Ο Αγροτικός Τομέας είναι ένας τομέας που παρουσιάζει από τη φύση του αειφορία, άρα έχει μια ενδογενή δυναμική που όσο πιο αποτελεσματικά την αξιοποιήσει ο άνθρωπος, τόσο τα αποτελέσματα θα είναι καλύτερα.
Στην Ελλάδα ο αγροτικός τομέας φθίνει τα τελευταία χρόνια και αυτό προκύπτει από τη μικρή του συμβολή στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (μόνο 3% του ΑΕΠ περίπου) σε σύγκριση με το παρελθόν, όταν και αποτελούσε βασικό πυλώνα της ελληνικής οικονομίας.
Τα αίτια αυτού του περιορισμού είναι εκτός από τα γνωστά διαρθρωτικά προβλήματα, το άδικο φορολογικό-ασφαλιστικό σύστημα, το αυξημένο κόστος παραγωγής, η έλλειψη οργάνωσης, η μη στοχευμένη καταβολή των επιδοτήσεων και η έλλειψη τεχνογνωσίας.
Για να ανατραπεί αυτή η φθίνουσα πορεία και να αρχίσει η ανοδική, χρειάζονται πολλές νέες τομές που να διαμορφώσουν αυτό το κλίμα. Πιστεύω, ότι εκτός απ’ αυτά που αναφέρονται στο «Σχέδιο Ελλάδα» του Κινήματος Αλλαγής – κατά τεκμήριο του πιο ολοκληρωμένου σχεδίου για τον Αγροτικό Τομέα - μια νέα πρόταση θα μπορούσε να είναι η δημιουργία πρότυπων εκμεταλλεύσεων για κάθε περιοχή, σε συνδυασμό με τις καλλιέργειες που υπάρχουν ή θα μπορούσαν να δημιουργηθούν, ώστε να λειτουργήσουν στη βάση μιας συναγωνιστικής διαδικασίας και σιγά σιγά να υπάρξει η καθολική ανατροπή.
Μια κατά περίπτωση πρότυπη αγροτική εκμετάλλευση θα πρέπει να βασίζεται:
-
Στον ανθρώπινο παράγοντα
-
Στο μέγεθος (ενίσχυση ή κίνητρα για την απόκτηση του ανάλογου κλήρου γης, αν δεν υπάρχει)
-
Στην αξιοποίηση σύγχρονων μεθόδων και πρότυπων καλλιεργητικής τεχνικής (ένταξη Πανεπιστημίων και ερευνητικών ιδρυμάτων στην υποστήριξη αυτών των εκμεταλλεύσεων, για τη σύνδεση της έρευνας με την παραγωγική διαδικασία)
-
Στην αξιοποίηση νέων τεχνολογιών για μείωση του κόστους παραγωγής (ευφυής γεωργία, εξ΄ αποστάσεως παρακολούθηση και έλεγχος καλλιεργειών)
Η όλη διαδικασία να ανατεθεί, με νομοθετική ρύθμιση στις Αυτοδιοικητικές Περιφέρειες, με τη χορήγηση φυσικά και των σχετικών κονδυλίων, αλλά και με την προϋπόθεση της θέσπισης αντικειμενικών κριτηρίων για την ένταξη σ’ αυτή τη δράση.
Στην πράξη αυτές οι πρότυπες εκμεταλλεύσεις δεν θα υπερβαίνουν τις 500 σε επίπεδο χώρας αλλά θα ήταν, όμως, το υπόδειγμα για να αυξηθεί ο αριθμός τους με γεωμετρική πρόοδο εάν τα προσδοκόμενα θετικά αποτελέσματα γίνουν γνωστά σε κάθε περιοχή.
Βασικός στόχος αυτών των πρότυπων εκμεταλλεύσεων θα πρέπει να είναι η αυτοδυναμία τους από οικονομικής πλευράς, ώστε να μην εξαρτώνται από επιδοτήσεις και άλλα οικονομικά κίνητρα.
Κίνητρα, όμως, θα μπορούσαν να υπάρξουν στη διαδικασία διάθεσης των προϊόντων ώστε αυτά να προτιμώνται και να απορροφώνται από άλλους τομείς όπως ο τουριστικός τομέας, η μεταποίηση και άλλοι.
Τέλος, η συμβουλευτική παρέμβαση της Πολιτείας για καθολική οργάνωση αυτών των εκμεταλλεύσεων με ενιαία έκφραση, θα ήταν η βάση για να δομηθεί ένας νέος αγροτικός τομέας, σύγχρονος, αυτόνομος, ανταγωνιστικός και οικονομικά βιώσιμος, ώστε να προσδοκάται και η διατήρησή του στο μέλλον με ευνοϊκές προοπτικές, ειδικά στη χώρα μας όπου οι εδαφοκλιματικές συνθήκες θεωρούνται ιδανικές.
(*) Ο Χρήστος Εμμ. Στρατάκης είναι Γεωπόνος-Πληροφορικός και υποψήφιος βουλευτής Ηρακλείου του Κινήματος Αλλαγής
