Επιμέλεια κειμένου Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Σε υψόμετρο 498μ. και βόρεια της κορυφής Ευγασσός στο οροπέδιο του Στρούμπουλα, υπάρχει ένα βάραθρο που οι ντόπιοι ονομάζουν του «Παλμέτη ο Τάφκος»
Το όνομα του το οφείλει σε έναν απο τους μεγαλύτερους οπλαρχηγούς του Μαλεβιζί, τον χαϊνη Γιάννη Παλμέτη (1790 – 1834 πραγματικό επώνυμο Παντερής), με καταγωγή απο το Καμαράκι, που ήταν ο φοβερότερος εξολοθρευτής Τούρκων αγάδων την εποχή της Τουρκοκρατίας
Όταν έβλεπε κάποιον αγά να περνάει, τον πυροβολούσε, του έπαιρνε ό,τι είχε και τον έριχνε στο βάραθρο , για να εξαφανίσει κάθε ίχνος, η παράδοση μάλιστα λέει, ότι μια φορά είχε πιάσει 7 αγάδες μαζί και τους έβαλε να πηδήξουν τον ταύκο, με αντάλλαγμα να χαρίσει τη ζωή σ’ όποιον τα κατάφερνε.
Ένας σχεδόν τα κατάφερε, δηλαδή έφτασε μέχρι το απέναντι χείλος και πιάστηκε από ένα κλαδί. Ο Παλμέτης έκοψε το κλαδί και ο Τούρκος… εξαιρέθηκε της ευεργετικής διάταξης. Η τουρκική διοίκηση ανακάλυψε το λόγο που χάνονταν οι αγάδες μόνον όταν κάποιος κατάφερε να ξεφύγει από τον Παλμέτη και να αποκαλύψει το λημέρι του. Δεν μπόρεσαν όμως να τον συλλάβουν. Χρόνια αργότερα, το 1834, ενώ ο Παλμέτης περπατούσε άοπλος και αμέριμνος στο Ηράκλειο, οι άνδρες του Μουσταφά Ναϊσλί πασά, του πολιορκητή του Αρκαδίου, τον έπιασαν, τον σκότωσαν και τον πέταξαν στη θάλασσα.
Η είσοδος του σπηλαίου είναι ελλειπτική με διαστάσεις 7 Χ 2μ. και το συνολικό του βάθος είναι στα 35μ. περίπου. Έχει διανοιχθεί σε ασβεστόλιθους και δολομίτες της σειράς της Τρίπολης και σχηματίζει δύο επίπεδα. Η πρώτη κατάβαση φτάνει στα 20μ. βάθος, όπου και σχηματίζεται μια μεγάλη αίθουσα διαστάσεων 20 Χ 9μ.. Το δάπεδό της είναι καλυμμένο από πέτρες, ξύλα και χώμα ενώ στο δυτικό της τμήμα βρίσκεται ένα σύμπλεγμα βράχων, πίσω από τους οποίους διανοίγεται το δεύτερο πηγάδι, με βάθος περίπου 15μ. και αρκετά στενότερη διατομή.
Το δάπεδο του δεύτερου πηγαδιού είναι καλυμμένο με μεγάλη ποσότητα αργίλου και κάποιες περιόδους συγκεντρώνει και νερό.