'Οταν το ταξίδι με το αεροπλάνο αποτελεί δεδομένο επίτευγμα, όπως και το ταξίδι στο διάστημα μοιάζει να είναι πιο εφικτό ,είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι υπάρχει δυσκολία για να διασχίσουμε ορισμένα μέρη. Παράδειγμα οι κάτοικοι στην περιοχή του Gilgit-Baltistan στο Βόρειο Πακιστάν οι οποίοι μέχρι το 1978 ήταν αποκομμένοι από το υπόλοιπο Πακιστάν, λόγω του ορεινού εδάφους της περιοχής και την απόλυτη έλλειψη δρόμων.Θα μπορούσαν να μετακινηθούν με αεροπλάνο, αυτή η λύση όμως ήταν εφικτή μόνο για τους ευκατάστατους οικονομικά πολίτες της χώρας.
Για όλους τους άλλους ο μοναδικός τρόπος για να ταξιδέψουν ήταν να διασχίσουν τα ορεινά μονοπάτια που οδηγούσαν προς το Rawalpindi. Το 1978 ο αυτοκινητόδρομος Karakoram ολοκληρώθηκε και η περιοχή συνδέθηκε με τις υπόλοιπες γύρω της, ωστόσο οι εσωτερικές μετακινήσεις παραμένουν εξίσου δύσκολες όσο και παλαιότερα.
Μεταξύ αυτών και η διάβαση στην κρεμαστή γέφυρα Hussaini, ύψους 27 μέτρων, πάνω από τη λίμνη Borit που σχηματίζεται από τα νερά του ποταμού Hunza. Πρόκειται για μία από τις πιο επικίνδυνες και τρομακτικές γέφυρες σε ολόκληρο τον κόσμο, με μεγάλα κενά ανάμεσα στις ξύλινες σανίδες και έντονα αισθητή ταλάντευση από τους ανέμους. Κρεμασμένη από σχοινιά, έχει μεγάλο μήκος, δεν έχει καλή συντήρηση, ενώ λείπουν και αρκετές σανίδες.Παρά την επικινδυνότητα που κρύβει, αποτελεί διάσημο αξιοθέατο της περιοχής με τους επισκέπτες να τολμούν τη διάβασή της αλλά και την τύχη τους.