Η ζωή στο χωριό είναι διαφορετική από την πόλη. Ας πάρουμε αυτό ως δεδομένο. Δεν ξέρω, όμως, πόσο διαφορετική ήταν στο παρελθόν, αλλά πλέον τα πράγματα κοντεύουν να έρθουν ίσα βάρκα ίσα νερά.
Η επαρχία κρατά ακόμα κάποια στοιχεία αναλλοίωτα, αλλά η πόλη έχει ‘εισβάλει’ προσπαθώντας να διαφοροποιήσει το dna. Και την απειλεί.
Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος
Όλα αυτά τα… φιλοσοφικά τα παρατήρησα με ιδιαίτερη προσοχή τον πρώτο καιρό της νέας ζωής. Γέννημα θρέμμα Αθηναίος, μεγαλωμένος κέντρο καρακέντρο, βρέθηκα μετά από 37 χρόνια σε ένα παραθαλάσσιο χωριό της Κρήτης, λίγο έξω από το Ηράκλειο. Η καθημερινότητα αποτέλεσε ένα πολιτισμικό σοκ. Εργασία στο κέντρο του Ηρακλείου (μικρή Αθήνα) και το σπίτι στο χωριό. Άρα δικαίωμα στη σύγκριση δύο διαφορετικών ‘κόσμων’.
Δύο κόσμων, όμως, που έχουν Facebook, Instagram, που τα πιτσιρίκια θέλουν να γίνουν μοντέρνα, βλέπουν Survivor, που η ζωή θέλει να φύγει, για λόγο που δεν καταλαβαίνω, από αυτή της επαρχίας. Μη μας πούνε και χωριάτες, ξέρω ‘γω.
Έχοντας, λοιπόν, πολλά πράγματα ως μέτρο σύγκρισης, αυτά είναι που έμαθα ζώντας στην επαρχία 1.5 χρόνο (κάθε παρέμβαση, προσθήκη δεκτή):
1> Δεν αργείς στα ραντεβού εκτός αν το θες πραγματικά. Το «σε 10 λεπτά είμαι εκεί» έχει πραγματικό νόημα.
2> Στην επαρχία θα παίξεις κρυφτό. Στο δρόμο. Όπως παλιά (στην υπερβολή του γιατί το τάμπλετ και το PS4 έχουν βγει νικητές κι εδώ, αλλά σε μικρότερο βαθμό).
3> Δεν έχω ακούσει ούτε μια φορά «τίνος είσαι ‘συ;». Με ξέρουν (τρομακτικό ακούγεται αυτό).
4> Θα ακούσεις ‘καλημέρα’ από τους γείτονες.
5> Πονάει το κεφάλι; Πρώτα ξεμάτιασμα και μετά παυσίπονο. Αν δεν περάσει, ρακί.
6> Στην καφετέρια θα σε κεράσουν. Και πρέπει να κεράσεις κι εσύ. Και θα σε ξανακεράσουν, επειδή κέρασες.
7> Πας να πιεις καφέ και σου έρχεται στο τραπέζι η μπύρα, κερασμένη από το διπλανό τραπέζι. Στις 11 το πρωί.
8> Αν πατήσεις κόρνα όλοι θα σηκώσουν τα χέρια για να σε χαιρετήσουν.
9> Οποιαδήποτε γριούλα συναντήσεις στο δρόμο και τη χαιρετήσεις θα ανταποδώσει λες και είσαι το 12ο εγγόνι της.
10> Στην επαρχία καταναλώνεις περισσότερο φαγητό απ’ όσο μπορείς να αντέξεις. Στην Κρήτη, στην προκειμένη περίπτωση, τρώνε. Και τρώνε πολύ.
11> Δεν χρειάζεται ν’ ανάψεις φλας όταν θες να στρίψεις στα στενά του χωριού. Εννιά στις δέκα φορές είσαι μόνος.
12> Θα φας ντομάτα. Κανονική ντομάτα. Και θα είναι σαν να τρως πρώτη φορά ντομάτα. Το ίδιο ισχύει και για το αυγό αν τα πεθερικά, ή ο γείτονας, έχουν κότες. Και για την πατάτα, παιδιά. Η καλύτερη τηγανητή πατάτα.
13> Στο χωριό θα δεις ζουρίδα. Μοιάζει με νυφίτσα, οι Κρητικοί τη λένε ‘αλεπού της Κρήτης’. Λένε πως αν την πετύχεις στη γειτονιά πάει να πει πως κάπου εκεί κοντά υπάρχει κοτέτσι. Σημαντική σημείωση: οι ζουρίδες τρελαίνονται να πνίγουν τις κότες. Πάνε τα αυγά…
14> Θα πας για τρομακτική βόλτα. Στο εγκαταλελειμμένο σπίτι. Και κάποιος θα σου πει την ιστορία που κρύβεται σε αυτό. Και δεν θα ξαναπάς.
15> Στην πόρτα του σπιτιού σου θα βρεις κρεμασμένες σακούλες με κηπευτικά ή ακόμα και ένα σφαγμένο αρνί. Για το καλωσόρισμα. Από τον άγνωστο γείτονα.
16> Στο χωριό τίποτα δεν μένει κρυφό. Αυτοκίνητο παρκαρισμένο έξω από το σπίτι στις 3 τα ξημερώματα. Την επόμενη μέρα έχει γίνει γνωστός ο κάτοχος, το σόι του, ο αριθμός ταυτότητας, το ζώδιό του (true story, που λένε και στο… χωριό).
17> Καλοκαίρι (δηλαδή τουριστική σεζόν=8 μήνες) υπέροχα. Δεν βρίσκεις να παρκάρεις λες και είσαι στα Πατήσια. Χειμώνας ησυχία. Επεισόδιο για ‘Κόκκινο Κύκλο’.
18> Στην επαρχία παίζουν πολύ τα παρατσούκλια. ‘Τελώνης’, ‘Μουστακιάς’ κ.α. Αν νομίζεις ότι πρόκειται για επίθετα θα γίνεις ρεζίλι (όπως εγώ).
19> Στο χωριό πηγαίνεις επίσκεψη χωρίς να έχεις ενημερώσει 1 μήνα πριν. Και ο οικοδεσπότης θα ανάψει εν ριπή οφθαλμού τα κάρβουνα για να κάνουν σολάριουμ οι μπριζόλες.
20> – «Ένας κόκορας περιτριγυρίζει τις κότες μας».
– «Σφάξ’ τον να τον φάμε με χοντρό μακαρόνι».
Στο χωριό αυτά.
21> Στο χωριό υπάρχει ένας τρελός. Ο τρελός του χωριού, που λέμε. Και στην Αθήνα, αλλά εδώ θα γίνετε φίλοι (ο ‘Κόκκινος Κύκλος’ που λέγαμε).
22> Στα χωριά της Κρήτης η ρακί δεν είναι μόνο ποτό. Ο μύθος λέει πως παππούς έπλενε τα δόντια του με ρακί και δεν έχασε ούτε ένα μέχρι τα 100 του.
23> Στο χωριό έχει κουνούπια. Και τον Δεκέμβριο γ@@ω το κέρατό μου!
24> Πανηγύρι με κρέας σε πλαστικό πιάτο και αμέτρητο κρασί.
25> Δεν χρειάζεται να βάλεις κάμερα ασφαλείας. Υπάρχει η γειτόνισσα.
26> Επίσης, δεν χρειάζεσαι πόρτα ασφαλείας. Και η εξώπορτα πρέπει να έχει απαραιτήτως τζάμι.
27> Στην επαρχία θα φας καλά, θα πιεις ακόμα καλύτερα και θα πληρώσεις ελάχιστα.
28> Στο χωριό δεν θα ακούσεις το βράδυ σειρήνες ή φρεναρίσματα, λες και είσαι στα Πατήσια. Ούτε το σκουπιδιάρικο να περνάει στις 4 το πρωί.
29> Στο χωριό θα ακούσεις, όμως, τον κόκορα στις 3 το πρωί και τον σκέφτεσαι με τη σάλτσα και το χοντρό μακαρόνι που λέγαμε πιο πάνω.
30> Σχολάς από τη δουλειά και πας για μια βουτιά στη θάλασσα. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Μπαμ-μπαμ. Φεύγουν όλα.
31> Η καφετέρια πάνω στο κύμα δεν χρεώνει τον καφέ όσο τα μπουζούκια το μπουκάλι ουίσκι.
32> Βρίσκεις να παρκάρεις έξω από το σπίτι. Και στραβώνεις όταν σου έχουν πάρει τη θέση και αναγκάζεσαι να το βάλεις ένα μέτρο πιο πέρα.
33> Οι αποστάσεις είναι μικρές. Κι αν δεν είναι, δεν έχει κίνηση. Σχεδόν μηδαμινό μποτιλιάρισμα, περισσότερος χρόνος, λιγότερα νεύρα.
34> Θα σου λείψει η Αθήνα στις γιορτές. Ίσως η μοναδική εποχή του χρόνου που αξίζει σαν πόλη.
35> Στο χωριό η βενζίνη είναι ακριβή. Με 1.67 περιμένω τις ημίγυμνες κοπέλες να μου καθαρίσουν το παρμπρίζ.
Πηγή:on-news.gr
