Όταν θέλουμε να πούμε σε κάποιον ότι είναι ελαφρόμυαλος, πολύ συχνά χρησιμοποιούμε τη φράση «Τα μυαλά σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος». Αυτή η έκφραση βγήκε πολύ παλιά.
Την εποχή της Τουρκοκρατίας υπήρχε στην Αθήνα ένας Αλβανός, που γύριζε στα διάφορα σπίτια των Χριστιανών και μάζευε τον καθιερωμένο κεφαλικό φόρο (το χαράτσι). Ήταν δε τρομαχτικός με δυο μέτρα ύψος και μαύρο, σημαδεμένο πρόσωπο.
Το όνομα του ήταν Κιουλάκ Βογιατζής και δούλευε στην Αθήνα σαν εισπράκτορας του κεφαλικού φόρου που υπήρχε εκείνα τα χρόνια. Κάθε έξι μήνες λοιπόν, επισκεπτόταν τα σπίτια και μάζευε το χαράτσι, προκαλώντας φόβο με το τεράστιο παράστημα και την άσχημη όψη του, σε μικρούς και μεγάλους.
Μάλιστα, ο λόρδος Βύρωνας που έτυχε να τον γνωρίσει από κοντά, είχε γράψει για αυτόν ότι έμοιαζε με δαίμονα που βγήκε από την κόλαση.
Ο άγριος άντρας, είχε μαζί του πάντα έναν κοντόχοντρο κόπανο, με τον οποίο τους απειλούσε. Σε περίπτωση που δε λάμβανε μια χρυσή λίρα ή δυο φλουριά, τότε θα βαρούσε στο κεφάλι εκείνους που δεν πλήρωναν.
Επειδή όμως δεν ήταν έξυπνος δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα διάφορα νομίσματα της εποχής εκείνης.Έτσι πολλοί Έλληνες αντί για λίρες και φλουριά, του έδιναν μπρούτζινες δεκάρες, τις οποίες γυάλιζαν πάρα πολύ καλά.Έτσι έφευγε ευχαριστημένος ότι είχε εισπράξει τις λίρες και είχε κάνει σωστά τη δουλειά του.
Έτσι λοιπόν, βγήκε η συγκεκριμένη έκφραση, ενώ αν αναρωτιέστε τι σχέση έχει ο μπογιατζής με όλα αυτά, η απάντηση είναι ότι ο Βογιατζής ήταν μπογιατζής στο επάγγελμα.