Πολλές είναι οι παροιμιώδεις φράσεις και οι τυποποιημένες εκφράσεις τόσο του γραπτού όσο και του προφορικού νεοελληνικού λόγου που έχουν κληροδοτηθεί από την αρχαία ελληνική γλώσσα
Αλλότριος (-α-ο) είναι αυτός που ανήκει ή που αφορά κάποιον άλλον. Τα αλλότρια λοιπόν είναι τα ξένα, αυτά που δεν μας ανήκουν.
Όταν λοιπόν κάποιος “κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια” – όπως είναι η γνωστή φράση που χρησιμοποιούμε συχνά – τότε κρίνει τα ξένα έχοντας υπόψη τα δικά του. Δηλαδή εκφέρει κρίσεις ή απόψεις για τους άλλους έχοντας ως κριτήριο ή μέτρο αξιολογήσεως τον εαυτό του.
Τη χρησιμοποιούμε όταν κάνουμε λόγο για περιπτώσεις στις οποίες αποδίδουμε στους άλλους ιδιότητες και στοιχεία (είτε θετικά είτε αρνητικά) που συγκροτούν τη δική μας προσωπικότητα (π.χ., σοβαρότητα, ευστροφία, αθωότητα, υστεροβουλία, επιπολαιότητα, ζηλοφθονία).