Ηράκλειο, 18 Απριλίου 1826
Στον μικρό ναό του Αγίου Μηνά πλήθος πιστών παρακολουθούν με κατάνυξη την Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως. Είναι Μεγάλο Σάββατο βράδυ, ξημερώνει Κυριακή του Πάσχα.
Οι Τούρκοι κατακτητές της πόλης επιβουλεύονται τις ζωές των Χριστιανών και προετοιμάζονται για ακόμα μία ανηλεή σφαγή. Κρίνουν λοιπόν ως καταλληλότερη στιγμή για τα πανούργα σχέδια τους τη στιγμή του εκκλησιασμού αφού οι χριστιανοί κάτοικοι του Ηρακλείου θα είναι εντελώς απροετοίμαστοι και ανυπεράσπιστοι απέναντι σε μια τέτοια επίθεση.
Μάλιστα από νωρίς τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου οι Τούρκοι βάζουν φωτιές και προκαλούν πυρκαγιές σε γειτονιές απομακρυσμένες από την Μητρόπολη. Λέγεται ότι αυτό συνέβη για να παραπλανήσουν την Διοίκηση της πόλης.
Ήταν η στιγμή της ανάγνωσης του Ευαγγελίου (λίγο πριν το Χριστός Ανέστη) όταν τα μανιασμένα πλήθη των Τούρκων ορμούν και περικυκλώνουν τον ναό του Αγίου Μηνά. Όλα ήταν έτοιμα για αυτούς προκειμένου να ξεκινήσουν την απόλυτη καταστροφή και το αιματοκύλισμα.
Τότε, σύμφωνα με την παράδοση, εμφανίζεται μπροστά τους ένας έφιππος γέρος με ξίφος και αρχίζει να τους καταδιώκει. Αιφνιδιασμένοι οι Τούρκοι τρέπονται σε φυγή ενώ έχουν καταληφθεί από έναν απερίγραπτο τρόμο. Έτσι το σχέδιο της σφαγής ματαιώνεται, οι Χριστιανοί σώζονται.
Το παράδοξο της ιστορίας έγκειται στο γεγονός ότι το θαύμα του Αγίου Μηνά αποκαλύφθηκε από τους ίδιους τους Τούρκους. Η παράδοση αναφέρει ότι μέσα στο σκοτάδι οι στρατιώτες που ήταν έτοιμοι να σφάξουν τους Χριστιανούς πέρασαν τον γέρο που τους επιτέθηκε για τον Διοικητή τους, Αγιάν Αγά. Εξέλαβαν την επίθεση από μέρους του ως ματαίωση του σχεδίου τους και γι' αυτό τράπηκαν σε φυγή. Όταν όμως αργότερα πήγαν στο Αγά τους για να διαμαρτυρηθούν για το περιστατικό εκείνος τους διαβεβαίωσε πως το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου δεν είχε βγει απομακρυνθεί ούτε λεπτό από το σπίτι του.
Τότε οι ίδιοι οι Τούρκοι θεώρησαν το περιστατικό ως θαυματουργή επέμβαση του Πολιούχου και προστάτη της πόλης Αγίου Μηνά. Εκείνοι δηλαδή που ήταν έτοιμοι να σφάξουν και να λεηλατήσουν γνωστοποίησαν το περιστατικό και το θαύμα! Μάλιστα από εκείνο το περιστατικό και έπειτα κατέχονταν από δέος για τον Άγιο Μηνά και προσέφεραν δώρα στο ναό του.
Αργότερα οι Επίσκοποι Αρκαδίας Μάξιμος, Σητείας Μελετίων και Πέτρας Δωρόθεος επέλεξαν την Τρίτη του Πάσχα (της Διακαινησίμου) ως ημέρα αφιερωμένη στη μνήμη και τον εορτασμό του θαύματος.
Επίσης, κατά τον Όρθρο δίνονται στους πιστούς κεριά τα οποία καλούνται να ανάψουν λίγο πριν την ανάγνωση του Ευαγγελίου, δηλαδή τη στιγμή που οι Τούρκοι ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν τη σφαγή.