Ο Σάρχος σύμφωνα με την βικιπαίδεια είναι χωριό και έδρα ομώνυμης Κοινότητος του Δήμου Μαλεβιζίου στην Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης.
Ανήκε στην Επαρχία Μαλεβιζίου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 240 μέτρα. Απέχει περί τα 22 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, στο νομό του οποίου υπάγεται, και 11 χιλιόμ. νοτιοδυτικά του Αγίου Μύρωνα.
Οι κάτοικοι ασχολούνται με την αμπελοκαλλιέργεια και την ελαιοκομία, καθώς επίσης και με την καλλιέργεια οπωροφόρων δέντρων.
Παράγονται σταφίδα, λάδι και επιτραπέζια σταφύλια.
Περιλαμβάνοντας μόνον την έδρα της, η Κοινότητα Σάρχου σύμφωνα με την αναφορά που γίνεται στην ιστοσελίδα του Δήμου Μαλεβιζίου έχει 281 κατοίκους. Σαν περιοχή αναφέρεται σε έγγραφο του 1395, του Δουκικού αρχηγείου του Χάντακα Siarcho. Το 1577 αναφέρεται στην επαρχία Μαλεβιζίου από τον Barozzi ως Sargho, το 1583 από τον Καστροφύλακα ως Sargho με 82 κατοίκους, το 1630 από το Βασιλικάτα ως Sargo και το 1671 στην τουρκική απογραφή ως Sarko με 23 χαράτσα(Ν. Σταυρινίδης).
Το 1834 στην αιγυπτιακή απογραφή αναφέρεται ως Sarkos με 20χριστιανικές οικογένειες, το 1842 ο Χουρμουτζής το γράφει στη γενική Σάρχου, το 1881 αναφέρεται Σάρχος στο Δήμο Κρουσώνα με 246 κατοίκους χριστιανούς, το 1900 είναι στον ίδιο Δήμο 287 κάτοικοι, το 1920 έδρα ομώνυμου αγροτικού δήμου με 301 κατοίκους, το 1928 έδρα ομώνυμης κοινότητας με 332 κατοίκους ενώ το 1971 αναφέρεται με 243 κατοίκους.
Στον Σάρχο βρίσκονται οι ιεροί ναοί του Τιμίου Σταυρού, της Παναγίας της Θεοτόκου, του Αγίου Νικολάου, Παναγίας της Κεράς και η ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Στις 14 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο το χωριό πανηγυρίζει. Στα δυτικά του χωριού βρίσκεται το ιστορικό σπήλαιο Σάρχου, σε μια καταπράσινη κοιλάδα. Το εν λόγω σπήλαιο έχει συνολικό μήκος 2χλμ. και βάθος 225μ.
"Άρχος. Θεός ή ήρως τιμώμενος υπό τών Κνωσίων και Τυλισίων εν Κρήτη, ώς μανθάνομεν εξ επιγραφής αναγραφούσης τα όρια των δύο πόλεων περί 450 π.χ. Είχεν ιερόν εν Αχάρνα. Εκ τούτου πιθανώς παρέμεινε και το σημερινον όνομα του χωριου Σάρχος. (εις Άρχο)."
Το χωριό αναφέρεται σε αγοροπωλησία κρασιού τον 13 αιώνα.Το 1583 ο Σάρχος αναφέρεται στον Καστροφύλακα με την ονομασία Sargho με 82 κατοίκους (Καστροφύλακας, Κ 102). Στο χωριό δεν κατοίκησαν Τούρκοι.
Κατά την Επανάσταση του 1866 στο σπήλαιο Σάρχου ή Χώνος, στην κοίτη παλαιού υπόγειου ποταμού, βρήκαν καταφύγιο τα γυναικόπαιδα του χωριού και κατάφεραν να σωθούν. Στην είσοδο του σπηλαίου φρουρός ήταν ο Σαρχιανός Ζαχαρίας Φιλιππάκης, με δύναμη 50 ανδρών.
Ο τελευταίος επέδειξε μεγάλη γενναιότητα και το καλοκαίρι του 1866 αντιμετώπισε με επιτυχία τις τουρκικές επιθέσεις, σε βαθμό που οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να λύσουν την πολιορκία .Της 13 Αυγούστου του 1944 οι Γερμανοί εκτέλεσαν 20 Σαρχιανούς μαζί και τον πρόεδρο της κοινότητας Γεώργιο.Ζ.Χριστοδουλάκη, μετά από μερικές ημέρες εκτέλεσαν άλλους 15 στο χωρίο Σείσαρχα όπου είχαν πάρει για αγγαρεία. (Μαρτυρικά χωριά και πόλεις της Ελλάδας – Κατάλογος αναγνωρισμένων μαρτυρικών πόλεων και χωριών κατά την Γερμανική Κατοχή)