Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, πανηγύρι μεγάλο στήθηκε πρωί-πρωί στις 10 του Φλεβάρη στον Κρητικό Σύλλογο του Κλιαργουότερ της Φλώριδας. Γιόρταζε ο Άγιός μας, ο Αϊ-Χαράλαμπος και το επώνυμο παρεκκλήσι που βρίσκεται στην αυλή του Συλλόγου μας!
Του Μανώλη Βεληβασάκη
Πρωί-πρωί, ο παπα-Θεοφάνης, άρχισε να ετοιμάζει και να στολίζει την προσωρινή "Αγία Τράπεζα" έξω στο προαύλιο, να στήνει τα μανουάλια, και να ανάβει το θυμιατό! Η εικόνα του Αγίου, στολισμένη στα γιορτινά της με κάτασπρα λουλούδια, είχε τοποθετηθεί κοντά στην πόρτα του εξωκκλήσιου και περίμενε τους ανθρώπους που κατέφθαναν σιγά-σιγά, να πλησιάσουν ένας ένας να την προσκυνήσουν αφού έκαναν πρώτα το σταυρό τους σε ένδειξη δέους προς τον Άγιο.
Και σαν έβγαινε ο ήλιος, και οι αχτίδες του ξετρυπούσαν ντροπαλά-ντροπαλά το φύλλωμα των τεράστιων δέντρων δίπλα στο Εξωκκλήσι, ο παπα-Θεοφάνης άρχιζε κιόλας τον όρθρο, και εμείς οι ψαλτάδες δεν είχαμε πάρει τις θέσεις μας ακόμη στο ψαλτήρι… και έπρεπε να βιαστούμε λίγο για να τον συνοδεύουμε στις παρακλήσεις του…… "Ευλογητός ο Θεός ημων…." βροντοφώνησε κάνοντας το σταυρό του ο παπάς, και η φωνή του αντιλάλησε ψιλά στα πελώρια δέντρα, που εκείνα με τη σειρά τους φαίνονταν πως κουνούσαν ρυθμικά τους κλώνους τους και έτριζαν από την αγαλλίασή τους. Χαιρόντουσαν φαίνεται και αυτά, σαν να είχαν καταλάβει πως έπαιρναν μέρος με το δικό τους τρόπο στη μεγάλη ιεροτελεστία που μόλις άρχιζε!
Όλοι αρχίζουμε να παίρνουμε τις θέσεις μας κάτω από τα θεόρατα δένδρα για να βρούμε λίγο σκιανό από τον ήλιο, που άρχιζε κιόλας να ζεσταίνει. Πριν μερικές ημέρες μάλιστα φαίνεται πως μάλλον θα είχε βρέξει, και το χώμα κάτω από τα δένδρα μύριζε μούχλα και βροχή! Σταγόνες νερού δεν είχαν σταλίξει στα φύλλα και τους κορμούς των αιωνόβιων δένδρων και κάθε λίγο και λιγάκι όταν φυσούσε το πρωινό αεράκι, κουνούσε τους κλώνους τους και μας κατάβρεχε ελαφρά σαν ροδόσταμο που ερχόταν από τον ουρανό!
Σιγά-σιγά αρχίσαν να καταφθάνουν όλο και περισσότερες παρέες, πανηγυριστές, άλλοι φορτωμένοι με ταξίματα, αρτοκλασίες και πρόσφορα. Άρχιζε να μοσχομυρίζει ο τόπος από τη μυρωδιά του φρέσκου άρτου και του θυμιατού, που άρχισε κι αυτό να καίει το αρωματικό λιβάνι και να καπνίζει απαλά και ρυθμικά στέλνοντας τον κάτασπρο καπνό πατούσες-πατούσες προς τον ουρανό.
Συνεπαρμένοι από την αυθεντικότητα και ιερότητα της όλης τελετουργίας, εγώ τουλάχιστον αισθανόμουν πως βρισκόμουν μέσα σ' ένα τεράστιο φυσικό καθεδρικό ναό, φτιαγμένο από τα πανύψηλα δέντρα, με το μικρό εκκλησάκι παραδίπλα να στέκεται σαν ένα βωμό θυσιαστηρίου για τον Ύψιστο. Σύντομα, ο παπα-Θεοφάνης διαβάζει το εωθινό ευαγγέλιο, και εμείς οι ψαλτάδες συνεχίσαμε ψάλλοντας τοις καταβασίες, τα Πασαπνοάρια και τους Αίνους και αμέσως μετά το Δοξαστικό και μετά τη μεγάλη πανηγυρική Δοξολογία. Αυθόρμητα εγώ, πλησιάζω μια στιγμή το εκκλησάκι κι αρπάζω το σχοινί της καμπάνας που κρεμόταν διπλα στη είσοδό του. Άρχισα να το τραβώ δυνατά και ρυθμικά, και αμέσως ακούστηκε ο γλυκός ήχος της καμπάνας, γλυκός και θριαμβικός, που μας συνόδευε εμάς τους ψάλτες, σαν ψάλλαμε τη Δοξολογία σε πανηγυρικό ιαμβικό ρυθμό.
Με το κλείσιμο της δοξολογίας, μπαίνει αμέσως ο παπα-Θεοφάνης στη Θεία Λειτουργία βροντοφωνάζοντας το "Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού…". Σταυροκοπιέται το εκκλησίασμα, και ο καντηλαναύτης ετοιμάζει το θυμιατό βάζοντας μια φούχτα λιβάνι στα φρεσκοαναμμένα κάρβουνα. Ο καπνός-θυμίαμα βγαίνει στρουφογυρίζοντας από το θυμιατό και το πρωινό αεράκι τον σπρώχνει μαλακά μαλακά προς τη μεριά μας και άθελά του αγκαλιάζει εμάς τους ψάλτες, και σμίγωντας με την ψαλμωδία μας, το θυμίαμα διασκορπάται ανεβαίνοντας κλιμακωτά προς τα πάνω μέχρι να φθάσει σιγά-σιγά στη φυλλωσιά των πανύψηλων δένδρων, που φαίνονταν σαν μια πρασινόχρυση στέγη ενός μεγαλοπρεπούς καθεδρικού ναού.
Η λειτουργία προχωρεί κανονικά και ευλαβικά, με ταχύ ρυθμό και σύντομα φτάσαμε στη Μικρή Ελισοδο. Εμείς οι ψαλτάδες, ψάλλουμε πανηγυρικά και συγχρονισμένα το τροπάριο του ήχου της Κυριακής και κατόπιν του Αγίου: «Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καί λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Χαράλαμπες· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διά τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς…..». Μετά από λίγο διαβάζουμε τον Απόστολο και αμέσως κατόπιν ο παπα-Θεοφάνης αρχίζει να βροντοφωνεί το Ευαγγέλιο. Σταυροκοπιέται το εκκλησίασμα, και ο καντηλανάφτης ετοίμαζε το θυμιατό βάζοντας μια φούχτα λιβάνι στα φρεσκοαναμμένα κάρβουνα.
Συνεπαρμένοι από την ιερότητα της τελετής και της όλης περίστασης, καλά-καλά δεν καταλάβαμε πότε κιόλας τελείωνε η Θεία Λειτουργία, όταν είδαμε τον παπα-Θεοφάνη να ετοιμάζεται για τη λιτανεία της εικόνας που θα πήγαινε γύρω-γύρω στην αυλή του συλλόγου. Με τους ψάλτες πρωτοπορούντες και τον παπα-Θεοφάνη να κρατά την εικόνα του Αγίου στον αριστερό χέρι, τον καντηλανάφτη με το θυμιατό και εγώ με το Σταυρό, μια που και καθημερινή, δεν είπαμε ιερόπαιδα, ξεκινήσαμε την πορεία της λιτανείας. Με τον κόσμο να ακολουθεί, και όλοι μαζί ψάλλοντας ρυθμικά το κύριε ελέησον, σταματήσαμε κάτω από την τεράστια βελανιδιά όπου ο παπα-Θεοφάνης με τη μελωδική και βροντερή φωνή του έκανε ευγενή παράκληση και μνεία υπέρ των κτητόρων του συλλόγου και του ναού του.
Ακολούθησε δε η ευλογία των άρτων με τον ιερέα, τους ψάλτες και το λαό κράζοντας και βροντοφωνώντας το τροπάριο "Πλούσιοι εφτώχευσαν και επείνασαν, …..".
Τελειώνοντας την ξεχωριστή αυτή ιεροτελεστία, το εκκλησίασμα περνούσε σιγά-σιγά για τη Θεία Κοινωνία, και κατόπιν το αντίδωρο και το φρεσκοκομμένο, μυρωδάτο και αφράτο άρτο, αλληλοχαιρετώντας ο ένας τον άλλον και ανταλλάσσοντας ευχές!
Μέσα στο Πολιτιστικό κέντρο του Συλλόγου, μας περίμενε στρωμένο ένα σπουδαίο τραπέζι με νόστιμες μακαρονάδες, μεζεδάκια και γλυκίσματα, που με ζήλο και κέφι είχαν ετοιμάσει οι κυρίες και η διοίκηση του Συλλόγου μας!
Χρόνια Πολλά σε όλους τους Κρήτες του Κλιαργουότερ, και στους Χαραλάμπηδες και Χαραλαμπίες σ' όλο τον Κόσμο και βοήθειά μας η χάρη του Αγίου μας!