Η ιστορία
Ο σκύλος Φερνάντο, εμφανίστηκε ξαφνικά την παραμονή των Χριστουγέννων του 1951 σε ένα μπαρ της Ρεζιστένσια μετά από μια σφοδρή καταιγίδα αναζητώντας καταφύγιο. Το μικρό λευκό μαλλιαρό σκυλάκι κρύφτηκε τρομαγμένο στα πόδια του Φερνάντο Ορτίθ, ενός διάσημου τραγουδιστή του μπολερό, που βρισκόταν σε περιοδεία εκείνες τις μέρες και που, κατά σύμπτωση, αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην πόλη.Έτσι, έγινε το κατοικίδιο του Ορτίθ, που του έδωσε το όνομά του και ο μικρός σκύλος τον ακολουθούσε στις συναυλίες του. Ο συμπαθητικός σκύλος άρχισε να παρακολουθεί όχι μόνο τις συναυλίες του αφεντικού του, αλλά και ό,τι μουσικό γεγονός γινόταν στη Ρεζιστένσια.Σιγά-σιγά ο Φερνάντο έπαψε να ανήκει αποκλειστικά στον Ορτίθ.Σε κάθε κοινωνική ή καλλιτεχνική εκδήλωση η παρουσία του Φερνάντο, που σιωπηλά έπαιρνε θέση δίπλα στην ορχήστρα, ήταν επιβεβλημένη.
Στην Αργεντινή στην πόλη Ρεζιστένσια, στα τέλη τα δεκαετίας του ’50, αρχές του ’60, αν κάποιος βρισκόταν σε ένα μπαρ θα αντίκριζε ένα παράξενο θέαμα. Σε περίοπτη θέση θα έβλεπε δίπλα στην ορχήστρα να κάθεται ένας μικρός άσπρος, μαλλιαρός σκύλος.Όχι απ’ αυτούς τους περιποιημένους του «σαλονιού», αλλά ένας αδέσποτος σκύλος που δεν ανήκε σε κανέναν, αλλά παρόλα αυτά τον γνώριζαν όλοι. Αυτός ήταν ο Φερνάντο. Την τιμητική θέση του δίπλα στις ορχήστρες όλης της πόλης την κέρδισε με το σπαθί του. Η ικανότητα του να μπορεί να εκτιμά την ποιότητα της μουσικής και των μουσικών της ορχήστρας, απέκτησε θρυλικές διαστάσεις.Ο σκύλος εξελίχθηκε σε εξαιρετικό μουσικοκριτικό. Αφού άκουγε τον καλλιτέχνη που έπαιζε, ο σκύλος, σαν Ρωμαίος Αυτοκράτορας, ενέκρινε κουνώντας την ουρά του αν του άρεσε ό,τι άκουγε ή, όταν δεν του άρεσε, χαμήλωνε τα αυτιά του, γρύλιζε ή και ούρλιαζε.Το BBC και οι «New York Times» είχαν αφιερώσει διθυράμβους στο συμπαθές τετράποδο.
Γρήγορα, η μουσική κοινότητα της πόλης αντιλήφθηκε αυτή την εκπληκτική μουσική «ιδιοφυΐα» του Φερνάντο και έτσι ο αδέσποτος σκύλος είχε πάντα μια θέση δίπλα στην ορχήστρα. Για να γίνει κατανοητή η σχέση των ντόπιων με τον Φερνάντο και η εμπιστοσύνη τους στον σκύλο, αρκεί να αναφερθεί το εξής περιστατικό:Στη διάρκεια της συναυλίας ενός διάσημου Πολωνού βιολιστή που περιόδευε στην βορειοανατολική Αργεντινή, ο σκύλος Φερνάντο άκουγε με προσοχή, από τη θέση του στην πρώτη σειρά, με τα μάτια κλειστά και τ’ αυτιά τεντωμένα, ώσπου ένα φάλτσο του μουσικού τον έκανε να βγάλει ένα σπαραχτικό ουρλιαχτό. Ο βιολιστής διέκοψε το παίξιμό του και απαίτησε να βγάλουν το σκύλο έξω από την αίθουσα.Η απάντηση των ντόπιων ήταν κατηγορηματική: «Ο Φερνάντο ξέρει τι κάνει. Ή παίζεις καλά ή φεύγεις εσύ».
Το πρωινό της 28ης Μαΐου του 1963 ήταν μια πολύ θλιβερή μέρα για την Ρεζιστένσια. Ο Φερνάρντο βρέθηκε θανάσιμα τραυματισμένος στην πόρτα του κυβερνητικού μεγάρου. Τον είχε χτυπήσει αυτοκίνητο.δεν άντεξε και κατέληξε στα τραύματά του. Ήταν μια μέρα βαθιάς και ειλικρινούς θλίψης για την πόλη.Στο σημείο εκείνο υπάρχει η επιγραφή «Στον Φερνάντο, ένα μικρό λευκό σκυλί που, περιπλανώμενο στους δρόμους της πόλης, ξύπνησε ένα όμορφο συναίσθημα σε αμέτρητες καρδιές».
Ο Φερνάντο σύμβολο της Ρεζιστένσια
Ο επισκέπτης που πρωτοαντικρίζει την είσοδο της πόλη Ρεζιστένσια, έρχεται αντιμέτωπος με μια πινακίδα που γράφει: «Καλώς ήρθατε στην Ρεζιστένσια, την πόλη του Φερνάντο»! Στην ίδια πόλη, υπάρχουν επίσης τρία αγάλματα του Φερνάντο, που πέθανε στις 27 Μαΐου του 1963.