Γράφει η Έλενα Σμαραγδή
Πολλές φορές σκέφτομαι πως συναντιόνται περίεργα και αναπάντεχα οι δρόμοι των ανθρώπων. Πως από μία τυχαία επιλογή καθορίζεται η πορεία μας ζωής.
Έτσι πιστεύω έγινε και με τη φίλη μου την Ανέτ. Διάλεξε τον τόπο μας να 'ρθει για λίγο, μα έμεινε για πάντα γιατί τον αγάπησε πολύ μαζί και εμάς όλους που ζήσαμε μαζί της 40 χρόνια περίπου.
Και τι δε ζήσαμε μαζί!!
Μεγάλες χαρές που σε όλες συμμετείχε και χαιρόταν σα να 'ταν δικές της. Και λύπες μεγάλες ζήσαμε. Χάσαμε αγαπημένα πρόσωπα και πάλι δικές της λύπες τις έκανε η Ανέτ και ήταν εκεί να βοηθήσει και να παρηγορήσει. Εργατική, πολύ πρόθυμη να συντρέξει όποιον είχε ανάγκη συνδρομής. Δούλεψε σκληρά και ποτέ δεν παραπονέθηκε, ούτε άφηνε να φανεί η κούρασή της,
Και τα χρόνια περνούσαν και όλοι γνώριζαν την Ανέτ και την χαιρετούσαν, όπου τη συναντούσαν, φωναχτά και χαμογελαστά: "Γειά σου Ανέτ!!!".
Η Ανέτ ήρθε για λίγο, αλλά έμεινε για πάντα. Μόνο που αυτό το για πάντα ήρθε ξαφνικά και πάγωσε το χρόνο στον ερχομό του τέλους σου. Επέλεξες να φύγεις ξαφνικά, όρθια, αξιοπρεπής και χωρίς να κουράσεις κανένα. Επέλεξες την ώρα του φευγιού σου να τη μοιραστείς μαζί μου, όπως είχαμε μοιραστεί τόσα και τόσα στα χρόνια της φιλίας μας. Με πίκρανες βαθιά εκείνη την ώρα, μα χαλάλι σου.
Μαζί με τους πολύ δικούς μου ανθρώπους που με πίκραναν φεύγοντας θα 'σαι κι εσύ, μία θέση που σου ανήκει γιατί οι αναμνήσεις μας είναι γεμάτες με την παρουσία σου. Σον τόπο μας που αγάπησες θα κρατήσουμε ζωντανή τη θύμησή σου, αντίδωρο σε όλα όσα μας χάρισες.
Για καιρό θα μας ξεγελά το μυαλό και θα νομίζουμε πως θα σε δούμε να ξεπροβάλλεις με το ποδήλατό σου, κάπου στο δρόμο! Ευχόμαστε εκεί που πας να 'χει η ψυχή σου μία θέση στο φως, όπως σου αξίζει!
Η φίλη σου, Μ.Σ.
-Σαν τα πουλιά π' αφήνουνε τα παγωμένα μέρη,
τον τόπο μας εδιάλεξες κι ήρθες για καλοκαίρι.
Αγάπησες τη θάλασσα, τον ήλιο και τσ' αθρώπους
κι έκαμες μόνιμη φωλιά εις τσ' εδικούς μας τόπους.
Φεύγεις και μοιάζει αδειανή Ανέτ η γειτονιά μας
κι η θλίψη μαύρο σύννεφο σκεπάζει την καρδιά μας~.