Οι περισσότεροι όταν σκεφτούμε έναν πειρατή θα μας έρθει στο νου το καλυμμένο μάτι που έχει.Θα υποθέσουμε πως το μαύρο ύφασμα καλύπτει ή ένα μάτι που λείπει ή ότι τραυματίστηκε σε κάποια μάχη.
Ο λόγος ήταν καθαρά πρακτικός και δεν είχε να κάνει με το ότι τους έλειπε το ένα μάτι. Οι πειρατές συχνά ανεβοκατέβαιναν από το κατάστρωμα στα αμπάρια του πλοίου τους που ήταν πολύ σκοτεινά. Από το φως της ημέρας πήγαιναν στο σκοτάδι.
Εάν δεν είχαν κανένα κάλυμμα, θα ήταν βασικά τυφλοί για λίγη ώρα εκεί κάτω και τότε θα μπορούσαν πραγματικά να χάσουν ένα μάτι. Τα μάτια μας αν και προσαρμόζονται από το σκοτάδι στο φως αμέσως, έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να πάρει μέχρι και 25 λεπτά προκειμένου να συμβεί το αντίθετο, δηλαδή από το δυνατό φως στο σκοτάδι.Το κάλυμμα επιτρέπει στο ένα μάτι να είναι πάντα στο σκοτάδι. Όταν ένας πειρατής πηγαίνει κάτω από το κατάστρωμα, το μόνο που έχει να κάνει είναι να αλλάξει θέση στο κάλυμμα.
Κι ενώ δεν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες που να το αναφέρουν ως γεγονός, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρακτική του να κρατά κανείς το ένα μάτι… στο σκοτάδι, λειτουργεί.
