Με την φράση αυτή εννοούμε το ψεύτικο και επιφανειακό ενδιαφέρον που δείχνει κάποιος για ένα ζήτημα.
Με άλλα λόγια τα κροκοδείλια δάκρυα είναι το ψεύτικο κλάμα.Η φράση έχει αρνητικό χαρακτήρα και γενικά χρησιμοποιείται ως συνώνυμο του υποκριτή, ο οποίος με ψεύτικα μέσα στοχεύει στη συγκίνηση, τη συμπόνια ή ακόμη και την παραπλάνηση κάποιου άλλου.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, η φράση προέρχεται από την αρχαία πεποίθηση ότι οι κροκόδειλοι δακρύζουν την ώρα που καταναλώνουν τα θύματά τους.
Μάλιστα η έκφραση ήταν γνωστή από την αρχαιότητα καθώς αναφέρεται σε έργα του αρχαίου συγγραφέα Πλούταρχου. Συγκεκριμένα στα έργα αυτά συγκρίνεται η συμπεριφορά του κροκόδειλου με αυτούς που προκαλούν τον θάνατο κάποιου και μετά θρηνούν δημόσια για αυτόν.
Μια διαφορετική εξήγηση για τα κροκοδείλια δάκρυα λέει ότι είναι ένα μέσο που χρησιμοποιεί ο κροκόδειλος για να προσελκύσει τα θύματα του στον θάνατο τους.
Όταν θέλει να ξεγελάσει το θύμα του, κρύβεται πίσω από κανένα βράχο ή δέντρο κι αρχίζει να βγάζει κάτι παράξενους ήχους, που μοιάζουν με κλάμα μωρού παιδιού. Συγχρόνως προσποιείται ότι είναι σε κίνδυνο επιστρατεύοντας ψεύτικα δάκρυα. Έτσι, αυτοί που τον ακούν, νομίζουν ότι πρόκειται για παιδάκι και τρέχουν να το βοηθήσουν. Ο κροκόδειλος τότε επιτίθεται ξαφνικά.
Βέβαια, και σε αυτήν την εκδοχή, λέγεται ότι οι κροκόδειλοι κλαίνε κατά τη διάρκεια και μετά το φαγητό, σε ένα είδος ψεύτικης μετάνοιας για το θύμα τους, όπως ο Ιούδας μετά την προδοσία του Ιησού.
