Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Η φρίκη σε όλο της το μεγαλείο!
Να σου λένε πως είσαι από την Κρήτη και να ψάχνεις για να βρεις μέρος να κρυφτείς από την ντροπή σου…
Αυτό μόνο το συναίσθημα μπορεί να προκαλέσει η χθεσινή αποτρόπαια δολοφονία που έγινε πάλι στο Αργουλιό Μυλοπόταμου για ασήμαντες κτηματικές διαφορές βγάζοντας για μια ακόμα φορά προς τα έξω το κακό, το πανάσχημο, το πανάθλιο πρόσωπο της Κρήτης και αναγκάζοντας τους περισσότερους από εμάς να σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε.
Ναι, ναι, ακριβώς όπως το λέω, να σταματήσουμε να εθελετυφλούμε, να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, πίσω από την ψευδαίσθηση πως ζούμε στον παράδεισο της γης και εμείς είμαστε οι άμεμπτοι, οι καλοί, οι χουβαρντάδες, οι φιλότιμοι, οι λεβέντες τραγουδιστάδες, οι χορευταράδες, οι μαντιναδολόγοι, οι… οι… οι…
Δυστυχώς, πονώ που τα λέω όλα αυτά μα έτσι είναι… η Κρήτη βέβαια σαν τόπος και γωγραφική τοποθεσία αναμφίβολα είναι παράδεισος, οι Κρητικοί όμως δεν είναι έτσι, ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο έτσι… ξανά δυστυχώς, μεγάλο μέρος των ανθρώπων της είναι εκείνοι οι ψευτονταήδες, εκείνοι οι ψευτολεβέντες, εκείνοι οι ψευτόμαγκες που τάχα δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και στο κατεβάζουν κατακέφαλα.
Ακριβώς δηλαδή όπως έκανε και ο χθεσινός φονιάς.
Που όταν το μάτι του θόλωσε από το κρασί χτύπησε με το όπλο πισώπλατα για να αποδείξει τον ανδρισμό του και μετά έτρεξε να κρυφτεί σαν φοβισμένος λαγός, και να παρουσιαστεί σαν κιοτής μονάχα με τη συνοδεία του δικηγόρου του που του εγγυάται την προσωπική του ασφάλεια.
Τρέμει για τη ζωούλα του δηλαδή αφαίρεσε όμως με αφάνταστη ευκολία τη ζωή ενός ανθρώπου μόλις 22 χρονών και μαζί με αυτή αφαίρεσε από ένα νεογέννητο τον πατέρα του, από μια νέα γυναίκα τον σύντροφο της, από τους γονείς το γιο, από τα αδέλφια τον αδελφό, και από τους φίλους τον φίλο… κι έχει και συνέχεια το πράμα.
Γιατί αν δεν τον νοιάζει το κακό που έκανε στους άλλους μάλλον δεν σκέφτηκε πως αφαίρεσε και από τα δικά του τα παιδιά τον πατέρα κι επιπλέον τους φόρτωσε εφ όρου ζωή τον τίτλο "τα παιδιά του φονιά". Αφαίρεσε κι απ' τη δική του γυναίκα τον σύντροφο, απ' τους γονείς το γιο κι ολα τα υπόλοιπα για να μην τα ξαναγράφουμε.
Κοντολογίς με ένα μπαμ έπεσαν κάτω τόσες ζωές κι είναι από δύσκολο ως απίθανο να σηκωθούν ξανά ή τουλάχιστον να σηκωθούν και να περπατήσουν όπως πρώτα.
Και μαζί με τις ανθρώπινες ζωές το μπαμ του κάθε ασυνείδητου παρασύρει και την Κρήτη, και όπως πολύ σοφά λέει η λαϊκή ρήση "μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά…"
Δυστυχώς…