Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Η φωτογραφία κάποτε δεν έμοιαζε διόλου με την φωτογραφία όπως την γνωρίζουμε σήμερα όπου ο καθένας αρχίζει και τραβά με το κινητό του και τυπώνει στον εκτυπωτή του υπολογιστή του.
Η φωτογραφία κάποτε ήταν τέχνη ολάκερη που δεν την έκανε όποιος κι όποιος-όπως και σήμερα δηλαδή αν θέλουμε να μιλάμε για αληθινή και όχι για μαϊμού φωτογραφία- παρά μονάχα σοβαροί επαγγελματίες.
Φώτο εκτός πόλης: Τα παιδιά τότε δεν φορούσαν παπουτσάκια
Θυμάστε, υποθέτω, την οδό Ζωγράφου που ως και μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν γεμάτο φωτογραφεία- Φώτο Παρίσι, Φώτο Ελλάς, Φώτο Έλλη, και άλλα-
Φώτο εκτός πόλης: 1949 γράφει πίσω το κιτρινισμένο χαρτί.
Για όσους ωστόσο έμεναν πέραν του άστεως υπήρχαν ειδικοί φωτογράφοι που φορτώνονταν τα σύνεργα τους και φωτογράφιζαν τους ανθρώπους των χωριών, με μια διαδικασία που σίγουρα για το τότε θα ήταν ένα σημαντικό γεγονός για τους μεν και για τους δε.
Φώτο εκτός πόλης: Οικογενειακή μάζωξη
Δυστυχώς, οι περισσότερες φωτογραφίες όμως όχι μόνο σφραγίδα δεν έχουν αλλά μήτε καν το όνομα του δημιουργού… πα να πει τους καλλιτέχνες αυτούς-γιατί για καλλιτέχνες μιλάμε- δεν τους κράτησε η ιστορία, τυλίχτηκαν οι περισσότεροι στη σκιά της ανωνυμίας, παρότι το έργο τους σήμερα αποτελεί πλέον σοβαρό για μια εποχή που πλέον έφυγε ανεπιστρεπτί, όχι μόνο στον τόπο μας αλλά γενικότερα.
Κάπως έτσι δεν συμβαίνει όμως πάντα με τους αληθινούς καλλιτέχνες;
Αρχές 20ου αιώνα: Κρητικοί "Αμερικάνοι" μόλις ερχόμενοι ποζάρουν ευτυχείς για τον γυρισμό τους
Φώτο εκτός πόλης: Μήτηρ και τέκνα.
Πανέμορφες χάριτες μιας άλλης εποχής,
Νεόνυμφοι και πεθερά- Φώτο πιθανόν σε φωτογραφείο
Φώτο εκτός πόλης: Χαρούμενη λεχώνα ποζάρει εντός της οικίας της
