Στιγμή αφάνταστα συγκινητική και φορτωμένη συναίσθημα!
Μια στιγμή απο κείνες που καθορίζουν την ψυχή σου δεν μπορεί παρά να είναι η στιγμή που μια δασκάλα συναντά τα 12χρονα που κάποτε τις παρέδωσαν με εμπιστοσύνη στα χέρια οι γονείς τους για να διαπλάσει τις ψυχές τους… εξίσου το ίδιο όμως σημαίνει και για τα παιδιά, που τυφλά κουτάβια τότε ακολουθούσαν τη φωνή που τα οδηγούσε στο φως.
Γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει δάσκαλος: Η φωνή που σε οδηγεί στο φως!!!
Τη στιγμή αυτή λοιπόν μας περιγράφει συγκλονιστικά ο καθηγητής Κώστας Παντερής και το πως ένιωσαν όταν συναντήθηκαν ξανά με την δασκάλα τους κ. Ελένη Μπλαζουδάκη μετά από 38 χρόνια:
Δείτε Επίσης
Μία συναισθηματικά φορτισμένη βραδιά, με ιδιαίτερη συγκίνηση και μεγάλη χαρά, ζήσαμε χθες το βράδυ όταν, με τους τότε συμμαθητές μου στην έκτη δημοτικού, συναντήσαμε τη δασκάλα μας, την κ. Ελένη Μπλαζουδάκη.
Η κ. Ελένη διορίστηκε για πρώτη φορά στην καριέρα της ως δασκάλα στο χωριό μας, τις Γωνιές Μαλεβιζίου, το σχολικό έτος 1983-1984.
Αμέσως αγκάλιασε με περισσή αγάπη όλους εμάς τους μαθητές της, μετατρέποντας – με ένα τρόπο μαγικό – τη διδασκαλία σε μία ευχάριστη διαδικασία. Δεν είναι τυχαίο που χθες το βράδυ όλοι εμείς, το πρώτο πράγμα που θυμηθήκαμε ήταν αυτή η αγάπη που απλόχερα μας έδινε.
«Πηγαίναμε κάθε μέρα στο σχολείο και βλέπαμε δύο μάτια που ακτινοβολούσαν αγάπη», είπε πολύ εύστοχα ο συμμαθητής μου ο Γιάννης (Giannis Panteris), βρίσκοντας σύμφωνους όλους τους υπόλοιπους.
Οι μέρες μας στο σχολείο ξεκινούσαν με χαρά και πολύ θετική διάθεση και το μάθημα ερχόταν ως μία απόλυτα φυσική συνέχεια, που τα δύσκολα γινόταν εύκολα. Πάντα θα θυμάμαι – μεταξύ πολλών άλλων – στο μάθημα των μαθηματικών, πόσο απλά και παραστατικά μας εξήγησε δύσκολες (για έκτη δημοτικού) έννοιες, όπως αυτή των ποσοστών και της απλής μεθόδου των τριών.
Κυρία Ελένη, σας ευχαριστούμε για όλα. Η παρουσία σας άφησε σε όλους μας ανεξίτηλο αποτύπωμα. Να είστε πάντα υγιής και χαρούμενη. Ελπίζουμε να σας συναντήσουμε σύντομα και να μην χρειαστεί να περάσουν ξανά 38 χρόνια.
