Αγία Μαρίνα….Τσαλικάκι…ένα αγαπημένος τόπος … Μαλβαζία…ένας αγαπημένος Σύλλογος.
Ρωτήθηκα αρκετές φορές σαν πρόεδρος του Συλλόγου γιατί επιλέξαμε να έχουμε σαν έδρα την Αγία Μαρίνα.
Από μικρή αρκετά συχνά η οικογένειά μου και ιδιαιτέρως η μητέρα μου αναφερόταν σε αυτή την περιοχή αφού είχε συγγενικούς δεσμούς που την συνέδεαν άμεσα με το Τσαλικάκι(η οικογένεια της αδερφής της έμενε εκεί).
Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν είχα προσωπική επαφή με τον κόσμο. Δεν ήξερα τους κατοίκους της, την νοοτροπία τους ,τις συνήθειές τους,
Έως ότου εγκαταστάθηκα το 1998 όταν φτιάξαμε το δικό μας σπίτι. Τα παιδιά μου μεγάλωναν εκεί και η πρώτη μου επαφή ενεργά με την περιοχή, ήταν όταν έγινα μέλος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού σχολείου.
Σαν ομάδα παρατηρούσαμε ότι ο κόσμος στην αρχή ήταν διστακτικός αλλά σιγά σιγά η ανταπόκρισή του ήταν σημαντική.
Μου θύμιζε το χωριό μου αυτή η περιοχή…μια μικρή κοινωνία που χρειαζόταν ανθρώπους με όραμα…ανθρώπους με επιμονή και αγάπη για τον τόπο αυτό.
Το 2011 έγινε η αρχή όταν μετατέθηκα στο Νηπιαγωγείο της Αγίας Μαρίνας. Η βοήθεια και η συμπαράσταση του κόσμου για την εύρεση νέου χώρου για το σχολείο μας ήταν καταλυτική και μαζί με την αρωγή του Δήμου,πολλών χορηγών και άλλων φορέων ξεπερνούσε κάθε προσδοκία.
Έτσι άναψε και η ιδέα για κάτι ομαδικό…Ένας Σύλλογος που θα επικεντρωνόταν στο Τσαλικάκι. Στην περιοχή υπήρχαν άτομα που αναζητούσαν ακριβώς το ίδιο….έτσι ένα απόγευμα συζητώντας μαζί με φίλες αποφασίσαμε να ιδρύσουμε έναν Σύλλογο που στόχο θα είχε την γνωριμία με τον κόσμο της περιοχής μας και κυρίως την ανιδιοτελή προσφορά και τον εθελοντισμό! Την ίδια χρονιά ιδρύεται λοιπόν, ο Σύλλογος Γυναικών «Μαλβαζία» με μέλη γυναίκες μόνο αλλά με δράσεις που θα απευθυνόταν σε όλες τις κοινωνικές και ηλικιακές ομάδες.
Το όνομά του καθόλου τυχαίο…συνυφασμένο με την ιστορία του τόπου μας. Με την περίφημη ποικιλία αμπελιών που έδιναν το κρασί «Μαλβαζία» και ευδοκιμούσε στην περιοχή του κάστρου που βρισκόταν στο Κεραμούτσι.{«Το Μαλεβυζιώτικο κρασί Μαλβάζια το έφτιαχναν οι Κρητικοί στην περιοχή γύρω από το Φρούριο Malvesin από τον καιρό του Γενοβέζου Πεσκατόρε ο οποίος έκτισε πριν από το 13ο αιώνα. Η καλλιέργεια της ποικιλίας ή των ποικιλιών Μαλβάζια γρήγορα επεκτάθηκε στις περιοχές από το φρούριο μέχρι το σημερινό Ηράκλειο και Κνωσό. Το 1415 τα “κλήματα των ανθηρών και της εξαιρετικής Μαλβαζίας που καλλιεργούνταν σε όλη την παραπάνω περιοχή, έδιναν τέτοιο κρασί για το οποίο τα πλοία έφθαναν στο λιμάνι της πόλης Κάντια από όλα τα μέρη του κόσμου για να φορτώνουν κάθε χρόνο το λιγότερο 20.000 βαρέλια κρασί εξαιρετικής ποιότητας” Εφ.ΠΑΤΡΙΣ»}
Στην αρχή δεν ήταν εύκολα τα πράγματα…δεν υπήρχε ανταπόκριση και πόσο μάλλον εμπιστοσύνη. Αυτά που συζητιούνται πάντα σε μικρές κοινωνίες…με ποιο σκοπό ιδρύθηκε ο σύλλογος…σε τι ωφελεί άλλος ένα σύλλογος αφού υπάρχουν και άλλοι….και πολλά άλλα. Όμως εμείς θέλαμε να διαφοροποιηθούμε από τους άλλους Συλλόγους…θέλαμε να αναδείξουμε τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας…να δραστηριοποιηθούμε για την προστασία του περιβάλλοντος, να παρέχουμε σεμινάρια απασχόλησης στους κατοίκους , επιδιώκοντας πάντα την συνεργασία με άλλους φορείς!!
Έτσι κι έγινε….
Η βοήθειά μας όπου την προσφέραμε ήταν ανιδιοτελής και πάντα προς όφελος της κοινωνίας. Σε οικογένειες και άτομα με οικονομικές δυσκολίες, σε ομάδες ανεξαρτήτου κοινωνικού υπόβαθρου η στήριξή μας ήταν άμεση και διακριτική. Οι δράσεις μας ήταν δράσεις προσφοράς, όπως αιμοδοσίες, συγκέντρωση τροφίμων για άπορες οικογένειες, προσφορά σε ανάγκες σχολείων, σε εκκλησίες, σε ιδρύματα. Προσφέραμε δράσεις χωρίς οικονομικό κέρδος, πολιτιστικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα που απευθύνονταν σε ομάδες όλων των ηλικιών . Αναβιώσαμε τα ήθη και τα έθιμά μας αναδεικνύοντας τον πολιτισμό μας και την κουλτούρα μας προσπαθώντας να τα μεταφέρουμε στη νέα γενιά, σε συνεργασία με φορείς της περιοχής, με άλλους συλλόγους, την τοπική Αυτοδιοίκηση, την Περιφέρεια, τις ενορίες, τα σχολεία της περιοχής και με την σημαντική βοήθεια πολλών χορηγών. Προσπαθήσαμε να συνδράμουμε στην προστασία του περιβάλλοντος με δεντροφυτεύσεις, καθαρισμούς, ενημερωτικές εκδηλώσεις….Τα παιδιά μέσα από τις δράσεις μας έγιναν ομάδες…συμμετείχαν σε εκδηλώσεις μέσα στα όρια του Δήμου αλλά και εκτός…Ο Σύλλογος εμφανιζόταν παντού…όπου ζητούσαν την βοήθειά μας σπεύδαμε αψηφώντας κάθε κούραση, τυχόν έξοδα, αφιερώνοντας τον πολύτιμο χρόνο μας. Δώσαμε ζωντάνια στην περιοχή καθιερώνοντας εκδηλώσεις αφού για εμάς το Τσαλικάκι ήταν το σπίτι μας.
Δώσαμε χαρά στα παιδιά της περιοχής με την χριστουγεννιάτικη εκδήλωση με δωρεάν δράσεις και δώρα. Συμμετείχαμε σε εκδηλώσεις του Δήμου, όπως το παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού, σε καρναβάλι αποκριάτικο, στα Κούλουμα την Καθαρή Δευτέρα παρουσιάζοντας έθιμα του τόπου μας. Συνδιοργανώσαμε λαμπαδηδρομίες για την μετάδοση της φλόγας της εθελοντικής αιμοδοσίας. Αναβιώσαμε το έθιμο του κλήδονα και το έθιμο του τρύγου μεταφέροντας στους νέους μας ξεχασμένες εμπειρίες και γνώσεις για την ιστορία και τον τόπο μας. Ανάψαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πλατεία μας προσφέροντας μια νότα γιορτινή σε μικρούς και μεγάλους.
Έτσι αγαπήθηκε σιγά σιγά ο «Μαλβαζία» αλλά και το Τσαλικάκι. Στην πραγματικότητα αγαπήθηκε η ιδέα της προσφοράς, η ιδέα της συνεργασίας, η ιδέα της ομαδικότητας και της αλληλεγγύης. Ο κόσμος άρχισε να πιστεύει ότι όλοι μαζί μπορούμε να βοηθήσουμε τον τόπο μας, να ανεβάσουμε το ποιοτικό επίπεδο της ζωής μας.
Σε μας είδε την αγάπη μας και την ελπίδα μας για ένα καλύτερο αύριο. Και όλα αυτά γιατί πιστέψαμε πρώτα απ’ όλα στους εαυτούς μας και στην συνέχεια στον τόπο μας…στον τόπο που ζούμε, μεγαλώνουμε, μεγαλώνουν τα παιδιά μας
“Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.”
Νίκος Καζαντζάκης
*Η Άννα Φραντζεσκάκη είναι εκπαιδευτικός, δημοτική σύμβουλος, πρόεδρος της σχολικής επιτροπής, γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου Μαλεβιζίου και επίτιμη πρόεδρος στο σύλλογο "Μαλβαζία"