Αριστερά υπάρχει ένα ύψωμα, μισό περίπου μέτρο ψηλότερα από τις πλάκες του δαπέδου, το οποίο – σύμφωνα πάντα με την παράδοση – λειτουργούσε ως κλίνη του ασκητή Αγίου Μύρωνα.
Γύρω-γύρω υπάρχουν βράχοι, ενώ χαμηλά στο δάπεδο υπάρχουν τρεις λακκούβες. Στη μεσαία τρέχει πάντα αγίασμα. Σ’ένα βαθούλωμα του βράχου βρίσκεται η εικόνα του Αγίου και μπροστά της υπάρχει αναμμένο πάντα το καντήλι.
Απορία αλλά και εντύπωση, ωστόσο, προκαλεί τόσο στους κατοίκους του χωριού όσο και στους επισκέπτες, το πως γίνεται, ενώ τόσοι άνθρωποι εδώ και αιώνες βγάζουν αγίασμα, αυτό να μην τελειώνει ποτέ! Και παρά το γεγονός ότι το θέμα αυτό τους έχει απασχολήσει, απάντηση ακριβής και ασφαλής δεν έχει δοθεί. Γνωρίζουμε βέβαια ότι σε τέτοιου είδους ζητήματα πίστης και θρησκείας, η ανθρώπινη λογική πολλές φορές αδυνατεί να δώσει τη δική της ερμηνεία.
Δυο κυρίως παραδόσεις υπάρχουν οι οποίες σχετίζονται με τη μόνιμη παρουσία του αγιάσματος στη σπηλιά.
Η πρώτη θέλει το αγίασμα να ρέει –πηγάζει κατευθείαν από τον τάφο του Αγίου (χωρίς βεβαίως αυτό να έχει αποδειχτεί, παρά τις διάφορες εργασίες που έχουν γίνει κατά καιρούς στο υπέδαφος της εκκλησίας), ενώ η δεύτερη αναφέρει πως όλη η υγρασία της σπηλιάς, η οποία γίνεται περισσότερη κατά την ημέρα μνήμης του Αγίου, (κατά την ανάγνωση του ευαγγελίου) καταλήγει στο βαθούλωμα αυτό.
Όποια από τις παραδόσεις πάντως κι αν αποδεχτεί κανείς αναμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και αν περάσει κανείς και οποιαδήποτε ώρα κι αν θελήσει, φτάνει η ψυχή του να είναι καθαρή, μπορεί με μια μικρή κουτάλα που υπάρχει δίπλα στο βαθούλωμα, να ανασύρει το θαυματουργό Αγίασμα.
Ένα σημαντικό επίσης θαύμα του αγίου Μύρωνα, το οποίο συνδέεται άμεσα στην καθημερινή ζωή των κατοίκων του χωριού και παραμένει ανεξήγητο -όπως το αγίασμα- είναι το θαύμα με το Δράκο.
Σύμφωνα με την παράδοση, ένας δράκος ερχόταν από καιρό σε καιρό στη Ραύκο και έτρωγε ανθρώπους και ζώα.
Ο Άγιος Μύρωνας είχε χειροτονηθεί την περίοδο εκείνη επίσκοπος και απουσίαζε από το χωριό.
Οι κάτοικοι του ήταν απογοητευμένοι και φοβισμένοι.Έτυχε όμως μια φορά που ο Άγιος είχε επισκεφτεί την ιδιαίτερη πατρίδα του,ο δράκος να ξανακάνει την εμφάνιση του. Μάλιστα αυτό συνέβη ένα πρωί Κυριακής την ώρα που ο Άγιος λειτουργούσε στην εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, η οποία υπάρχει έως σήμερα.
Ο Άγιος Μύρωνας, χωρίς να φοβηθεί καθησύχασε τους πιστούς και έστειλε το διάκο με την αρχιερατική του ράβδο να διατάξει το θηρίο στο όνομα του Χριστού, να μείνει στη θέση όπου βρισκόταν.
Την ίδια στιγμή βροχή από πέτρες, άγνωστο από που, έπεσαν πάνω στο θηρίο το οποίο απολιθώθηκε και έγινε ένας μεγάλος βράχος.
Ο βράχος αυτός έκλεισε -σύμφωνα πάντα με την παράδοση- μέσα του το Δράκο γι’αυτό και σήμερα ο βράχος που σώζεται λέγεται “δράκος”.
Ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο συμβαίνει στο βράχο από τα παλιά χρόνια ως σήμερα. Ο βράχος – Δράκος που είναι από γρανίτη και έχει έκταση περίπου 1000τμ, αποτελεί ένα αλάνθαστο προγνωστικό του καιρού. Άλλοτε μικρές φυσαλίδες σαν άσπρος αφρός βγαίνουν από τις σχισμάδες του – ένδειξη ότι πρόκειται να βρέξει – σύμφωνα πάντα με τους κατοίκους, κι άλλοτε ακούγεται ένας περίεργος θόρυβος μέσα από τον βράχο – ένδειξη πως θα κάνει βαρυχειμωνιά. Αυτό επιβεβαιώνουν πολλοί κάτοικοι του χωριού, οι οποίοι έχουν υπάρξει μάρτυρες αυτού του φαινομένου. Πολλοί ξένοι, γεωλόγοι και μηχανικοί έχουν επισκεφτεί το Δράκο αλλά δεν έχουν καταφέρει έως σήμερα να ερμηνεύσουν το ιδιαίτερο αυτό φαινόμενο που η παράδοση και η πίστη το θέλει να λειτουργεί με τη χάρη του Αγίου, ως ένα πρωτότυπο βαρόμετρο της φύσης.
Αριστερά υπάρχει ένα ύψωμα, μισό περίπου μέτρο ψηλότερα από τις πλάκες του δαπέδου, το οποίο – σύμφωνα πάντα με την παράδοση – λειτουργούσε ως κλίνη του ασκητή Αγίου Μύρωνα.
Γύρω-γύρω υπάρχουν βράχοι, ενώ χαμηλά στο δάπεδο υπάρχουν τρεις λακκούβες. Στη μεσαία τρέχει πάντα αγίασμα. Σ’ένα βαθούλωμα του βράχου βρίσκεται η εικόνα του Αγίου και μπροστά της υπάρχει αναμμένο πάντα το καντήλι.
Απορία αλλά και εντύπωση, ωστόσο, προκαλεί τόσο στους κατοίκους του χωριού όσο και στους επισκέπτες, το πως γίνεται, ενώ τόσοι άνθρωποι εδώ και αιώνες βγάζουν αγίασμα, αυτό να μην τελειώνει ποτέ! Και παρά το γεγονός ότι το θέμα αυτό τους έχει απασχολήσει, απάντηση ακριβής και ασφαλής δεν έχει δοθεί. Γνωρίζουμε βέβαια ότι σε τέτοιου είδους ζητήματα πίστης και θρησκείας, η ανθρώπινη λογική πολλές φορές αδυνατεί να δώσει τη δική της ερμηνεία.
Δυο κυρίως παραδόσεις υπάρχουν οι οποίες σχετίζονται με τη μόνιμη παρουσία του αγιάσματος στη σπηλιά.
Η πρώτη θέλει το αγίασμα να ρέει –πηγάζει κατευθείαν από τον τάφο του Αγίου (χωρίς βεβαίως αυτό να έχει αποδειχτεί, παρά τις διάφορες εργασίες που έχουν γίνει κατά καιρούς στο υπέδαφος της εκκλησίας), ενώ η δεύτερη αναφέρει πως όλη η υγρασία της σπηλιάς, η οποία γίνεται περισσότερη κατά την ημέρα μνήμης του Αγίου, (κατά την ανάγνωση του ευαγγελίου) καταλήγει στο βαθούλωμα αυτό.
Όποια από τις παραδόσεις πάντως κι αν αποδεχτεί κανείς αναμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και αν περάσει κανείς και οποιαδήποτε ώρα κι αν θελήσει, φτάνει η ψυχή του να είναι καθαρή, μπορεί με μια μικρή κουτάλα που υπάρχει δίπλα στο βαθούλωμα, να ανασύρει το θαυματουργό Αγίασμα.
Ένα σημαντικό επίσης θαύμα του αγίου Μύρωνα, το οποίο συνδέεται άμεσα στην καθημερινή ζωή των κατοίκων του χωριού και παραμένει ανεξήγητο -όπως το αγίασμα- είναι το θαύμα με το Δράκο.
Σύμφωνα με την παράδοση, ένας δράκος ερχόταν από καιρό σε καιρό στη Ραύκο και έτρωγε ανθρώπους και ζώα.
Ο Άγιος Μύρωνας είχε χειροτονηθεί την περίοδο εκείνη επίσκοπος και απουσίαζε από το χωριό.
Οι κάτοικοι του ήταν απογοητευμένοι και φοβισμένοι.Έτυχε όμως μια φορά που ο Άγιος είχε επισκεφτεί την ιδιαίτερη πατρίδα του,ο δράκος να ξανακάνει την εμφάνιση του. Μάλιστα αυτό συνέβη ένα πρωί Κυριακής την ώρα που ο Άγιος λειτουργούσε στην εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, η οποία υπάρχει έως σήμερα.
Ο Άγιος Μύρωνας, χωρίς να φοβηθεί καθησύχασε τους πιστούς και έστειλε το διάκο με την αρχιερατική του ράβδο να διατάξει το θηρίο στο όνομα του Χριστού, να μείνει στη θέση όπου βρισκόταν.
Την ίδια στιγμή βροχή από πέτρες, άγνωστο από που, έπεσαν πάνω στο θηρίο το οποίο απολιθώθηκε και έγινε ένας μεγάλος βράχος.
Ο βράχος αυτός έκλεισε -σύμφωνα πάντα με την παράδοση- μέσα του το Δράκο γι’αυτό και σήμερα ο βράχος που σώζεται λέγεται “δράκος”.
Ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο συμβαίνει στο βράχο από τα παλιά χρόνια ως σήμερα. Ο βράχος – Δράκος που είναι από γρανίτη και έχει έκταση περίπου 1000τμ, αποτελεί ένα αλάνθαστο προγνωστικό του καιρού. Άλλοτε μικρές φυσαλίδες σαν άσπρος αφρός βγαίνουν από τις σχισμάδες του – ένδειξη ότι πρόκειται να βρέξει – σύμφωνα πάντα με τους κατοίκους, κι άλλοτε ακούγεται ένας περίεργος θόρυβος μέσα από τον βράχο – ένδειξη πως θα κάνει βαρυχειμωνιά. Αυτό επιβεβαιώνουν πολλοί κάτοικοι του χωριού, οι οποίοι έχουν υπάρξει μάρτυρες αυτού του φαινομένου. Πολλοί ξένοι, γεωλόγοι και μηχανικοί έχουν επισκεφτεί το Δράκο αλλά δεν έχουν καταφέρει έως σήμερα να ερμηνεύσουν το ιδιαίτερο αυτό φαινόμενο που η παράδοση και η πίστη το θέλει να λειτουργεί με τη χάρη του Αγίου, ως ένα πρωτότυπο βαρόμετρο της φύσης.