Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που απασχολεί τα τελευταία χρόνια το Δήμο Μαλεβιζίου και τώρα προεκλογικά έχει προκληθεί ζωηρή συζήτηση γύρω από αυτό είναι η απομάκρυνση των ρυπογόνων εγκαταστάσεων στα Λινοπεράματα (ΔΕΗ, Τσιμέντα, καύσιμα κ.α.) και η ηλεκτρική διασύνδεση Ισραήλ-Ευρώπης μέσω Ελλάδας και Κύπρου.
Πριν περάσουμε στην ουσία του ζητήματος να επισημάνουμε ότι πάγια θέση του ΚΚΕ και της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι η απομάκρυνση τους και η μεταφορά τους στην περιοχή της Κορακιάς. Μάλιστα έχουμε ζητήσει επανειλημμένα από το Δημοτικό Συμβούλιο να βάλει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, απορρίπτοντας οποιοδήποτε ενδεχόμενο ανταλλάγματος. Η έστω και προσωρινή αποδοχή «ανταποδοτικών» που βάζουν κάποιοι υποψήφιοι στην πραγματικότητα βοηθάει στην παραμονή τους και καθυστερεί την απομάκρυνση τους.
Όμως όλη αυτή η συζήτηση δεν γίνεται γιατί τους ενδιαφέρει το συμφέρον των δημοτών αλλά γιατί σχετίζεται άμεσα με την ηλεκτρική διασύνδεση και τη μεταφορά καυσίμων από τη Μέση Ανατολή, αλλά και την παραγωγή ενέργειας. Σχετίζεται δηλαδή και με τις ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας)οι οποίες χωρίς τη διασύνδεση με το ηπειρωτικό σύστημα, τα μεγάλα αιολικά και άλλα έργα που σχεδιάζουν οι ενεργειακοί όμιλοι στην Κρήτη δε θα έχουν κανένα νόημα γιατί σκοπός τους δεν είναι η κάλυψη των τοπικών αναγκών, όπως ισχυρίζονται. Ο πραγματικός τους στόχος είναι να εξάγουν το ηλεκτρικό ρεύμα που θα παραχθεί από τις ΑΠΕ, στην υπόλοιπη Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Εμείς ζητάμε από το λαό του Μαλεβιζίου για όλα αυτά τα έργα να μην προβληματιστεί μόνο πάνω στο χωροταξικό και τα τεχνικά μέσα, η για το αν θα υπάρχουν ανταποδοτικά οφέλη, στα οποία σκοπίμως στρέφουν την προσοχή τους οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Θα πρέπει να τους απασχολήσει και να ζητήσουν από τους υποψήφιους δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους να τοποθετηθούν στο πιο σπουδαίο: στο ποιος θα υλοποιήσει το έργο, ποιος θα έχει τον έλεγχο, ποιος τελικά θα επωφεληθεί από αυτό και τι θα σημαίνει αυτό για την καθημερινότητα και το μέλλον των κατοίκων του δήμου.
Η διασύνδεση των δικτύων Ηλεκτρικής Ενέργειας, ανοίγει νέα πεδία δράσης για το μεγάλο κεφάλαιο, μέσω Συμπράξεων Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Τα κόστη είναι τεράστια και όπως συμβαίνει πάντα θα φορτωθούν και αυτά στην πλάτη του ελληνικού λαού: περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και αι συντάξεις, υποβάθμιση υπηρεσιών σε υγεία πρόνοια κ.α. για εξοικονόμηση χρημάτων, αύξηση προστίμων, τελών, τιμολογίων ύδρευσης-άρδευσης, τροφείων κ.α. από την πλευρά του Δήμου.
Αντίθετα τα κέρδη θα είναι τεράστια για τους επενδυτές και η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος θα εκτιναχθεί στα ύψη σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών. Αν γίνει κάποια μείωση θα γίνει στην αρχή για τα μάτια του κόσμου και θα είναι μηδαμινή σε σχέση με την αφαίμαξη που θα έχει προηγηθεί.
Έντεχνα επίσης δεν αναφέρουν ή δεν τονίζουν ότι το έργο αυτό αφορά κυρίως τη διασύνδεση Ισραήλ Ευρώπης και ότι η Ελλάδα αποτελεί έναν ενδιάμεσο σταθμό. Η μετατροπή της περιοχής μας σε «ενεργειακό κόμβο» δεν μας προσφέρει γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα και σταθερότητα. Αντίθετα μας στοχοποιεί. Έχουμε το παράδειγμα της Ουκρανίας, της Συρίας της Λιβύης και άλλων λαών που για τον έλεγχο της ενέργειας, οι ιμπεριαλιστές ΕΕ-ΗΠΑ και Ρωσίας τους αιματοκυλίζουν. Ας αναρωτηθούμε πότε οι λαοί γνώρισαν ανάπτυξη προς όφελος τους όταν ο έλεγχος της γης, του νερού και της ενέργειας του τόπου τους, βρίσκονταν στα χέρια των λίγων.
Το χωροταξικό είναι ένα θέμα που καλώς μας απασχολεί αλλά το κυρίαρχο είναι το ιδιοκτησιακό από το οποίο και αυτό εξαρτάται. Όποιος έχει το καρπούζι έχει και το μαχαίρι. Αν το έχει το κεφάλαιο θα μας χτυπήσει αλύπητα. Αν το πάρει ο λαός θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα με βάση τα δικά του συμφέροντα και τις δικές του ανάγκες. Εμείς σαν Λαϊκή Συσπείρωση καλούμε λαό να παλέψει μαζί μας ενάντια σε όλες τις πολιτικές που υπηρετούν το κεφάλαιο.
Για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λαϊκή ευημερία πρέπει να απαλλαγεί απ' τους νόμους της αγοράς, τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους και να γίνει λαϊκή ιδιοκτησία. Μόνο μέσα από ΕΝΑΝ ΕΝΙΑΙΟ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΡΑΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ μπορούμε να επιτύχουμε:
— Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας.
— Την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης, η οποία θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό.
— Τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας.
— Τη σχεδιασμένη ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών και κλάδων.
— Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, αλλά και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον.
*Ο Μιχάλης Χουστουλάκης είναι δημοτικός σύμβουλος και υποψήφιος Δήμαρχος Μαλεβιζίου με τη Λαϊκή Συσπείρωση