Ο Μαλεβιζιώτης Εντατικολόγος Βαγγέλης Βολακάκης μιλά για όλα σε μια κατάθεση ψυχής: Για τα πράγματα που έγιναν πιο δύσκολα με τον covid, για το φόβο, την ελπίδα και την απερίγραπτη χαρά κάθε φορά που ένας ασθενής τα καταφέρνει, και πως είναι να περνάς Άγιες Μέρες στο Νοσοκομείο
Οι ώρες περνούν βασανιστικά αργά και ο φόβος, εναλλάσσεται με την μοναξιά, την ελπίδα και καμιά φορά με την απερίγραπτη χαρά που φέρνει ένας άνθρωπος που “επιστρέφει” στη ζωή.
Της Μαρίας Καλλέργη
Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό “μιλούν” με μάτια όχι μόνον γιατί η μάσκα καλύπτει τα στόματα αλλά και γιατί οι ασθενείς στην Εντατική έχουν έναν ευαίσθητο ψυχισμό και ζητούν απεγνωσμένα μια αχτίδα ελπίδας.
Όπως λέει ο Εντατικολόγος του Βενιζελείου Νοσοκομείου Βαγγέλης Βολακάκης: “πάντα οι μέρες στις Εντατικές, εξαιτίας της ίδιας της φύσης της δουλειάς είναι δύσκολες. Οι μέρες των γιορτών είναι ακόμα δυσκολότερες, καθώς από τη μια πλευρά υπάρχει το καθήκον και η ανάγκη προσφοράς στο συνάνθρωπο και από την άλλη το γεγονός ότι είμαστε μακριά από την οικογένεια μας και τους αγαπημένους μας ανθρώπους”.
Ο κ.Βολακάκης, που κατάγεται από τη Μεσαρά και ζει στο Μαλεβίζι, όπως και όλο το προσωπικό των ΜΕΘ αλλά και των Νοσοκομείων πάντα περνούν κάποιες γιορτές το χρόνο, στη δουλειά τους, σίγουρα Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά και κάποιες φορές Πάσχα. Είναι πάντα μια δύσκολη διαδικασία αλλά φέτος με τον covid είναι ακόμα δυσκολότερα τα πράγματα. Άνθρωποι που μπαίνουν στις Εντατικές και η ζωή τους κρέμεται από μια κλωστή.. Και το προσωπικό είναι επί ποδός νυχθημερόν για να παράσχει ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα υψηλού επιπέδου, απολύμανση και καθαριότητα αλλά και ψυχική στήριξη στους νοσηλευόμενους.
“Είμαστε οι δικοί τους άνθρωποι”
Όπως λέει ο κ.Βολακάκης: “είναι ιδιαίτερη η σχέση που αναπτύσσονται με τους ασθενείς στην Εντατική. Ειδικά τώρα που απαγορεύεται και το επισκεπτήριο, εμείς γινόμαστε οι συγγενείς, οι φίλοι των ασθενών οι δικοί τους άνθρωποι. Και δεν είναι όσα μόνο επιστημονικά προσφέρουμε είναι και η ελπίδα και η αγάπη που αναζητούν οι ασθενείς. Ένα χαμόγελο, ένα νεύμα μια καλή κουβέντα όχι μόνον τονώνει το ηθικό των ασθενών αλλά καμιά φορά επιταχύνει και την πορεία της ανάρρωσης τους”.
Ο Εντατικολόγος συχνά ασχολείται με τη διασωλήνωση των ασθενών που εισάγονται με covid στην Εντατική και όπως λέει ο ίδιος: “το κάνω πάντα με την ελπίδα ότι θα υπάρξει η αντίστροφη διαδικασία, αυτή της αποσωλήνωσης”.
Όλοι έχουμε δει εικόνες ασθενών που καταφέρνουν να βγουν από την Εντατική με τους χαμογελαστούς γιατρούς στο πλάι τους και τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες στα βίντεο. Πίσω από κάθε τέτοια εικόνα όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο κ.Βολακάκης : “υπάρχει μεγάλος αγώνας του ασθενή, σύσσωμου του προσωπικού που βάζει καθημερινά το στοίχημα να χρησιμοποιεί γνώσεις, ικανότητες καθώς και να μη λιποψυχήσει στα δύσκολα ώσπου να επιτευχθεί το ποθητό αποτέλεσμα, να κερδίσει τη ζωή του ασθενής. Υπάρχει και απερίγραπτη χαρά, καθώς όλοι από το Διευθυντή ως το προσωπικό καθαριότητας το αντιλαμβανόμαστε ως προσωπική μας υπόθεση. Η μεγαλύτερη πληρωμή από τη δικιά μας δουλειά, η ηθική ανταμοιβή, είναι όταν συναντούμε στο δρόμο ασθενείς που είχαμε στην Εντατική και μας χαιρετούν με αγάπη”.
Ο covid 19 επιβάρυνε την κατάσταση
Ακόμα και στις Εντατικές που η κατάσταση είναι σχεδόν πάντα στο “κόκκινο”, τώρα με την εισβολή του covid 19 η κατάσταση άλλαξε δραματικά. Η ερώτηση προς τον κ.Βολακάκη έρχεται αυθόρμητα: “Νοιώθετε φόβο;” Το ίδιο αυθόρμητη είναι και η απάντηση “Φυσικά και φοβάμαι. Δεν πηγαίνω στη μητέρα μου και τα πεθερικά μου και πλησιάζω τα παιδιά μου με φόβο. Κάθε μέρα μαθαίνουμε νέα πράγματα για τον κορονοιό, παρακολουθώντας τις εξελίξεις και συμβουλευόμενοι τους λοιμωξιολόγους. Είμαστε προσεκτικοί αλλά ζούμε μέσα στο χώρο που υπάρχουν μολύνσεις. Στόχος είναι να θεραπεύσουμε, να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τους ανθρώπους μας. Είναι πραγματικά μια πρωτόγνωρη και δύσκολη κατάσταση. Ασθενείς μας είναι σε βαριά κατάσταση και όλοι κρέμονται από τα χείλη μας. Χαλαρώνουμε μόνο για λίγο όταν έχουμε ένα αρνητικό τεστ ή μια έξοδο”.
Όταν δεν προλαβαίνουν ούτε το τηλέφωνο
Φέτος ο Βαγγέλης Βολακάκης πέρασε τα Χριστούγεννα στην Εντατική όπως κάνει χρόνια τώρα. Για τη διαδικασία λέει: “Είναι απλή. Φέρνουμε κάτι από το σπίτι μας, ένα γλυκό, ένα κουραμπιέ και ανταλλάσσουμε ευχές. Παίρνουμε στην αλλαγή του χρόνου τις οικογένειες μας ένα τηλέφωνο ή κάνουμε μια βιντεοκλήση για να δούμε τα παιδιά μας. Έχει τύχει όμως κάποιες φορές να μην μπορούμε να το κάνουμε ούτε αυτό, καθώς ποτέ στην εντατική δεν ξέρεις πότε θα έχεις μια νέα εισαγωγή”.
Κάπου εδώ μια συζήτηση που θα μπορούσε να συνεχίζεται για ώρες φτάνει στο τέλος της. Με τη σκέψη ότι δεν ήταν καθόλου τυχαίο που οι άνθρωποι των Νοσοκομείων στη μεγάλη κρίση που διανύουμε ονομάστηκαν “ήρωες με τις άσπρες μπλούζες”, που στην εντατική γίνονται μπλε ή πράσινες φόρμες.