Η αγάπη του Παππού και της Γιαγιάς, αγάπη μοναδική, δύο άτομα τα οποία σε αγάπησαν πριν έρθεις καν στον κόσμο.
Και ναι αν έχεις μεγαλώσει δίπλα στη γιαγιά και τον παππού, τότε ξέρεις πως αυτή η αγάπη που παίρνει ένα παιδί από εκείνους είναι μοναδικά ανιδιοτελής και τόσο πραγματική όσο ο ήλιος κάθε πρωί.
Σαν ουράνιο τόξο που έρχεται μετά από την βροχή είναι τα χάδια τους σε κάθε δύσκολη στιγμή και τα παραμύθια τους μοναδικά όμορφα και αληθινά, που είναι σαν να τα ζεις ξανά ακόμη και αν έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από τότε που τα άκουσες πρώτη φορά.
Ο Παππούς και η Γιαγιά. Λέξεις μαγικές στο στόμα κάθε παιδιού, πόσο δύσκολα μπορεί να ξεπεραστεί αυτός ο ισχυρός δεσμός!
Τι γίνεται όμως όταν κάποιος από τους δυο φύγει….;
Διαβάστε το υπέροχο μήνυμα που έγραψε η Στέλλα Κουτσογιάννη για τον Παππού της που "έφυγε"…"Μπορεί εγώ να μην σε ξαναδώ. Αλλά εσύ ξέρω οτι με βλέπεις απο εκεί ψηλά μαζί με τον άλλο μου παππού πηγαίνοντας εκεί με την ίδια αρρώστια… Μακάρι αυτή η αρρώστια κάποια μέρα να είναι απλα ενα ζώδιο και όχι κάτι βαρύ που να κερδιζει τους ανθρώπους.
Θυμάμαι που τις τελευταίες μέρες που μάθαμε για την αρρώστια σου και εμαθες και εσύ ο ίδιος μετα.. Είχες χασει το ηθικό που είχες. Ενώ πάντα στη ζωή σου ήσουν ένας άνθρωπος γεμάτος ηθικό πολύ αγαθός και πάνω απ όλα γενναίος καθώς μόνος σου απέκτησες χρήματα χωρίς τη βοήθεια κανενός. Όλοι έλεγαν οτι με το που με έβλεπες γελούσες. Διότι ηξερες τις χαζομάρες που κάνω πολλές φορές.
Γιατι γνωριζες οτι οταν βλεπω καποιον στεναχωρημενο κάνω οτι μπορω να είναι καλά. Ακόμα και στις φωτογραφίες. Γελάς. Που τις τελευταίες μέρες ζορίστηκες πολύ και το χαμόγελο αυτό ήταν πικρο. Πάντα όμως ήσουν ένας αισιόδοξος και χαμογελαστός άνθρωπος. Nα ξέρεις οτι θα θυμάμαι πάντα οτι μου εχεις πει να κάνω αλλά και όλες τις ιστορίες που μου εχεις πει για τη ζωή σου και μόνος σου και με την μαμά μου. Ελπίζω εκεί ψηλά που πηγες να είσαι καλά, να προσεχεις και να προσεχεις και ολους εμας..
Ξέρω οτι είσαι με τον μεγαλο σου αδερφό. Τον αδερφό εκείνον που έχασες πριν απο 9 μηνες… Και αμέσως μέτα διαγνώστηκε η δική σου αρρώστια. Ηταν ο αδερφός σου ο οποίος ησασταν πιο κοντά καθώς μενατε στο ίδιο χωριό. Ήσουν ένας υπέροχος άνθρωπος και δυνατός. Παντα φροντιζες να μην λείπει τίποτα απο τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου καθώς και απο τα 5 αδέρφια σου οπου ενω ήσουν ο μικρότερος εσύ παντα όταν ηξερες οτι είχαν κάποιο θέμα έκανες οτι μπορούσες να τους βοηθησεις.
Και αυτό φαίνεται και φτάνει να το καταλάβει κανείς με το γεγονος οτι στα 9 χρόνια σου άφησες την οικογένεια σου στα Ζωνιανά και περπατησες με τα πόδια στον Κρουσώνα για να βρεις μια καλύτερη ζωή. Θυμάμαι που ενα βράδυ πριν 3-4 μηνες που ήσουν στο νοσοκομειο είχες πει στη γιαγιά τις επιθυμίες που εχεις για τα 4 μεγαλυτερα σου εγγόνια. Εγώ θα προσπαθήσω να την πραγματοποιησω.
Δυστυχως και οι 4 επιθυμίες σου θα στις κάναμε πραγματικότητα το 2019. Δεν μας προλάβες όμως να είσαι και εσύ μαζί μας. Το 2019 θα ειχαμε πολλές χαρές. Θα χαιροσουν πολύ. Ξέρω όμως οτι εκεί πανω που είσαι θα μας καμαρωσεις καλυτερα καθώς θα ξέρουμε οτι δεν θα πονάς και θα είσαι καλα. Απο σένα θα κρατήσω όλες τις υπέροχες στιγμές και τις ιστορίες που μου εχεις πει.
Αν και νομιζω οτι άσχημες στιγμές δεν ειχαμε ποτέ. Ηταν πολύ κρίμα. Όμως ξέρω οτι ξεπερασες τις αντοχές σου. Γι αυτό και τους τελευταίους 2 μηνες οι γιατροί απορούσαν πως είναι δυνατόν να ζεις ακόμα. Σε θεώρησαν πολύ δυνατό οργανισμό οπου και ήσουν και το απέδειξες πολλές φορες.
Σε ευχαριστούμε για ολα όσα μας εχεις προσφέρει σαν πατερας, σαν αδερφος, σαν σύζυγος και σαν παππούς. Φεύγεις πανευτυχής στα 79 σου χρόνια αφήνοντας πίσω σου μια πολύ καλή και αξια σύζυγο, 3 πολύ καλά και πετυχημένα παιδιά που έχουν κάνει πολύ καλές οικογένειες και 8 πολύ καλά εγγόνια όπου πρόσφατα έγιναν 9 αφού πρόλαβες και είδες την αρραβωνιαση του μεγάλου σου εγγονού.
Σαγαπαω πολύ. Να προσέχεις εκεί και να ξέρεις ότι κανείς μας δεν θα σε ξεχάσει ποτέ. ❤
#παππούς
~16.9.2018~