Το «καζάνεμα»είναι η διαδικασία της απόσταξης των «στράφυλων» για την παραγωγή ρακής(τσικουδιάς). Τα στράφυλα είναι ουσιαστικά ό,τι απομένει από τα σταφύλια που πατήθηκαν για την παραγωγή του κρασιού.
Η καλή ρακή θέλει καλά σταφύλια και να μην έχουν τα στράφυλα σάπιες ρώγες, ενώ η καθαριότητα παίζει επίσης πολύ σημαντικό ρόλο στην τελική ποιότητα του ποτού
Τα καζανέματα γίνονται στα «καζάνια», τα αποστακτήρια δηλαδή, τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα στην εξοχή στις οινοπαραγωγικές περιοχές του νησιού. Συνήθως, η διαδικασία της παραγωγής της ρακής συνοδεύεται από ένα μικρό γλέντι, με φαγητό, κρασί και φυσικά άφθονη ρακή, καθώς εκείνος που «καζανεύει» καλεί την παρέα του για να γιορτάσει το γεγονός.
Η διαδικασία αυτή θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική αφού η ρακή ή τσικουδιά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κρητικής κουλτούρας.
Φημολογείται ότι η παραγωγή του τσίπουρου και της τσικουδιάς ξεκίνησε από μοναχούς στο Αγιον Ορος και στη συνέχεια διαδόθηκε σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα η τεχνογνωσία της απόσταξης θα μπορούσε να έχει πολλές διαφορετικές προελεύσεις. Στην Ιταλία παράγουν και πίνουν την γκράπα, οι Κύπριοι απολαμβάνουν τη ζιβανία, στην Τουρκία και σε χώρες της Μέσης Ανατολής δεν νοείται παραδοσιακό γλέντι χωρίς αράκ. Ουσιαστικά πρόκειται για το τελευταίο δώρο που δίνει το αμπέλι στον παραγωγό. Στην Κρήτη η ρακή λέγεται και τσικουδιά, επειδή τα στέμφυλα λέγονται και τσίκουδα, ενώ σε άλλα μέρη λέγονται τσίπουρα, οπότε έχουμε το τσίπουρο.
Στην Κρήτη το ποτό είναι μια κίνηση φιλίας και μια εκδήλωση φιλοξενίας. Με μια ρακή σε υποδέχονται στα σπίτια τους, με αυτή συνοδεύουν και μοιράζονται χαρές και πίκρες. Επίσκεψη σε κρητικό σπίτι χωρίς κέρασμα ρακής θεωρείται μεγάλη αγένεια, γι’ αυτό και όλα τα νοικοκυριά διαθέτουν ένα μπουκάλι για κάθε απρόσμενο επισκέπτη.