Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Συγκίνηση προκαλεί η συγκεκριμένη φωτογραφία που μας γυρνά στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, είναι τραβηγμένη στο Περαχώρι Ανωγείων σε ένα γάμο με τον αείμνηστο Νίκο Ξυλούρη στη λύρα, συγκίνηση μα και θλίψη.
Τώρα θα μου πεις πως γίνεται αυτό; Γίνεται, πως δεν γίνεται…
Γίνεται καθώς την συγκίνηση την προκαλούν τα αγαπημένα πρόσωπα που βλέπεις ενώ τη θλίψη την προκαλεί η διαπίστωση των όσων χάνονται, με πρώτο και καλύτερο το αηδόνι της Κρήτης που εδώ και χρόνια έχει πάψει πια να βρίσκεται ανάμεσα στους ζωντανούς…
Βλέπεις τη νιότη να γλιστρά και να χάνεται σαν άμμος μέσα από τα δάχτυλα σου… πρόσωπα νεανικά, ολόδροσα, ολόφρεσκα, τα οποία αν υπάρχουν πλέον δεν θα είναι τίποτα παραπάνω απο κάποια γερασμένα χούφταλα.
Και να ήταν όμως μόνο αυτά… μαζί με τα πρόσωπα της συγκεκριμένης φωτογραφίας που χάθηκαν ή κοντεύουν να χαθούν, πάει κι ολόκληρη μαζι τους μια εποχή που τα πράγματα ήταν αλλιώτικα εντελώς από αυτά που βλέπουμε σήμερα.
Και για να μην αρχίσω πάλι το αράδιασμα των προτερημάτων μιας εποχής που χάθηκε ανεπιστρεπτί-κι επιτέλους κάποιοι σαν εμένα πρέπει να το πάρουν απόφαση- θα την κλείσω σε μια λέξη:
Μια εποχή πιο ανθρώπινη!!!
Πηγη φωτογραφίας patris.gr