Για τις ανάγκες του ρεπορτάζ διανύσαμε δεκάδες χιλιόμετρα, πολλά χρήματα σε καύσιμα, εργατοώρες και ανασφάλεια, όχι αν θα βγάλουμε το ψωμί… αλλά αν θα γυρίσουμε στο σπίτι μας.
Έχουμε διανύσει πολλά χιλιόμετρα σε κάθε γωνιά του νησιού μας, έχουμε γνωρίσει όμορφα πράγματα, γωνιές άγνωστες ανθρώπους που μας υποδέχτηκαν και μας άνοιξαν το σπίτι τους, εθνικές οδούς αυτοκινητόδρομους και χωματόδρομους στο διάβα μας.
Αυτοκινητόδρομους στην Κρήτη δεν έχουμε αλλά πινακίδες σήμανσης που να μαρτυρούν την ύπαρξη τους βρήκαμε.
Επαρχιακούς δρόμους καθημερινά βαδίζουμε.
Ταμπέλες που σε συμβουλεύουν και σε παραπέμπουν στον χρόνο που απαιτείται να διανύσεις από το ένα χωριό στο άλλο και τελικά ανακαλύπτεις από το κοντέρ του αυτοκινήτου σου ότι κάτι δεν πάει καλά.
Πινακίδες που πρέπει να σταματήσεις για να ανακαλύψεις τι λένε ή τι έχει απομείνει να λένε από τις βρωμιές, τα συνθήματα και τις τρύπες των επίδοξων κρητικών καουμπόηδων.
Πινακίδες κρυμμένες πίσω από πλούσια βλάστηση.
Πινακίδες γραμμένες στα λατινικό αγγλοελληνικά.
Πινακίδες ξεθωριασμένες , σπασμένες έτοιμες να πέσουν στο οδόστρωμα πινακίδες που φιλοξενούν ενοικιάζεται και πωλείται, πινακίδες για όλα τα γούστα.
Πινακίδες που διορθώθηκαν με σπρέυ αντι να αντικατασταθούν.
Πινακίδες που αποτελούσαν για πολύ καιρό σήμανση έργων τα οποία όταν τελείωσαν συνεχίστηκαν να υπάρχουν στις μνήμες μας από τις πινακίδες που παρέμεναν, πινακίδες με λάθος όρια ταχύτητας.