Μεγαλομάρτυς της Χριστιανικής Εκκλησίας, η μνήμη της οποίας τιμάται στις 24 Ιουλίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες φέρουν το όνομα Χριστίνα.
Η Χριστίνα καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη στρατηγού. Ο ειδωλολάτρης πατέρας της δεν της συγχώρησε τη χριστιανική της πίστη. Την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια και στη συνέχεια τη φυλάκισε. Στη φυλακή την άφησαν νηστική για να πεθάνει από την πείνα. Διασώθηκε, όμως, από τη θεία χάρη, σύμφωνα με τους συναξαριστές. Μετά την έριξαν στη θάλασσα, αλλά άγγελος Κυρίου την έβγαλε στη στεριά. Μόλις έγινε γνωστό ότι είχε διασωθεί, ο πατέρας της πρόσταξε και την έκλεισαν πάλι στη φυλακή.
Τη νύχτα που ακολούθησε, ο πατέρας της πέθανε και τη θέση του στο αξίωμα του στρατηγού την πήρε κάποιος ονόματι Δίων. Αφού και πάλι η Χριστίνα ομολόγησε την πίστη της, ενώπιον δικαστηρίου αυτή τη φορά, ο Δίων διέταξε να ξαναρχίσουν τα εις βάρος της βασανιστήρια. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων πολλοί συγκρατούμενοί της πίστεψαν στο Χριστό.
Το έργο του Δίωνα συνέχισε με μεγαλύτερη ένταση κάποιος Ιουλιανός. Αυτός έριξε τη Χριστίνα μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο και στη συνέχεια σ' ένα κλουβί με δηλητηριώδη φίδια, τα οποία αντί να τη δαγκώσουν της έγλυφαν τα πόδια με ευσπλαχνία. Μετά της έκοψαν τους μαστούς απ' όπου χύθηκε γάλα αντί για αίμα και της έκοψαν και τη γλώσσα.
Όλα αυτά τα μαρτύρια τα υπέμεινε με καρτερία. Στο τέλος, με κοντάρια της τρύπησαν την καρδιά και η Χριστίνα παρέδωσε το πνεύμα, λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου και περνώντας στην αιώνια ζωή. Οι πηγές αναφέρουν ότι η Χριστίνα μαρτύρησε επί βασιλείας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193-210).
Το αδιάφθορο Λείψανο της Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας, άγνωστο πότε, μεταφέρθηκε από την Συρία όπου μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε σε Ναό προς τιμήν της στην περιοχή του Ιερού Παλατίου, απ’ όπου αφαιρέθηκε κατά την Φραγκοκρατία και μεταφέρθηκε στη Βενετία. Το 1252 μ.Χ. το Λείψανο κατατέθηκε στη Μονή του Αγίου Μάρκου στο Τορσέλλο και το 1340 μ.Χ. μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ματθαίου στο Μουράνο. Το 1435 μ.Χ. ο Πάπας Ευγένιος Δ’ διέταξε την μεταφορά του στο Ναό του Αγίου Αντωνίου, επίσης στο Τορσέλλο. Το 1793 μ.Χ. μεταφέρθηκε στη Μονή της Μάρτυρος Ιουστίνης Βενετίας και το 1810 μ.Χ. στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου, όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σε κρυστάλλινη λάρνακα.
Απολυτίκιο
Του πατρός σου την πλάνην λιπούσα πάνσεμνε, της ευσεβείας εδέξω την θείαν έλλαμψιν, και νενύμφευσαι Χριστώ ως καλλιπάρθενος- όθεν ηγώνισαι στερρώς, και καθείλες τον εχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Και νυν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
(Με πληροφορίες από το sansimera.gr και το saint.gr)