Η εμφάνιση της τράπουλας χάνεται μέσα στα βάθη των αιώνων και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά το πότε και πού ανακαλύφθηκε.Το πιθανότερο είναι η απλή τράπουλα και το Ταρό αρχικά να συνυπήρχαν,στη συνέχεια να συνδυάστηκαν και αργότερα πάλι διαφοροποιήθηκαν.Η καταγωγή της, αβέβαιη, χάνεται μέσα στον χρόνο, στους μύθους και στις παραδόσεις.
Η ιστορία της τράπουλας
Η πατρότητά της είναι ένα μυστήριο. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν δημιούργημα των Αράβων, άλλοι των Ινδών ή των Αιγύπτιων και άλλοι των Κινέζων.Αλλά ως πιο ανίσχυρη κρίνεται η άποψη περί Αράβων. Είναι γεγονός ότι οι Άραβες συνέβαλαν στη διάδοση κάποιων μορφών τράπουλας,και να έκαναν αλλαγές αλλά δεν ήταν αυτοί που εφηύραν την τράπουλα.
Πιο πιθανή άποψη από αυτή είναι ότι τα τραπουλόχαρτα, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Αίγυπτο, σε ανύποπτο χρόνο, έχοντας επάνω τους θρησκευτικές απεικονίσεις. Οι αποκρυφιστές μάλιστα ασπάζονται την άποψη αυτή και θεωρούν ότι η εφεύρεση των τραπουλόχαρτων χρονολογείται πριν από τον έντυπο λόγο, ότι η τράπουλα ήταν η πρώτη μορφή «βιβλίου» και ότι τα τραπουλόχαρτα, αποτύπωναν την αρχέγονη γνώση, αποτελούσαν ένα μέρος της λατρείας του Αιγυπτίου θεού Τοθ, και με τη βοήθειά τους μπορούσε να προβλεφθεί η μοίρα των ανθρώπων και το μέλλον τους.
Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι πρωτοεμφανίστηκε στην Κίνα (όπου εφευρέθηκε το χαρτί) γύρω στον 7ο αιώνα μ.Χ. Στην αρχή μάλιστα μπορεί ταυτόχρονα να χρησιμοποιούντο και ως χαρτονομίσματα, όπως πιστεύουν κάποιοι ιστορικοί. Η ομοιότητα, πάντως, των κινέζικων χαρτονομισμάτων και των κινέζικων παιγνιοχάρτων είναι αξιοσημείωτη.Στην Ευρώπη μεταφέρθηκε γύρω στον 13ο αι. μ.Χ. από την Ασία ή την Αίγυπτο. Οι πρώτες ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες έφτασε, ήταν η Ιταλία και η Ισπανία. Το γεγονός αυτό εξηγεί και την προέλευση της λέξης, καθώς προέρχεται από την ιταλική λέξη trappola, η οποία σημαίνει παγίδα, δόλος.
Η τράπουλα προήλθε από το ιταλικό παιχνίδι «ταρόκ» ή «ταρόκο» που παιζόταν με χοντρά τετράγωνα ή παραλληλόγραμμα χαρτιά με αριθμημένες φιγούρες τόσο για ψυχαγωγία, όσο και για κερδοσκοπία. Αυτό, με τη σειρά του, προέρχεται από την «τράπουλα Ταρό».
Παραλλαγές, Μορφές, Παραστάσεις και Διαίρεση της τράπουλας
Οι τράπουλες διαφοροποιούνται ποικιλοτρόπως από τόπου εις τόπον.
Οι ενετικές δέσμες αποτελούνται από 70 φύλλα, αυτές της Μπολόνιας από 97 φύλλα και οι γαλλικές από 52 φύλλα, παραλλαγή η οποία τελικώς επικράτησε διεθνώς.
Παλαιότερα στα τραπουλόχαρτα υπήρχαν διάφορα σύμβολα, όπως ο ήλιος, η σελήνη, το σπαθί κ.λπ.
Η παλαιότερη γνωστή ελληνική τράπουλα χρονολογείται στο 1822 και σ’ αυτήν οι τέσσερις ρηγάδες απεικονίζονται με τις μορφές των Αλέξανδρου Υψηλάντη, Οδυσσέα Ανδρούτσου, Γεωργάκη Ολύμπιου και Γεωργίου Καντακουζηνού. Η τράπουλα αυτή περιγράφεται σε άρθρο της αρχαιολόγου Βάνας Μπουσέ με τίτλο «Μια τράπουλα με φιλελληνικά θέματα», στο τεύχος 59 του περιοδικού «Αρχαιολογία και Τέχνες».
Η αμέσως επόμενη, χρονικά, ελληνική τράπουλα, που είναι και η πιο γνωστή (δεδομένου ότι εθεωρείτο η παλαιότερη σωζόμενη) τυπώθηκε το 1829 στην Ουγγαρία, ήταν δέσμη γαλλικού τύπου και είχε ως φιγούρες τις εικόνες των ηρώων της Επανάστασης του 1821. Συγκεκριμένα οι φιγούρες αυτές είναι των: Καποδίστρια (Ρήγας κούπα), Κουντουριώτη (Ρήγας σπαθί), Μαυροκορδάτου (Ρήγας καρό), ¬ Υψηλάντη (Ρήγας μπαστούνι), Ελλάδας (Ντάμα κούπα), Αθηνάς (Ντάμα καρό), Καρτερίας (Ντάμα μπαστούνι), Μιαούλη (Βαλές κούπα), Κολοκοτρώνη (Βαλές σπαθί), Μπότσαρη (Βαλές καρό) και Κανάρη (Βαλές μπαστούνι). Τα 11 αυτά σωζόμενα φύλλα μπορεί κάποιος να δει στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο των Αθηνών.
Υπάρχει και ένας μύθος ότι τα χαρτιά γεννήθηκαν στο βασίλειο του Σεν-Χο.
«Ο περιορισμός στο ανάκτορο λέγεται ότι ήταν κουραστικός και ανιαρός για τις 300 παλλακίδες του Κινέζου αυτοκράτορα του 12ου αιώνα, Σεν –Χο. Κάθε τόσο οι κοπέλες που δεν άντεχαν, ξεγλιστρούσαν μέσα στη νύχτα και βάδιζαν προς τη λίμνη, όπου αθόρυβα έπεφταν μέσα. Πότε – πότε οι φρουροί έπιαναν κάποια από αυτές, καθώς επιχειρούσε να πνιγεί, και της ζητούσαν να εξηγήσει γιατί αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: η πλήξη.
Ο Σεν –Χο τότε κάλεσε τους σοφούς του και τους ζήτησε να βρουν ένα φάρμακο για την ανία. Μετά από λίγο καιρό εμφανίστηκε ένας σοφός κρατώντας μια συλλογή από μικρές,διακοσμημένες πλάκες από ελεφαντόδοντο, με τις οποίες έλεγε, μπορούσε να παίξει κανείς πολλά παιχνίδια. Ο αυτοκράτορας ενθουσιάστηκε, όπως και οι κοπέλες. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και οι τριακόσιες έπαιζαν μετά μανίας και έτσι η ώρα τους πέρναγε ευχάριστα».