Συνέντευξη στη Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Την Ρίκα Διαλυνά, την γυναίκα με το φιλντισένιο κορμί και το εξωτικής ομορφιάς πρόσωπο, την γνώρισα τότε που εργαζόμουν για το περιοδικό ΣΤΙΓΜΕΣ. Για να καταλάβετε πότε είναι αυτό το "τότε" σας λέω μόνο πως δεν υπήρχε καν ίντερνετ, μηνύματα, facebook και τα ρέστα.
Επομένως ο τρόπος επικοινωνίας ανάμεσα στον δημοσιογράφο και τον συνεντευξιαζόμενο ήταν μόνο ένας: Τηλέφωνο, σταθερό εννοείται, και προσωπική συνάντηση, τίποτα άλλο. Καταλαβαίνεται λοιπόν πόσο αμήχανα αισθάνθηκα-νεαρή δημοσιογράφος τότε εγώ ακόμα- την ώρα που ετοιμαζόμουν να συναντήσω αυτό το ιερό τέρας του Ελληνικού, αλλά και όχι μόνο κινηματογράφου, καθώς η κ. Διαλυνά, έλαβε μέρος σε πολλές ταινίες του Ιταλικού κινηματογράφου καθώς επίσης και στο Χόλυγουντ…. έτρεμαν τα πόδια μου κι όλο έψαχνα στο μυαλό μου να βρω με τι τρόπο θα αντιμετωπίσω αυτή την Αφροδίτη της Μήλου και τι θα της πω που να μην της φανεί αστείο με τόσους και τόσους που θα της είχαν πάρει συνέντευξη!
Και ω τι έκπληξη! Αντί να συναντήσω μια ντίβα, όπως κανονικά θα της άξιζε κιόλας, συνάντησα έναν απλούστατο άνθρωπο, ένα χαρακτήρα έξω καρδιά όλους, μέχρι το μεδούλι των κοκάλων της Κρητικιά, και τολμώ μάλιστα να πω μια γυναίκα που δεν είχε πλήρη συναίσθηση της μαγικής ομορφιάς της.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν συναντηθήκαμε αρκετές φορές με τελευταία αυτή την πρόσφατη που με αφορμή την μόνιμη πλέον εγκατάσταση της στην Κρήτη, βρεθήκαμε για να μιλήσουμε για το maleviziotis.gr/.
Ηθοποιός, συγγραφέας, ζωγράφος, πολυτάλαντο πλάσμα είστε τελικά κ. Ρίκα.
Ο Θεός, ο Θεός μόνο δίνει και μόνο αυτός μπορεί να πάρει, ας μην λέμε κουβέντες λοιπόν που μέσα τους δεν κρύβουν παρά εγωισμό.
Επειδή όμως δεν θα ήθελα να μιλήσουμε και για το παρελθόν σας μια και είναι τόσο γνωστό σε όλους απο την αρχή που ξεκινίσατε την πορεία σας με την στέψη σας ως Σταρ Ελλάς το 1954 μέχρι και αργότερα που διαπρέψατε στον παλιό καλό Ελληνικό Κινηματογράφο, που νομίζω θα περιαυτολογούσαμε, ας μιλήσουμε για τα καινούργια που έμαθα και τα οποία μάλιστα τα θεωρώ πολύ ευχάριστα. Αλήθεια,. αποφασίσατε πλέον να εγκατασταθείτε οριστικά στην γενέτειρα σας το Ηράκλειο;
Ναι, εδώ και πολύ καιρό, συγκεκριμένα απο τότε που εμφανίστηκε η πανδημία, πήρα την απόφαση να εγκαταλείψω το σπίτι που έζησα επί 35 ολόκληρα χρόνια με τον άνδρα και να ζήσω στο Ηράκλειο. Δεν έχω πλέον καμιά θέση στην παγωμένη και αφιλόξενη Αθήνα που δεν μπορείς να βγεις έξω διχως το φόβο της εγκληματικότητας και του κορωνοιού… η Αθήνα δυστυχώς δεν είναι πια αυτή που ήτανε, πάει αυτή η Αθήνα, πέθανε, οπότε εγω εκεί δεν έχω πια καμιά δουλειά, γι' αυτό και θα ζήσω τα υπόλοιπα χρόνια που μου απομένουν, λίγα ή πολλά, στον τόπο που με γέννησε.
Αλήθεια, τι σημαίνει για εσάς Κρήτη;
Ο,τι ακριβώς σημαίνει και για τον κάθε Κρητικό… βλέπεις, είναι γεγονός πως εμείς οι Κρητικοί τον τόπο μας τον κουβαλούμε στο DNA μας και τον αποχωριζόμαστε μόνο με τον θάνατο μας… αλλά και τότε δεν είμαι σίγουρη.
Βλέπω τις φωτογραφίες σας και τρελαίνομαι, και σκέφτομαι μέσα μου 'ποιες μάνες Χριστέ μου γεννάνε τόσο όμορφα παιδιά; Εσείς κατανοήσατε ποτέ πως το όνομα σας έγινε συνώνυμο με την Κρητική ομορφιά;
Η εμφάνιση είναι κι αυτή ένα δώρο του Θεού και όχι της μαμάς ή του μπαμπά… γι' αυτό και κανείς δεν πρέπει να επαίρεται όταν την διαθέτει γιατί εξάλλου είναι και υλικό αναλώσιμο.