Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Με αφορμή την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ που απαγορεύει το δικαίωμα στις αμβλώσεις ας σκεφτούμε για μια ακόμα φορά ορισμένα πράγματα:
Κατ' αρχήν ας μην λάβουμε υπόψη μας τι συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα, ούτε καν στη δική μας… το ζήτημα αυτό, ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα που καίει απ' όπου κι αν το πιάσεις, κατά την προσωπική μου άποψη δεν μπορεί να κατοχυρωθεί μέσα σε νόμους, ούτε υπέρ ούτε κατά.,.. όλοι δα ξέρουμε πως αν μια γυναίκα αποφασίσει να ξεφορτωθεί ένα ανεπιθυμητο έμβρυο, θα το κάνει είτε νόμιμα είτε παράνομα αφού ακόμα κι αν δεν βρεθούν γιατροί για να τη βοηθήσουν όλο και κάποια μαία θα βρεθεί στο δρόμο της, κι αν δεν βρεθεί ούτε αυτή πανεύκολα μπορεί να προκαλέσει ένα ατύχημα, ακουσιο υποτίθεται, που θα εκπληρώσει το σκοπό της και ούτε γάτα ήτανε ούτε ζημία έκανε.
Δεν είναι λοιπόν θέμα των χαρτιών μια άμβλωση, είναι θέμα καθαρά προσωπικό, κα περισσότερο θέμα καθαρά συνειδησιακό.
Αν για παράδειγμα μείνεις έγκυος μετά από ένα βιασμό, πως θα μπορούσες άραγε να κρατήσεις στα σπλάχνα σου τον καρπό μιας τέτοιας απεχθούς πράξης;
Τι γίνεται εκεί λοιπόν; Γιατί ο νόμος να σε υποχρεώνει να να διαλύσεις οριστικά τη ζωή σου απαγορεύοντας σου την άμβλωση ενώ αν όχι δεν αποκλείεται και κάποια στιγμή να ξεχνούσες;
Αν όμως μείνεις έγκυος επειδή ήθελες να απολαύσεις τον έρωτα και δεν πρόσεξες τότε, τί γίνεται τότε;
Κι αφήστε στην άκρη αυτά τα περί "το σώμα μου, μου ανήκει" και τα ρέστα… ασφαλώς και το σώμα ανήκει στον κάτοχο του και είναι όντως φρικτό κι αποτρόπαιο να σε ορίζουν άλλοι.
Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το σώμα δεν δουλεύει από μόνο του, δουλεύει μαζί με το μυαλό… επομένως, αν δεν διαθέτεις μυαλό, ή αν δεν το χρησιμοποιείς για να αποφεύγεις τις κακοτοπιές ποιος σου φταίει; Μα ουδεις εκτός από το άδειο κεφάλι σου.
Τι γίνεται λοιπόν όταν μένεις έγκυος σε μια τέτοια περίπτωση; Και βέβαια δεν είναι μόνο αυτή η περίπτωση, υπάρχουν χιλιάδες παρόμοιες περιπτώσεις που σε καθιστούν έγκυο και που μέσα στην ανομοιομορφία τους έχουν ταυτόχρονα και ένα κοινό στοιχείο:
Τη συνέχιση ή τη διακοπή της ζωής ενός παιδιού, καθόλου απλό.
Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει πριν προχωρήσεις στην οποιαδήποτε κίνηση και προπάντων βάλε την καρδιά σου… αυτή, και όχι τα νομοσχέδια, απαγορευτικά ή θετικά, θα σε καθοδηγήσει σωστά τι πρέπει να κάνεις και μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι δυνάμεις σου.
Και για να κλείσω, έχω ακούσει αρκετές γυναίκες να αναφωνούν με φρίκη κοιτώντας ένα παιδί, μεγάλο πια, που όμως πριν το γεννήσουν στο μυαλό τους είχε προηγηθεί η ιδέα της άμβλωσης:
"Πω, πω, τι θα έκανα…"
