Το «Ύστατο χαίρε» στον Γιώργο Κανάκη από τον άνθρωπο που αποτελεί την ψυχή του Πνευματικού Κέντρου των Καλεσσών, τον δάσκαλο Θεόδωρο Κυρικλάκη.
Συναισθηματικά φορτισμένη ήταν η κηδεία του Γιώργου Κανάκη,του σχεδιαστή, του ζωγράφου,του Καλεσσανού, μα πάνω απ’ όλα του οικογενειάρχη που άφησε τη δική του «σφραγίδα» στη μικρή κοινωνία των Καλεσσών.
Έναν ιδιαίτερα συγκινητικό επικήδειο λόγο έβγαλε ο Θεόδωρος Κυρικλάκης κατά την εξόδιο ακολουθία του καλού του φίλου , Γιώργου Κανάκη, το απόγευμα της Κυριακής στον Ιερό ναό των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στα Καλέσσα.
Διαβάστε παρακάτω τα λόγια που είπε στην κηδεία του αγαπημένου του φίλου ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός Θεόδωρος Κυρικλάκης:
«Έξη μήνες περίπου πριν στα μέσα του Μάρτη είχαμε φίλε Γιώργο συναντηθεί σε μιά ωραία εκδήλωση του Πνευματικού μας κέντρου στα Πάνω Καλέσσα.
Θυμάμαι τότε που παραπονέθηκες πως ένας πόνος στη μέση σου επιμένει να σε ενοχλεί και δεν λέει να σταματήσει,για πολλές μέρες.
Κι αυτή η επιμονή, του πόνου,στέριωσε για τα καλά στο κορμί σου, και γενικεύτηκε και επηρέασε όλα σχεδόν τα ζωτικά σου όργανα μέχρι χθες βράδυ περίπου τα μεσάνυχτα.
Τότε που η ψυχή σου φτερούγισε από τα σωθικά σου, οι πόνοι σταμάτησαν, τα ισχυρά παυσίπονα που μέχρι τότε φαρμάκωναν το σώμα σου χωρίς αποτέλεσμα, δεν είχαν κανένα λόγο ύπαρξης πια και καμιά αποτελεσματικότητα.
Γιώργο είδες το φως της σύντομης ζωής σου σε μια γειτονιά του Ηρακλείου στο Μασταμπά.
Σε νεανική ηλικία γνώρισες τη γυναίκα σου την Πόπη και ενωθήκατε με τα ιερά δεσμά του γάμου, αποκτώντας τρία αγόρια, δημιουργώντας μια όμορφη και αγαπημένη οικογένεια.
Επόμενος σταθμός της ζωής σου η πρωτεύουσα η Αθήνα όπου μετακομίσατε.
Εργάστηκες ως σχεδιαστής μεγάλων έργων σε μεγάλα γραφεία μελετών.Πολλά από αυτά τα γραφεί σε διεκδικούσαν γιατί γνώριζαν την ποιότητα της δουλειάς σου και την τελειότητα της.
Οι γνώσεις σου από τις σπουδές σου στο λεγόμενο τότε "μικρό Πολυτεχνείο" σε συνόδευαν.
Ήσουνα απόλυτα ακριβής στους σχεδιασμού σου.
Σε διέκρινε η απόλυτη οργάνωση, η καλαισθησία και η αισθητική, η πρακτικότητα, η μεθοδικότητα και ακόμα η πνευματικότητα που απέπνεαν τα έργα σου.
Επειδή ήσουν πιο Καλεσσανός από του Καλεσσανούς άμεσα ανταποκρίθηκες στο κάλεσμα του Στελιού του Μαστρογιαννάκη και μαζί με τους υπόλοιπους Καλεσσανούς δημιουργήσατε το Σύλλογο Καλεσσανών Αττικής.
Είχες καλλιτεχνική ικανότητα, ζωγράφιζες υπέροχα ιδιαίτερα προσωπογραφίες και δημιουργούσες τέλεια κάθε μορφής έργο με το οποίο και καταπιανώσουνα.
Αν και απλό μέλος του συμβουλίου αυτού του συλλόγου εσύ ήσουν η ψυχή του.
Επνευστής και δημιουργός σε κάθε τι καλό που δημιουργούσε αυτός ο σύλλογος, όπως η όμορφη εφημερίδα τα "Καλεσσανά νέα" όπου και αρθογραφούσες.
Υποστήριξες με θέρμη την ιδέα ενός μνημείου στη θέση "Ασπράκι" όπου εκτελέστηκαν οι 7 Καλεσσανοί Εθνομάρτυρες από τα στρατεύματα κατοχής, ιδέα που έγινε πράξη στο δρόμο προς Κρουσώνα.
Θυμάμαι πριν 25 χρόνια περίπου τα παιδιά του Δημοτικού σχολείου που ανέβαζαν στον αύλειο χώρο του παλιού Δημοτικού σχολείου το έργο του Δημήτρη Ψαθά με τίτλο "Ζητείται ψεύτης".
Όταν σου το είπα, χωρίς να σου το ζητήσω ανέλαβες τη δημιουργία και το στήσιμο των σκηνικών της παράστασης,συνεργαζόμενος τέλεια με τις δύο μικρές σκηνοθέτηδες την Άννυ και την Ειρήνη που ξέρω πως πολύ τις αγαπούσες.
"Να ακολουθήσεις τα όνειρα σου" τους έλεγες.
Λίγες μέρες πριν φύγεις από κοντά μας ξέρω πως ζητούσες να πληροφορηθείς τι εκδηλώσεις ετοίμαζε για το καλοκαίρι το Πνευματικό Κέντρο;
Πάντα ήσουν κοντά σε αυτό, παρακολουθούσες ανελλιπώς ότι γινότανε μέσα σε αυτό ή συμμετείχες σε ότι αυτό οργάνωνε έξω από την αίθουσα του.
Το φευγιό σου σου Γιώργο από κοντά μας μας στερεί σαν Πνευματικό Κέντρο την ευκαιρία να εκμεταλευτούμε τις όμορφες ιδέες σου.Ήσουνα ειλικρινά στα άμεσα σχέδιά μας αλλά η επάρατος νόσος άλλα σχεδίαζε.
Γιώργο το όμορφο σπίτι σου που εσύ σχεδίασες και μαζί με την Πόπη δημιουργήσατε δεν θα ξανανοίξει πια για σένα.
Τα παιδιά σου θρηνούν που έφυγες τόσο νωρίς από κοντά τους.Είχες πολλά ακόμη να δώσεις αλλά και να πάρεις.Να πάρεις ιδιαίτερα τα όμορφα συναισθήματα της αγάπης.Αυτή θα σε συνοδεύει σε αυτό σου το ταξίδι.
Τα Καλέσσα που τόσο αγάπησες σε κατευοδώνουν σε αυτό το δρόμο που δεν έχει γυρισμό.Το χώμα της Καλεσσανής γης που θα σε σκεπάσει ας είναι ελαφρύ γιατί το αξίζεις.»