Στις 12.3.2020, με 89 κρούσματα covid, μου είπαν ότι δεν θα πηγαίνω σχολείο γιατί θα κλείσει για “προληπτικούς λόγους δημόσιας υγείας”.
Μου είπαν, επίσης, ότι θα κάθομαι σπίτι και θα διδάσκω τους μαθητές από τον υπολογιστή μου. Από τον υπολογιστή αυτόν, βέβαια, θα έκαναν μάθημα και τα δύο παιδιά μου, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία που αφορά τα πενιχρά οικονομικά μου.
Γράφει ο Ρόδης Λοχαϊτης
Μου είπαν, ακόμα, ότι χρειάζεται η ατομική μου ευθύνη παντού και στα πάντα.
Δείτε Επίσης
έτσι:
-φόρεσα γάντια – όχι μάσκα, δεν χρειαζόταν, μου είπαν – αγόρασα πολλά αντισηπτικά, και προαυλιζόμουν με την οικογένεια κάποιες στιγμές για να πάρω αέρα, αφού πρώτα τους ενημέρωνα σχολαστικά για τις εξόδους μου.
Στις 12.5.2020 με ευχαρίστησαν που έδειξα τέτοια υπευθυνότητα και μου είπαν ότι τώρα πρέπει να γυρίσω στο σχολείο, για να κάνω μάθημα εκ…περιτροπής. Εκ…περιτροπής και τα παιδιά μου στα σχολεία τους. Πήγα σχολείο, έκανα μάθημα. Α! Να μην ξεχάσω, στο σχολείο δεν βάζαμε γάντια – οι μάσκες ακόμα να εμφανιστούν! Αντισηπτικό και κάτι δικά μου υγρά μαντηλάκια. (θυμάμαι ακόμα που φώναζα στα ζευγαράκια να βρίσκονται μακριά ο ένας από την άλλη για να μην κολλήσουν!)
Μετά ήρθαν οι εξετάσεις, έγιναν, τελείωσαν, ήρθε το καλοκαίρι.
Ήταν ωραία στην πόλη μας. Στην αρχή δεν υπήρχαν τουρίστες. Μετά ήρθαν αρκετοί. Μου είπαν ότι τώρα πια πρέπει να φοράω μάσκα. Και τα γάντια; Μου είπαν ότι, κυρίως, η μάσκα σώζει!. Αγόρασα κι εγώ μάσκα. Και για τα παιδιά – πιο μικρές. Τον Αύγουστο τα κρούσματα άρχισαν να ανεβαίνουν. Κάτι δεν πήγαινε καλά με την ατομική μου ευθύνη. Αλλά γιατί; Μάσκα αγόρασα, αντισηπτικά αγόρασα, γάντια είχα αγοράσει, δεν πήγαινα σε γάμους, κηδείες, μνημόσυνα (2- 3 δεν μου μιλάνε ακόμα), μάλωνα με τα παιδιά μου για να μη πολυ-βγαίνουν έξω και όχι, πάντως, σε πολυσύχναστους χώρους, δεν πήγαμε διακοπές! Τι έφταιγε ρε γαμώτο, τι δεν έκανα; Μου είπαν να βάζω μάσκα και έξω, να τρώω με την ευρύτερη οικογένειά μου στα μαγαζιά σαν να είμαστε μαλωμένοι. Τα έκανα όλα!
1η Σεπτέμβρη πήγα σχολείο. Όλοι οι μασκοφόροι παραταγμένοι. Ούτε αγκαλιές, ούτε φιλιά, ούτε χαμόγελα. Όλα από μακριά και τα αισθήματα μασκοφορεμένα. Μάλιστα! Μοιράσαμε τις δουλειές, τις κάναμε. Γράψαμε, κουβαλήσαμε, πλύναμε, σφουγγαρίσαμε, σκουπίσαμε, βάψαμε,! Βγάλαμε και υπευθύνους Covid! Συναδέλφους! Μη φανταστείτε τίποτα γιατρούς ή νοσοκόμους! Όχι! Κάτι Βιολόγοι και Γυμναστές είναι που θα περιθάλπτουν λέει τα παιδιά κι εμάς με τις ειδικές γνώσεις τους ώσπου να μας ξαποστέλνουν στο σπίτι, όπου θα τίθεται ξανά σε ισχύ η περιβόητη…ατομική ευθύνη! Α! Μόνο τα παιδιά που αιτούνται άσυλο στη χώρα μας, χρειάζεται να έχουν κάνει την εξέταση του ιού για να τα εγγράψουν στο δημοτικό σχολείο! Τα δικά μου παιδιά, ευτυχώς, εγγράφηκαν χωρίς να έχουν κάνει τεστ. Όπως και εγώ, βέβαια, δεν έχω κάνει!
Περιμέναμε μέχρι χθες να μας έρθουν οι μάσκες, αλλά δεν ήρθαν! Μόνο στη Θεσσαλονίκη έστειλαν αλλά, λέει, δεν ήταν καλές! Μόνο μία εγκύκλιος ήρθε στις 2 μ.μ. περίπου, που άλλαζε μία άλλη και καθόριζε άλλη ώρα έναρξης του αγιασμού τη Δευτέρα. Αλλά οι ιερείς έχουν κάνει το κουμάντο τους, όπως και τα σχολεία. Άρα, όπως καταλαβαίνετε, η εγκύκλιος αυτή θα ισχύσει ,μόνο, για εκείνη που την υπέγραψε!
Μας έστειλαν και κάτι πρωτόκολλα που λέει ότι αν υπάρχουν τρία κρούσματα σ ένα σχολείο “θα εξεταστεί η διακοπή λειτουργίας της εκπαιδευτικής μονάδας”. Μάλιστα, θα εξεταστεί! Δεν είναι σίγουρο! Και σκέφτομαι με την ατομική ευθύνη που με διακρίνει ότι με 89 κρούσματα μάθαινα στα σκόιλ ελικίκου, έβαζα γάντια, έστελνα ραπόρτο ότι θα βγω έξω, ενώ τώρα με τα 12734 τη Δευτέρα θα πάω εν μέσω 300 + εφήβων, θα στείλω τα παιδιά μου σε άλλα δύο σχολεία, με εφόδια μάσκες, που δεν έστειλαν, ένα παγουρίνο και πολύ, μα πολύ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ!”
Πηγή: zarpanews.gr
