Μια από τις κλασικές ταινίες του καλλιτεχνικού ζευγαριού Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ ήταν το "Ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο" σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου, που έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες στις 16 Νοεμβρίου 1959.
Ανατρέχοντας στα αρχεία των δύο εφημερίδων της εποχής ("Ελευθερία" και "Εμπρός"), που περιλαμβάνονται στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Εθνικής Βιβλιοθήκης, αντλούμε κάποιες μικρές ειδήσεις που αφορούσαν την αγαπημένη ταινία.
1. Την πρώτη μέρα προβολής, η ταινία έκοψε περίπου 21.500 εισιτήρια, αριθμός-ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής, καθώς ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που το είχε καταφέρει. Μέχρι τότε, τα περισσότερα εισιτήρια που είχε κόψει μια εγχώρια παραγωγή ήταν μόλις 16.500 εισιτήρια κατά την πρώτη μέρα προβολής της.
2. Τα δημοσιεύματα για – πραγματικές ή φανταστικές – κόντρες μεταξύ Βουγιουκλάκη και Παπαμιχαήλ υπήρχαν από τότε. Ένα από αυτά ήθελε την Αλίκη να είχε ζηλέψει τον μεγάλης διάρκειας μονόλογο του Δημήτρη σε κάποια σκηνή και ότι γι' αυτόν τον λόγο είχε ζητήσει να φαίνεται και η ίδια ως "σφήνα".
[Μια συνέντευξη του Παπαμιχαήλ, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εμπρός στις 14.05.1960, ουσιαστικά τροφοδότησε τις φήμες διά της… σιωπής:
Δημ.: Είναι αλήθεια ότι στο φιλμ αυτό (σ.σ. Το Ξύλο Βγήκε Από Τον Παράδεισο) ζήτησαν να κοπεί ο μονόλογος που λες, γιατί επεσκίαζε την συμπρωταγωνίστριά σου;
Δ.Π.: Θα μου επιτρέψεις να μην απαντήσω.
Δημ.: Λένε ακόμη πως παλαιότερα, η ίδια πάλι "διαπληκτίσθηκε" μαζί σου, γιατί εκείνη ήταν πρωταγωνίστρια κι εσύ δεν ήσουνα
Δ.Π.: Και πάλι να μου επιτρέψεις να μην απαντήσω]
3. Στην ταινία, τα γυρίσματα της οποίας πραγματοποιήθηκαν τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 1959 στο Ψυχικό, συμμετείχαν συνολικά 200 κοπέλες, οι οποίες υποδύονταν τις μαθήτριες του κολεγίου, όπου διαδραματιζόταν το σενάριο της ταινίας. Από τις 200, επί καθημερινής βάσης χρησιμοποιούνταν οι 30, η αμοιβή των οποίων είχε γραφτεί ότι θα ήταν 2500 δραχμές.
4. Απολαμβάνοντας εξαιρετική εμπορική επιτυχία μετά την ταινία "Αστέρω" (Φεβρουάριος 1959), αλλά και καλλιτεχνική καταξίωση, μιας και η ταινία εκείνη είχε προβληθεί με ευμενή σχόλια στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, το κασέ της Αλίκης Βουγιουκλάκη είχε εκτοξευτεί. Γράφτηκε ότι για να πρωταγωνιστήσει στο "Ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο" είχε συμφωνήσει να εισπράξει 150.000 δραχμές.
5. Τα χαστούκια όχι μόνο ήταν αληθινά, αλλά και πολύ περισσότερα απ' όσα βλέπουμε στην ταινία. Για να γυριστεί μια μόνο σκηνή, όπου ο Παπαμιχαήλ χαστούκιζε μια "μαθήτρια" του κολεγίου, έγιναν 22 λήψεις, δηλαδή έπεσε αντίστοιχος αριθμός από χαστούκια!
6. Η ταινία προβλήθηκε στην Τουρκία και η Βουγιουκλάκη γοήτευσε τον ανδρικό πληθυσμό της γειτονικής χώρας. Μάλιστα, όταν λίγα χρόνια αργότερα, η Αλίκη Βουγιουκλάκη βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη για τα γυρίσματα της ταινίας "Χτυποκάρδια στα θρανία", ένας νεαρός Τούρκος – γράφτηκε στις ελληνικές εφημερίδες ότι το όνομά του ήταν Νιχάτ Καρψί – αποπειράθηκε ν' αυτοκτονήσει πέφτοντας στο Βόσπορο, επειδή δεν μπορούσε να πλησιάσει την Αλίκη, την οποία είχε ερωτευτεί από το "Ξύλο".
7. Στο τραγούδι "Το γκρίζο γατί (Νιάου βρε γατούλα)", ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Αλέκος Σακελλάριος έπαιζε το ακορντεόν που ακούγεται.
8. Το σάουντρακ της ταινίας – τα τραγούδια "Το γκρίζο γατί" και "Έχω ένα μυστικό" – κυκλοφόρησαν σε δισκάκι το Σεπτέμβριο του 1959, περίπου δυο μήνες πριν την πρώτη προβολή της ταινίας στις κινηματογραφικές αίθουσες. Στην κριτική του για τα τραγούδια, ο Νίκος Μαστοράκης είχε παρατηρήσει ότι το μεν "γατί" ήταν "γεμάτο από την προσωπικότητα της (Αλίκης). Από γέλιο, μέχρι.. νιαούρισμα", ενώ όσον αφορά το "Μυστικό" παρατήρησε ότι "το τραγούδι είναι επί τέλους "Χατζιδάκης"", ενώ "η Αλίκη παρουσιάζεται περισσότερο φορμαρισμένη" (Εμπρός, 26.09.1959).
9. Η ταινία είχε αποσπάσει καλές κριτικές, πράγμα σπάνιο για τις ελληνικές ταινίες της εποχής. Αυτή ήταν η κριτική της ταινίας από το Μάριο Πλωρίτη (Ελευθερία, 18.11.1959):
"Όταν δεν περιορίζεται να φωτογραφίζη τα θεατρικά του έργα, ο Αλέκος Σακελλάριος επιβεβαιώνει αυτό που είχαμε διαπιστώσει από την πρώτη του κιόλας ταινίας ("Παπούτσι από τον τόπο σου"): πως έχει "μάτι" κινηματογραφικό και αίσθηση του ρυθμού της οθόνης. Σήμερα, ξεκινώντας από μια σχολική ιστοριούλα που δεν ανακαλύπτει βέβαια την πυρίτιδα, κατώρθωσε – με την πολύτιμη βοήθεια της φωτογραφίας και του "μοντάζ" του Ντ. Κατσουρίδη – να δώση μια ταινία εύθυμη, δροσερή, και προπάντων γοργή κι' απαλλαγμένη από τις κακογουστιές που καταδυναστεύουν τον ελληνικό κινηματογράφο. Αν μάλιστα είχαν αποφευχθή μερικοί πλατυασμοί στο α΄ μέρος και κάποια επιμονή σε ωρισμένα κωμικά "τρυκ", το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα πιο άρτιο.
Σημαντική είναι και η συμβολή της ερμηνείας στην επιτυχία. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη παίζει με δροσερό μπρίο αλλά και με συγκίνηση την κακομαθημένη μαθήτρια, ο Δημ. Παπαμιχαήλ είναι αδρός κι' "επιβληικός" στο ρόλο του αναμορφωτή καθηγητή, ο Ορέστης Μακρής δίνει απολαυστικά το σκίτσο του γυμναστή, ο Χρ. Τσαγανέας είναι χαραχτηριστικά "ελαστικός" γυμνασιάρχης, ενώ η Μ. Κρεββατά, ο Δ. Παπαγιαννόπουλος, ο Γ. Γαβριηλίδης και 300 ζιζάνια με μαύρη ποδιά συμπληρώνουν την εικόνα – όπου πρέπει ξεχωριστά να μνημονευθή η μουσική και τα δυο τραγούδια του Μ. Χατζιδάκι".
