Στο μαγευτικό τοπίο του χωριού Φόδελε, κοντά στη Βυζαντινή Παναγιά βρίσκεται το μουσείο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, του «αρχοντόπουλου» του Φόδελε, όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν. Προκαλεί δέος σε όποιον και αν το αντικρύσει, καθώς κρύβει μέσα του έργα-θησαυρούς πολλών ετών.
Της Έλενας Μπακούση
Σύμφωνα με συνέντευξη που μας έδωσε ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου του Φόδελε Μιχάλης Φακουκάκης : “το μουσείο άνοιξε στις αρχές του 1980 και ολοκληρώθηκε το 1998. Στεγάζεται σε αναστηλωμένο κτίριο μεταβυζαντινού οικιστικού συνόλου, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού”.
Περιέχει έκθεση αντιγράφων έργων του μεγάλου ζωγράφου, καθώς και μία αίθουσα αναπαράστασης της ζωής του El Greco. Τα αντίγραφα της έκθεσης προέρχονται από διάφορα μουσεία όλου του κόσμου. Πολλοί καλλιτέχνες επιλέγουν να εκθέτουν τα έργα τους στο μουσείο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ.Φακουκάκης: “το μουσείο προσελκύει περίπου δέκα χιλιάδες επισκέπτες ετησίως, οι οποίοι θέλουν να μάθουν για τη ζωή του μεγάλου ζωγράφου και να αντικρύσουν μερικά από τα πιο γνωστά του έργα που βρίσκονται στο Μουσείο σε αντίγραφα”.
Φέτος το μήνα Αύγουστο πρόκειται να εκθέσουν τα έργα τους, στο μουσείου του El Greco, 25 καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και συγκεκριμένα από Αμερική, Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αυστραλία. Η έκθεση θα διαρκέσει για όλο το μήνα.
Η ζωή του El Greco
Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, γνωστός μας με το ισπανικό προσωνύμιο El Greco, γεννήθηκε στα 1541μ.Χ. στο Φόδελε Ηρακλείου Κρήτης. Ήταν κρητικός ζωγράφος, γλύπτης και αρχιτέκτονας μας Ισπανικής Αναγέννησης. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος μας ζωής του μακριά από την Ελλάδα, δημιουργώντας τα περισσότερα έργα του στην Ιταλία και στην Ισπανία. Εκπαιδεύτηκε αρχικά ως αγιογράφος στο Ηράκλειο, που αποτελούσε τότε τμήμα μας ενετικής επικράτειας, και αργότερα ταξίδεψε στην Βενετία. Στην Ιταλία επηρεάστηκε από τους μεγαλύτερους δασκάλους της ιταλικής τέχνης, τον Τιντορέττο και τον Τιτσιάνο, του οποίου υπήρξε μαθητής, υιοθετώντας στοιχεία από τον μανιερισμό. Το 1577 εγκαταστάθηκε στο Τολέδο, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του και ολοκλήρωσε ορισμένα από τα πιο γνωστά έργα του.
«Μα κι’ αν πέθανε πριν τριακόσια πενήντα χρόνια, όταν η ουσία μας αγωνίας του είναι μια με την δική μας, όταν η οργή, αυτή πού γκρεμίζει και φτιάχνει είναι και σημερινή, όταν την παρουσία του αρχίζει ο αιώνας μας να την αγγίζει».
Αυτά σημειώνει το 1964, χρονιά που είχε χαρακτηρισθεί σαν «έτος Γκρέκο», η επιτροπή εορτασμού σ’ ένα «αφιέρωμα για τα τριακόσια πενήντα χρόνια από το θάνατο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου».
