Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη
Στο εξής, και για σαράντα ημέρες από σήμερα, θα ευχόμαστε συναλλήλοις «Χριστός Ανέστη» και βέβαια με αφορμή πότε το ένα πότε το άλλο θα εξακολουθούμε να χαιρόμαστε με όλο ετούτο το εορταστικό σαρανταήμερο που ξεκινά και επακολουθεί από τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου, τη νύχτα δηλαδή της Αναστάσεως έως και της Αναλήψεως.
Η ουσία όμως είναι αν γνωρίζουμε καλά τι γιορτάζουμε με όλο ετούτο το πανηγύρι της χαράς. Μήπως βεγγαλικά, βαρελότα και αυτοσχέδιες βόμβες με τα οποία θρηνούμε κάθε χρόνο ένα σωρό θύματα; Μήπως τραγούδια λαϊκά στη διαπασών συνοδεία με το φαγοπότι του οβελία, του κοκορετσιού και των λοιπών εδεσμάτων με τα οποία θα γεμίσουμε το στομάχι μας μέχρις εσχάτων για να βρούμε ανακούφιση μόνο μετά από την κατάποση δεκάδων χωνευτικών αναψυκτικών ή στη χειρότερη περίπτωση στο νοσοκομείο;
Αυτά λοιπόν γιορτάζουμε; Αυτό σημαίνει πανηγύρι αναστάσιμο και χαρά πασχαλινή ή μήπως το ότι η Σταυρική θυσία του Ιησού δείχνει πόσο πολύ πονάει ο Θεός για τον άνθρωπο γι’ αυτό ακριβώς προσφέρει κι ότι πιο πολύτιμο έχει, τον ίδιο τον Μονογενή του, για να τον σώσει;
Ως εκ τούτου μήπως το αληθινό και πιο βαθύτερο νόημα όλης ετούτης της χριστιανικής γιορτής είναι ότι και κάθε ειλικρινής θυσία που γίνεται εκ μέρους μας με ανιδιοτελή αγάπη αποκτά νόημα αναστάσιμο;
Μήπως δηλαδή το αναστάσιμο ήθος μεταμορφώνει το σκληρό πρόσωπο της καθημερινότητας οπότε πρέπει και να διαρκεί ολοχρονίς για να χαρίζει και πραγματικό νόημα στην ύπαρξη μας;
Μήπως αυτό σημαίνει όντως Ανάσταση, καθαίρεση του Άδου και νέκρωση του θανάτου…μήπως αυτό είναι όντως το «αναστάσιμο» μήνυμα;
Τώρα βέβαια οι απαντήσεις αυτές μπορούν να αναζητηθούν μονάχα στο τρόπο που το κάθε τι βιώνετε μέσα μας, όπως αποδεικνύεται όμως εν έτη 2022 ο κόσμος, κατά τη πλειοψηφία του τουλάχιστον, μάλλον δεν έχει ανακαλύψει το πραγματικό νόημα της Ανάστασης…
«Ποιο είναι όντως το «αναστάσιμο» μήνυμα; Μα η ερώτηση αυτή για να έχει απάντηση πρέπει πάνω απ’ όλα να αναστηθεί η αγάπη μέσα μας. Τι είναι όμως η αγάπη;
Η αγάπη είναι θυσία, δεν έχει ιδιοτέλεια, δεν έχει σκοπιμότητες και βλέψεις, είναι ελεύθερη όπως ακριβώς κι ο ελεύθερος λόγος, ο νοητός λόγος!
Κι ο λόγος αυτός είναι φως που μόνο αν καταφέρουμε να το δούμε τότε μόνο θα καταφέρουμε να καταλάβουμε και την πραγματική ανάσταση. Κι η πραγματική ανάσταση δεν είναι στη σάρκα μας, είναι μέσα μας και για να τη φτάσουμε πρέπει να δαμάσουμε το εγώ μας αφού μόνο έτσι θα γίνει συνειδητή ταύτιση με την θεία αλήθεια που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο αγάπη.
Και για να μπει μέσα μας τούτη η έννοια της ανάστασης χρειάζεται γόνιμο χωράφι, πρέπει δηλαδή να προηγηθεί γνώση και προσπάθεια για να κατακτήσεις την αλήθεια.
Τι είναι όμως η αλήθεια; Αλήθεια είναι εκείνο που δεν αμφισβητείται κι ένα από αυτά που δεν αμφισβητούνται είναι η πίστη μας…δεν είναι νομίζω τυχαίο που σήμερα, πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια μετά τη παρουσία Του στη γη, εξακολουθούμε να λατρεύουμε τον Θεάνθρωπο και το μυστήριο της Ανάστασης!!!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΈΣΤΗ