Οι μαθητές του Γυμνασίου Γαζίου παρουσιάζουν λογοτεχνία στον
«Μαλεβιζιώτη»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ μέρος 4 ο
Το απόγευμα της πρώτης μέρας, η σπλαχνική γριά μας έφερε έναν σάκο γεμάτο σύκα. Όταν συνηθίσαμε στο σκοτάδι, ανακαλύψαμε σε μια γωνιά ένα δοχείο για το πότισμα των αγελάδων, που είχε ακόμα αρκετό νερό. Χάρη σε αυτό το νερό και στα σύκα δεν πεθάναμε από την δίψα και την πείνα. Και σε ένα σημείο που προεξείχε στην μια πλευρά του στάβλου, βρήκαμε άχυρο, που το στρώσαμε καταγής, για να μην ξαπλώνουν στο βρώμικο έδαφος οι γυναίκες και τα παιδιά. Και μ’ αυτόν τον τρόπο ζήσαμε τέσσερις μέρες και τέσσερις νύχτες. Απ’ την κρυψώνα μας ακούγαμε απ’ έξω συχνά τις φωνές τωνΤούρκων και τους θρήνους των Χριστιανών, άλλες φορές μακριά και άλλες κοντά. Την τελευταία μάλιστα νύχτα βρίσκονταν πολύ, πολύ κοντά, γιατί πέρασαν το βράδυ στο σπίτι της γριάς και ακούγαμε τις κουβέντες τους και την εξιστόρηση των αισχρών κατορθωμάτων τους.
Ο κύριος σκοπός των Τούρκων ήταν η ανακάλυψη των φυγάδων που κρύβονταν. Τους άνδρες τους σκότωναν, τα γυναικόπαιδα τα αιχμαλώτιζαν,αφού τα μετέφεραν τα θηράματά τους στην πόλη. Τους χωρικούς συνήθως δεν τους έβλαπταν έτσι, παρά μόνο τους έβριζαν, τους χτυπούσαν, τους κλωτσούσαν και κατανάλωναν τα τρόφιμα τους. Δεν έμεναν για πολύ οι ίδιοι Τούρκοι στο χωριό. Το απόγευμα ερχόταν μια συμμορία, έτρωγε, έπινε, κοιμόταν και το πρωί άρχιζε η έρευνα για σφαγή και αιχμαλωσία. Οι πρώτοι αναχωρούσαν με αιχμαλώτους και λάφυρα και τους διαδεχόταν νέα ομάδα το βράδυ. Εμείς περιμέναμε να χορτάσουν και η εξάντληση των εφοδίων να σταματήσει την συνέχιση του διωγμού, παρακαλώντας τον Θεό να μην μας ανακαλύψουν ως το τέλος. Πώς να περιγράψω την αγωνία των ατέλειωτων εκείνων ημερών; Φοβόμασταν να μιλήσουμε μήπως ο ελάχιστος θόρυβος μας προδώσει. Η Ανδριάνα έκλαιγε, έκλαιγε ακατάπαυστα και λυγμοί μερικές φορές ξέφευγαν από το στήθος της. Ο πατέρας μου επέβαλλε τότε τη σιωπή.
-Θέλεις να μας προδώσεις; έλεγε. Και έκρυβε η Ανδριάνα το κεφάλι της και δεν ακουγόταν ο θρήνος της. Πλησίαζε η μητέρα μου να την παρηγορήσει.
-Μην μ’ αγγίζεις και λερώνεσαι… απαντούσε. Δύστυχη κοπέλα! Η μαύρη απελπισία της μέσα στο σκοτεινό και δυσώδες εκείνο καταφύγιο ήταν η φοβερότερη ένδειξη της τύχης που περίμενε τις υπόλοιπες εκεί γυναίκες, εάνοι Τούρκοι μας ανακάλυπταν.
Άρι Σέφερ: Γυναίκες ζητάνε βοήθεια Το 1821 μέσα από 34 έργα τέχνης | LiFO
Την τελευταία νύχτα ξημερωθήκαμε από τον φόβο ότι δεν θα σωθούμε από τα χέρια τους. Μόνο η πόρτα του στάβλου μας χώριζε απ’ αυτούς. Την αυγή έγινε πάλι στην αυλή σιωπή αλλά εξακολουθούσε μέσα στο χωριό ο θόρυβος.Πόσο αργά περνούσαν οι ώρες! Θα γυρίσουν πίσω οι Τούρκοι στο σπίτι; Θα τους έχουμε πάλι τη νύχτα δίπλα μας; Αισθανόμασταν όλοι ότι δεν μπορούσαμε να αντέξουμε περισσότερο. Το απόγευμα τους ακούσαμε στην αυλή να ετοιμάζονται να φύγουν και κρατούσαμε την αναπνοή μας περιμένοντας την απομάκρυνσή τους, όπως ελπίζαμε. Εκεί, ακούμε ξαφνικά, δίπλα στην πόρτα,τη βροντερή φωνή ενός Τούρκου.-Ας δούμε πριν φύγουμε τι έχει σ’ αυτήν την αποθήκη.Έκαμα τον σταυρό μου. Κρύος ιδρώτας με περιέλουσε. Η πόρτα του στάβλου έτριξε και άνοιξε και στο άνοιγμά της είδα τη φοβερή όψη ενόςΤούρκου. Κρατούσε ένα ξίφος γυμνό στο ένα του χέρι και στο άλλο ένα ραβδί και από την άκρη του ραβδιού κρεμόταν ένα λυχνάρι και το φως του φώτιζε το πρόσωπο του Τούρκου και πίσω από τους ώμους του άλλα κεφάλια Τούρκων έριχναν στο σκοτάδι περίεργα βλέμματα. Καθόμουν καταγής στο βάθος του στάβλου, απέναντι από την είσοδο. Χίλια χρόνια να ζήσω δεν θα λησμονήσω το αποτρόπαιο εκείνο θέαμα. Αναπνοή μέσα στον στάβλο δεν ακουγόταν. Ο Τούρκος άπλωσε το πόδι, προχώρησε ένα βήμα… Αντήχησε με μιας ο πάταγος του νερού που χύθηκε κι η βλάσφημη κουβέντα του:-Μόνο βρωμιές είναι δω. Δεν έχει τίποτα. Πάμε! Η πόρτα έκλεισε με κρότο κι οι Τούρκοι αναχώρησαν. Σωθήκαμε! Ένα βήξιμο, ένας στεναγμός μπορούσε να μας προδώσει. Αλλά ο Θεός μαςλυπήθηκε και ευδόκησε να μας διαφυλάξει, ενώ η σωτηρία μας την ώρα εκείνη μας φάνηκε καλό σημάδι για το μέλλον μας και περιμέναμε με περισσότερο πια θάρρος το τέλος της δοκιμασίας.
Δεν διαψεύστηκαν οι ελπίδες μας. Το ίδιο εκείνο βράδυ, αφού νύχτωσε, άνοιξε η πόρτα του στάβλου και πάλι αλλά από χέρι πια φιλικό και ήρθε ανάμεσά μας ο χωρικός, που ο θείος μου είχε στείλει να βρει πλοίο. Πώς εκτέλεσε την παραγγελία, πώς ανακάλυψε το κρησφύγετό μας δεν γνωρίζω. Έφερε την είδηση ότι πλοίο Ψαριανό μας περίμενε σε έναν έρημο όρμο, όχι μακριά από το χωριό και ήταν έτοιμος ο χωρικός να μας οδηγήσει σε αυτό.Η νυχτερινή ώρα, ο φόβος των Τούρκων, η άγνοια του μέλλοντος, οι κίνδυνοι της φυγής, η ανάμνηση των πρώτων μάταιων περιπλανήσεων πολλούς δισταγμούς γέννησαν εκείνη την ώρα. Αλλά αν μέναμε, ο όλεθρος ήταν βέβαιος σήμερα ή αύριο, ενώ φεύγοντας μπορούσαμε ίσως να σωθούμε. Αποφασίστηκε λοιπόν η φυγή και αναχωρήσαμε με οδηγό τον χωρικό.
Μαστιχοχώρια: Το πιο μυθικό κομμάτι της Χίου! – i-diakopes.gr
Κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου και βαδίζοντας σιωπηλοί φτάσαμε στην άκρη του χωριού προς το αντίθετο μέρος της εισόδου. Αποφύγαμε την πύλη με την υποψία ότι θα την φρουρούσαν Τούρκοι. Ο οδηγός μας είχε λάβει τα μέτρα του. Μπήκαμε σε ένα έρημο σπίτι για να δραπετεύσουμε από την πίσω πλευρά. Η νύχτα ήταν σκοτεινή, διακρινόταν όμως από το παράθυρο το απόκρημνο έδαφος από κάτω. Κρεμάστηκε σχοινί και κατέβηκα πρώτος εγώ.
Καλαμωτή: Ένα από τα μεγαλύτερα Μεσαιωνικά Μαστιχοχώρια της Χίου (ΒΙΝΤΕΟ & ΦΩΤΟ) – PatrisNews –
Εφημερίδα Πατρίς Ηλείας
Έδεσα στη ζώνη μου το σχοινί και το κρατούσα με τα χέρια, ενώ με κατέβαζαν αυτοί που ήταν πάνω. Κατέβηκαν κατόπιν οι υπόλοιποι άντρες ένας-ένας και περιλάβαμε έπειτα τις γυναίκες και τα παιδιά που κατέβαιναν. Τελευταίος πήδησε ο χωρικός, μπήκε επικεφαλής μας και άρχισε η νυχτερινή οδοιπορία. Άρι Σέφερ: Πολεμιστής φυγαδεύει άμαχους Το 1821 μέσα από 34 έργα τέχνης | LiFO
Η απόσταση δεν ήταν μεγάλη αλλά δεν είναι εύκολος ο δρόμος, όταν με την καρδιά να τρέμει φεύγεις στο σκοτάδι, μη γνωρίζοντας πού πηγαίνεις και φοβάσαι ανά πάσα στιγμή μη φανούν οι Τούρκοι κι έχεις γέρους και γυναίκες και παιδιά μικρά στη συνοδεία σου!
(Για την αναζήτηση σημασιών άγνωστων λέξεων του πρωτοτύπου σε λεξικά, την αναζήτηση σχετικών εικόνων από το διαδίκτυο και την απόδοση του παραπάνω αποσπάσματος από την καθαρεύουσα στην Νέα Ελληνική εργάστηκαν οι μαθητές του τμήματος Γ6: Στέφανος Κυριακάκης, Γεωργία Κουμιανάκη, Αναστασία Κουρουγκιαβούρη κ.α. Φιλολογική επιμέλεια Βλασία Διαμαντή).Συνεχίζεται την επόμενη σχολική χρονιά!!!
Οι μαθητές και οι εμπλεκόμενοι εκπαιδευτικοί του Γυμνασίου Γαζίου ευχαριστούμε τον «Μαλεβιζιώτη» για την «φιλοξενία»!