Ήταν ένας χειμώνας γεμάτος ένταση ο χειμώνας που πέρασε. Πλημμυρισμένος από την οδύνη του μόχθου. Ανάμεικτος με τα εξ ίσου φοβερά συναισθήματα της επερχόμενης επιτυχίας μα και της αποτυχίας συνάμα.
Ένας χειμώνας που όπως και κάθε χειμώνας προμηνύει τον καλοκαιρινό καταιγισμό των πανελληνίων εξετάσεων.
Ένας χειμώνας που παρερμηνευόμενος προμηνύει επίσης παράλληλα την μετάβαση από την εφηβία στην ενηλικίωση με όλες τις συναφείς χαρές της.
Όνειρα συγκατοίκησης με την καλύτερη φίλη, αποδέσμευση από την μητροπατριαρχική έως τότε κηδεμονίας του σπιτιού, κλπ κλπ.
Και έφτασε επιτέλους η περιλάλητα αναμενόμενη μέρα που θα θεριστούν οι καρποί οι οποίοι ανάλογα φυτεύτηκαν ή δεν φυτεύτηκαν το χειμώνα που πέρασε.
Της επιτυχίας ή της αποτυχίας αντίστοιχα.
Μια επιτυχία ή μια αποτυχία της οποίας τα αποτελέσματα δεν σταματούν στα παραπάνω παιδαριώδη όνειρα της μετεφηβικής ηλικίας αλλά συνοδεύουν δυστυχώς και όλη την κατοπινή ζωή οι επιπτώσεις της.
Εισαχθέντες στις ανώτερες σχολές τόσοι… απορριφθέντες τόσοι…
Όπως όλα τα νομίσματα και τα πλέον ασήμαντα, δυο όψεις έχει και το παραπάνω νόμισμα, που άλλοι σήμερα έχουν την τύχη ή την επιμέλεια να φροντίσουν να το κρατήσουν στο χέρι τους και άλλοι όχι.
ΜΠΡΑΒΟ λοιπόν! ‘Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει σε όλα τα παιδιά που έτυχαν της ευτυχίας να καμαρώσουν θετικά το όνομα τους στους καταλόγους που βρίσκονταν αναρτημένοι έξω από τα εξεταστικά κέντρα.
Μπράβο! Ένα μεγάλο μπράβο στη Μαρία, στη Σοφια, στο Γιώργο, στο Νίκο, στο Γιάννη, στο Μιχάλη… Μπράβο, μπράβο!
Όμως τούτη είναι μόνο η αρχή του θέρους. Ο μύθος του Αισώπου σχετικά με τον λαγό και την χελώνα είναι σε όλους θαρρώ γνωστός, οπότε περιττεύει να τον υπενθυμίσω.
Το συγκεκριμένο εισιτήριο για την εισχώρηση στις πανεπιστημιακές σχολές δεν είναι παρά μόνο η αρχή της αρχής.
Καμιά φορά δεν είναι και τίποτα.
Κι αν δεν φροντίσεις να το κρατήσεις γερά στα χέρια σου, ενδέχεται μάλιστα να το χάσεις στην επόμενη στάση.
Ρ.Μ.