Τα μιτάτα ,τα κρητικά «ιγκλού»,αποτελούν σημείο αναφοράς για την Κρήτη.
Θα τα συναντήσουμε σχεδόν σε όλα τα ορεινά χωριά των νομών Χανίων και Ρεθύμνου, ιδιαίτερα στα χωριά του Ψηλορείτη.
Αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας των κρητικών ,αποτελούσαν τις άτυπες κατοικίες των κτηνοτρόφων.
Μέναν εκεί μέρες ολόκληρες,φροντίζοντας τα ζώα τους και φτιάχνοντας το τυρί τους κεφαλοτύρι και μυζήθρα.
Σήμερα λειτουργούν βοηθητικά ώστε να ξεκουράζονται οι βοσκοί λίγες ώρες αλλά και να αποθηκεύουν τα εργαλεία τους,κάτι σα δεύτερο σπίτι. Υπάρχει ομοιότητα των μιτάτων με τους κυκλικούς τάφους της μινωικής περιόδου με μικρότερη όμως διάμετρο.
Η απουσία λάσπης ή οποιουδήποτε άλλου συνεκτικού υλικού δεν τα εμποδίζει να στέκονται ακλόνητα για ολόκληρες γενιές – το πιο παλιό μιτάτο βρίσκεται στη Νίδα και έχει χάραγμα 1841 – και να αποτελούν το κέντρο της ποιμενικής ζωής
.Η αρχαιολογική υπηρεσία έχει ανακηρύξει τα μιτάτα των Ανωγείων ως διατηρητέα μνημεία. Συχνά δέχονται επισκέψεις από φίλους, γνωστούς ή απλά περαστικούς, τους οποίους πρόσχαρα υποδέχονται και φιλεύουν με τα παραδοσιακά τους τυριά και ένα ποτήρι κρασί,και διοργανώνουν μεγάλη γιορτή του Α
Τα μιτάτα είναι κτίσματα τυπολογίας κυκλικής, μορφής θολωτής και χρησιμοποιούνται από τους βοσκούς για κατοικία και αποθήκευση του τυριού. Η κατασκευαστική μέθοδος είναι η ίδια με αυτή των θολωτών μινωικών τάφων. Για την κατασκευή τους δεν χρησιμοποιείται λάσπη ή άλλο συνεκτικό υλικό, αλλά μόνο μεγάλες πέτρες που προέρχονται από τον ίδιο χώρο που βρίσκεται το μιτάτο, γι' αυτό και η επιλογή του χώρου έχει να κάνει με την παρουσία ή όχι κατάλληλης πέτρας.