθένας τον δικό του δρόμο ..;Kι αυτό γιατί ο Παναγιώτης Ασημακόπουλος κατάφερε να περάσει στη σχολή Φιλοσοφικών και Κοινωνικών σπουδών στο Ρέθυμνο.
Είναι η τρίτη σχολή που περνά και σύμφωνα με τον ίδιο είναι σχεδόν η ίδια με το 2ο πτυχίο του..Εμείς μπορούμε να φανταστούμε τον Αστρινό Τσουτσουδάκη να του λέει δακρυσμένα… "ακόμη κι εσύ κάπου θα περάσεις"…
Όσο για το «Όταν πάνω στη νιότη σου θες να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις μακριά…» δεν θα το σχολιάσουμε…αν και για τον Παναγιώτη απ ότι φαίνεται η πραγματική νιότη βρίσκεται στην ψυχή.
Δείτε παρακάτω την ανάρτηση του :
«Όταν οι κόποι μιας χρονιάς ανταμείβονται….
Όταν το εξαντλητικό διάβασμα αποδίδει….
Όταν περιμένεις πώς και πώς να ποστάρεις κι εσύ το screenshot με τα αποτελέσματα…
Όταν η σχολή που βάζεις στο Μηχανογραφικό για πλάκα, πέφτει πάνω από 1300 μόρια…
Όταν η σχολή που περνάς για 3ο πτυχίο είναι σχεδόν η ίδια με το 2ο πτυχίο…
Όταν συμμετέχεις στη βραδιά ξε-άγχους του σχολείου σου…
Όταν οι καθηγητές σού χτυπάνε φιλικά τον ώμο και σού λένε δακρυσμένοι "ακόμη κι εσύ κάπου θα περάσεις"…
Όταν πάνω στη νιότη σου θες να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις μακριά…»
Ενώ ο ίδιος πάντα σεμνός, αλλά και άνθρωπος με χιούμορ συμπλήρωσε:
«Όσοι με γνωρίζετε έστω και λίγο, θα καταλάβατε ότι το κειμενάκι μου για την "επιτυχία" μου στις Πανελλήνιες είχε ισχυρή δόση χιούμορ! Φέτος όμως, θεωρώ ιδιαίτερη επιτυχία και ευτυχία και ως άνθρωπος και ως καθηγητής τη συνεργασία μου με τα υπέροχα παιδιά της Γ' τάξης του ΓΕΛ Γαζίου.
Αν ήταν υπερβολή, δεν θα το έγραφα. Είναι αλήθεια! Άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι έζησα και ζήλεψα την αγωνία τους και τον αγώνα τους να βγουν από τη σχολική μήτρα! Είτε πέρασαν στη σχολή που ήθελαν είτε όχι, η καρδιά μου έχει μέσα δυο πράγματα: αγάπη κι ένα μεγάλο ευχαριστώ!