Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Μια γυναίκα εβδομήντα χρονών, μπήκε σήμερα σε ένα σούπερ μάρκετ κι έκλεψε το τεράστιο ποσό των… 40 ευρώ…
Την έπιασαν και η ανελέητη πολυεθνική, παρά τις ικεσίες κάποιου φιλέσπλαχνου πλήθους που ήταν παρών στο "κακούργημα" της δεν αποδέχτηκε την πρόταση να μην της γίνει μήνυση γιατί, λέει, αυτή είναι η τακτική του.
Έτσι λοιπόν η γιαγιά σύρθηκε στα αστυνομικά τμήματα, διαπομπεύτηκε, γιατί διαπόμπευση είναι αυτό έστω κι αν δεν δημοσιοποιήθηκε το όνομα της στον τύπο, και μετά από το σάλο που πήρε το θέμα η πολυεθνική αποφάσισε να δείξει καλοσύνη και να αποσύρει τελικά τη μήνυση χωρίς περαιτέρω.
Υποτίθεται όμως χωρίς περαιτέρω… γιατί η στεναχώρια και η ντροπή, ακόμα και γι' αυτή την ίδια την πράξη της, που βίωσε η γιαγιά βλέποντας την πράξη της στα δελτία ειδήσεων και να διαβάζεται σήμερα σε όλο τον ημερήσιο τύπο, δεν νομίζω να κοστολογείται ούτε 40, ούτε 50, ούτε εκατό ευρώ, καθώς απλούστατα είναι ακοστολόγητη.
Εγώ όμως έχω μια απορία:
Γιατί άραγε να κλέψει μια ηλικιωμένη γυναίκα; Και μάλιστα τι έκλεψε;
Έκλεψε μήπως τίποτα φουστάνια για να τα στολιστεί, τίποτα ηλεκτρονικές συσκευές για να διασκεδάζει, τίποτα χρυσαφικά για να τα μοστράρει στον κύκλο της;
Όχι βέβαια… τρόφιμα, και μάλιστα αξίας μόλις 40 ευρώ έκλεψε… και πότε άραγε κλέβει τρόφιμα κάποιος;
Μα πότε άλλοτε παρά μονάχα όταν πεινάει.
Και φτάνουμε στο απεχθές ζητούμενο.
Γιατί να πεινάει μια γιαγιά σήμερα; Ποιο κράτος δικαίου επιτρέπει κάτι τέτοιο; Ποιος έδωσε το δικαίωμα να κοπούν οι συντάξεις των 600 και των πεντακοσίων ευρώ , που ούτως ή άλλως κι από μόνες τους δεν έφταναν ούτε για τα φάρμακα των ηλικιωμένων;
Μα ποιος άλλος απο τις εκάστοτε κυβερνήσεις-ονόματα δεν λέμε κι ούτε υπολήψεις θίγουμε- που έχουν την απαίτηση ο κάθε πολίτης τρίτης και τέταρτης κατηγορίας να μπορεί να μπορεί να εκπληρώνει τις ζωτικές ανάγκες του με τον αέρα…
Αυτοί λοιπόν φέρουν ολάκερη την ευθύνη της σημερινής κλεψιάς και αυτοί θα έπρεπε να ντρέπονται και όχι η γιαγιά… τελεία και παύλα.