Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Καλός ο Έλληνας… φιλόξενος, γενναίος, ιδεολόγος, φιλότιμος- μια λέξη που δεν μπορεί να μεταφραστεί σε καμιά γλώσσα του κόσμου-… πολλά τα προτερήματα του με δυο λόγια, ένα μεγάλο όμως, πολύ μεγάλο αγκάθι τα χαλά όλα και μάλιστα απο αρχαιοτάτων χρόνων. Ο διχασμός!
Δυστυχώς, αυτό είναι το μεγάλο κακό του Έλληνα! Μπορεί να συνεννοηθεί άνετα με τον Άγγλο, το Γάλλο, τον Πορτογάλο, τον Ισπανό, το Γερμανό, με όλες τις φυλές του Ισραήλ τέλος πάντων, δεν μπορεί όμως να συνεννοηθεί με τον ομοαίματο του… τον γείτονα, τον φίλο, τον αδελφό, τον άλλο Έλληνα βρε αδερφέ!
Και φυσικά αφού οι Ρωμιοί διχάστηκαν, καταδίκασαν ένα Κολοκοτρώνη, και σκότωσαν ένα Καποδίστρια, είναι δυνατόν τώρα να μην διχαστούν σε ένα Σερβετάλη;
Θα μου πεις βέβαια ποιος είναι ο Σερβετάλης και πως μπορεί να γίνει σύγκριση ανάμεσα σε ένα ηθοποιό και στους προαναφερόμενους…
Και όμως, στο πρόσωπο του Σερβετάλη αντικατοπτρίζεται ο νέος διχασμός των Ελλήνων… όχι καλά το έκανε, όχι κακά το έκανε, όχι στους εμβολιασμένους, ναι στους εμβολιασμένους, όχι στους ανεμβολίαστους, ναι στους ανεμβολίαστους, αυτή είναι η κατάσταση που ανακίνησε για μια ακόμα φορά το εθνικό σπορ των Ελλήνων, το διχασμό, κι ο καθένας πλέον μπορεί να "παίξει μπάλα" απο το γήπεδο του με αποτέλεσμα το σύνολο των Ελλήνων να έχει διχαστεί στους υπέρμαχους και στους αντίθετους του εμβολιασμού με τις όποιες συνέπειες να καραδοκούν να μας εξαφανίσουν πάλι σαν έθνος.
Γιατί βέβαια μπορεί τώρα να μην διανύουμε περίοδο πολέμου, άρα ο εμφύλιος δεν γίνεται με όπλα, καλό είναι ωστόσο να γνωρίζουμε πως αίμα δεν βγάζουν μόνο οι σφαίρες, αλλά και τα λόγια… και δη τα λανθασμένα λόγια…