Θύματα του λεγόμενου «revenge porn», διάσημες και μη γυναίκες (κυρίως) εξακολουθούν να διασύρονται στο διαδίκτυο, με τους κακοποιούς οι οποίοι καταστρέφουν ζωές και υπολήψεις να αφήνονται ανενόχλητοι στο έργο τους. Δύο χρόνια μετά την καθιέρωση του περιβόητου, ιδιαιτέρως αυστηρού και εκσυγχρονισμένου κανονισμού GDPR (General General Data Protection Regulation ή Γενικός κανονισμός για την προστασία δεδομένων – ΓΚΠΔ), αμέτρητοι άνθρωποι νιώθουν όλο και πιο ευάλωτοι σε κακόβουλη δημοσιοποίηση προσωπικών τους στιγμών.
Σε εκτενές ρεπορτάζ του το politico.eu αποπειράται να εξηγήσει, αν όχι την πανηγυρική αποτυχία, τουλάχιστον την ανεπάρκεια του ΓΚΠΔ. Ο Κανονισμός εφαρμόζεται, υποτίθεται απαρέγκλιτα, από το 2018. Κι όμως, πολυσυζητημένα πρόσφατα περιστατικά, όπως πχ αυτό της Ιωάννας Τούνη ή της παίκτριας του Big Brother, Χριστίνας Ορφανίδου, αποδεικνύουν εμπράκτως ότι τα ροζ βίντεο κυκλοφορούν απολύτως ελεύθερα στις διαδικτυακές πλατφόρμες. Χωρίς, όπως εξυπακούεται, τη συγκατάθεση των πρωταγωνιστριών τους.
Όπως αναφέρει το politico.eu, το εκδικητικό πορνό ή το άνευ αδείας από τις απεικονιζόμενες «ανέβασμα» υλικού σεξουαλικού περιεχομένου στο ίντερνετ, εμφανίζει αλματώδη άνοδο. Μόνο στη Βρετανία και μόνο για τον περασμένο Απρίλιο, η οργάνωση Revenge Porn Helpline κατέγραψε διπλάσια κρούσματα σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Συνολικά 250 γυναίκες διαπομπεύθηκαν. Παρομοίως, στην Ιρλανδία το ερασιτεχνικό πορνό του είδους εξέθεσε 140.000 κατά τη διάρκεια του 2020.
Το θεμελιώδες κενό του ΓΚΠΔ είναι η έλλειψη μηχανισμού επιβολής του και ο αποτελεσματικός κολασμός των παραβατών. Ως νομοθετικό πλαίσιο, ο Κανονισμός στηρίζει την/τον θιγόμενο, σε διαμαρτυρίες κατά των ιστοσελίδων οι οποίες αναρτούν υλικό που προσβάλλει την υπόληψη και τον ιδιωτικό βίο τους. Όμως, οι περισσότεροι από τους δημοφιλείς κόμβους δωρεάν πορνό, συνήθως αγνοούν τα παράπονα ή ακόμη και τις απειλές εκ μέρους των θυμάτων. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι μηνύσεις, αγωγές κ.ο.κ. κοστίζουν πολύ και αποτελούν διαδικασίες χρονοβόρες έως ότου τελεσιδικήσουν, οι πλατφόρμες της «ακατάλληλης» κατηγορίας, αγνοούν, κατά κανόνα τις κραυγές των θυμάτων.
Ένα άλλο, πολύ μεγάλο πρόβλημα, είναι οι κατά τόπους διαφορές στη νομοθεσία. Ο ΓΚΠΔ μπορεί μεν να είναι κοινός για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως οι ανά χώρα διατάξεις ποικίλουν. Κατ' αυτό τον τρόπο, μια πλατφόρμα πορνό που εδρεύει πχ στην Τσεχία, δεν κινδυνεύει από τη δίωξη μόνο και μόνο επειδή μια γυναίκα σε κάποια άλλη χώρα ισχυρίζεται ότι το βίντεο-κλιπ στο οποίο άθελά της πρωταγωνιστεί προσφέρεται σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Παρόλ' αυτά, το δυνάμει επικίνδυνο πορνογραφικό υλικό δεν είναι εντελώς ανεξέλεγκτο, ενώ οι αρχές σε ολόκληρη την ΕΕ καταστρώνουν το στρατηγικό σχέδιο αντεπίθεσης. Το γεγονός ότι το Pornhub, το οποίο εδρεύει στο Λουξεμβούργο, δεσμεύτηκε να αποσύρει το μη συναινετικό υλικό ύστερα από καταγγελτικό άρθρο των New York Times, θεωρείται μια πολύ μεγάλη κατάκτηση και μια ιστορική απόφαση.
Η Ιρλανδία αυστηροποιεί τη νομοθεσία της. Πλέον, στους δράστες του εκδικητικού πορνό προβλέπεται φυλάκιση έως 10 ετών, καθώς και πρόστιμο. Στο Βέλγιο οι αντίστοιχες ποινές φτάνουν τα 10 χρόνια κάθειρξης και πρόστιμο 15.000 ευρώ περίπου. Επομένως, παραμένουν ζωντανές οι ελπίδες για πάταξη του bullying, του διασυρμού χιλιάδων προσώπων στο «ακατάλληλο» κομμάτι του Διαδικτύου.
