Η δραματική περίπτωση της 11χρονης Ιωάννας στα Χανιά είναι ένα περιστατικό που θα πρέπει να αποτελέσει  αναφορά για ειδικούς και μη, ψυχολόγους, εκπαιδευτικούς, γονείς, συγγενείς, φίλους, συμμαθητές, γείτονες, ώστε στο μέλλον να αποφευχθούν-όσο αυτό είναι εφικτό-παρόμοιες τραγωδίες.

Όπως έχει γράψει η «Π» η Ασφάλεια Χανίων διεξάγει μία τεράστια έρευνα και ελέγχει κάθε πιθανή πτυχή και σενάριο για τους λόγους που έσπρωξαν στο γκρεμό το ανήλικο κορίτσι. Προκύπτει ότι το οικογενειακό ιστορικό είχε πέσει βαρύ στο παιδί, το οποίο κλήθηκε να σηκώσει ένα φορτίο που σε καμία περίπτωση δεν του αναλογούσε και είχε «τσακίσει» τον εύθραυστο ψυχικό κόσμο του. Η κατάθεση των ειδικών που είχαν έρθει στο παρελθόν σε επαφή με το παιδί μέσω κάποιων συνεδριών δίνουν σαφές στίγμα της όλης ψυχοσύνθεσης του.

Από την άλλη οι συγκρουσιακές καταθέσεις και μαρτυρίες ανάμεσα στους γονείς της, οι οποίοι έχουν χωρίσει, ακόμα και τώρα που η Ιωάννα δεν βρίσκεται πια στη ζωή καταδεικνύουν το «ανθυγιεινό» περιβάλλον στο οποίο μεγάλωναν το αδικοχαμένο κορίτσι και τα δύο μικρότερα αδέρφια του. Υπάρχουν εκατέρωθεν αλληλοκατηγορίες για τις ευθύνες που οδήγησαν σε αυτό το σοκαριστικό τέλος.

Ένα από τα βασικά ζητούμενα της έρευνας είναι το κινητό της 11χρονης που παραμένει άφαντο και ο εντοπισμός του οποίου ίσως δώσει καίριες απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα. Από πλευράς προανάκρισης έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες για τον εντοπισμό του στίγματος του αλλά και του στίγματος άλλων κινητών που βρέθηκαν την κρίσιμη χρονική στιγμή στον τόπο της τραγωδίας.

Το όλο δράμα επιτείνουν ακόμα περισσότερο οι καταθέσεις συμμαθητών που σύμφωνα με το Βήμα αναφέρουν ότι συχνά το κορίτσι μιλούσε για τη ματαιότητα της ζωής, κάτι που δείχνει τη βαριά ψυχολογία την οποία είχε.