Σαν σήμερα στις 18 Φεβρουαρίου του 1883 γεννήθηκε ο μεγάλος Κρητικός συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης, ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους του πνεύματος που άφησε μεγάλη παρακαταθήκη στον ελληνικό και παγκόσμιο πολιτισμό.
Από τα νεανικά του χρόνια ο νους του Καζαντζάκη είναι ανήσυχος, η ψυχή του βασανίζεται από αγωνίες και από προβλήματα θεμελιακά, μια αγωνία μεταφυσική και υπαρξιακή, όπως τονίζουν οι μελετητές του έργου του. Ανησυχίες θρησκευτικές τυραννούν τον άπιστο αυτό νιτσεϊστή. Ιδιαίτερα η μορφή του Χριστού –«αυτή η ένωση, η τόσο μυστηριώδης και τόσο πραγματική του ανθρώπου και του Θεού», όπως γράφει σ' ένα γράμμα του– τον παρακολουθεί σαν έμμονη ιδέα από τα νεανικά του χρόνια ως το τέλος της ζωής του.
Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1906 γράφοντας δοκίμια, ωστόσο στην μετέπειτα πορεία του ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου, ποίηση όπως η Οδύσεια, μυθιστορήματα όπως «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» θεατρικά έργα και τραγωδίες όπως «Προμηθέας Πυρφόρος», φιλοσοφία όπως «Ασκητική» και «Συμπόσιον», μεταφράσεις όπως «Η Θεία Κωμωδία» τού Δάντη, έγραψε ταξιδιωτικά έργα και διασκεύασε μεγάλο αριθμό παιδικών βιβλίων. Έτσι άφησε πίσω του πλούσιο και σημαντικό έργο που συνέβαλε στην αναγνώρισή του διεθνώς.
Πηγή έμπνευσής του ήταν τα ταξίδια. Ο ίδιος ταξίδεψε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο, φτάνοντας από τη Μέση Ανατολή ως τη Σιβηρία. Με την Κύπρο συνδέθηκε πολύ και τάχθηκε σταθερά υπέρ των αγώνων της για ελευθερία.
Κατά το ταξίδι τής επιστροφής του από την Ιαπωνία και την Κίνα, εισήχθη στην Πανεπιστημιακή Κλινική τού Φράιμπουργκ της Γερμανίας, όπου πέθανε στις 26 Οκτωβρίου 1957, στις 10:20 το βράδυ. Νεκρός μεταφέρθηκε στην Αθήνα και μετά στην Κρήτη.
Τον τάφο του έχει σφραγίσει κατά τρόπο επιγραμματικό και απλό, ένα επιτύμβιο με φράσεις από την «Ασκητική».
«Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λεύτερος»