Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και όλοι θα στολίσουμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας .Οι περισσότεροι από εμάς ίσως δεν ξέρουμε τι συμβολίζουν κάποια χαρακτηριστικά και στολίδια που έχει επάνω του.
Το έλατο που είναι και το παραδοσιακό δέντρο που στολίζουμε, έχει μια ιδιότητα: δεν μαραίνονται τα φύλλα του και δεν πέφτουν ποτέ. Ακόμα και στο βαθύ χειμώνα, είναι καταπράσινο και "ζωντανό".Αυτό δεν είναι τυχαίο και συμβολίζει την αιώνια ζωή του Χριστού.
Αν παρατηρήσουμε το σχήμα του Χριστουγεννιάτικου δέντρου -του έλατου- είναι τριγωνικό. Αυτό που συμβολίζεται με αυτόν τον τρόπο είναι η Αγία Τριάδα.
Το χιόνι που βάζουμε επάνω στο έλατο και γενικά στη φάτνη,φαίνεται ότι δεν υπάρχει κάποιος Χριστιανικός συμβολισμός, παρά μόνο ότι είναι βαθύς χειμώνας κατά το χαρμόσυνο αυτό γεγονός.
Τα στολίδια επάνω στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο συμβολίζουν διάφορα σχετικά με τη γέννηση του Χριστού. Βάζουμε λαμπάκια (και παλιά που δεν υπήρχε ηλεκτρισμός βάζανε κεριά) για να συμβολίσουμε ότι ο Χριστός είναι το Φως της ζωής.
Στην κορυφή του βάζουμε ένα αστέρι που συμβολίζει το φωτεινό άστρο της ανατολής που προσδίδει τη γέννησή Του και οδήγησε τους τρεις μάγους στη φάτνη.
Επίσης, αντί για άστρο βάζουμε έναν άγγελο που συμβολίζει τον άγγελο Κυρίου που ανακοίνωσε στον Ιωσήφ και την Παρθένο Μαρία τη γέννησή Του.
Οι χριστουγεννιάτικες μπάλες που παραδοσιακά είναι κόκκινες, συμβολίζουν τη θυσία του Σωτήρα για όλους εμάς (το κόκκινο συμβολίζει το αίμα ).
Οι γιρλάντες που βάζουμε μερικές φορές, συμβολίζουν κάτι χαρμόσυνο και χαρούμενο που δεν είναι άλλο από τη γέννηση του Χριστού.
Τα ζαχαρωτά (σε σχήμα μαγκούρας) συμβολίζουν τη μαγκούρα του βοσκού στην ουσία που χρησίμευε στο να φέρει τα πρόβατα ο βοσκός στο σωστό δρόμο. Αυτό τα Χριστούγεννα στην ουσία συμβολίζει τον Σωσία που ήθελε να φέρει τον κόσμο στο σωστό δρόμο.
Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Ελλάδα
Το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου το έφεραν στην χώρα μας οι Βαυαροί και στην Ελλάδα για πρώτη φορά στολίστηκε δέντρο στα Ανάκτορα του Όθωνα το 1833, πρώτα στο Ναύπλιο και μετά στην Αθήνα, όπου μάλιστα οι κάτοικοι σχημάτισαν ουρές για να το θαυμάσουν. Ωστόσο η παρουσία του έγινε απαραίτητη σε κάθε ελληνικό σπίτι μετά τη δεκαετία του ‘50.
Η Ελλάδα ως χώρα της Θάλασσας,είχε το έθιμο του στολισμού του καραβιού
Το καράβι συμβολίζει την καινούργια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά τη γέννηση του Χριστού. Το ελληνικό παραδοσιακό καραβάκι αποτελεί παράδοση των παλαιών εποχών. Αποτελούσε και ένα είδος τιμής και καλωσορίσματος στους ναυτικούς, που επέστρεφαν από τα ταξίδια τους.
Έτσι βρήκε μεγαλύτερη θέση και μέσα στα σπίτια των Ελλήνων – κυρίως όσων ασχολούνταν με τη θάλασσα – και καθιερώθηκε το έθιμο του στολισμού του. Όμως, το καραβάκι ήταν, συχνά, συνυφασμένο με την αίσθηση του αποχωρισμού και με δυσάρεστες αναμνήσεις και δεν μπόρεσε να εδραιωθεί ως γιορτινό σύμβολο.
Για το λόγο αυτό, ήταν εύκολο να αντικατασταθεί από το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου, το οποίο ήταν απαλλαγμένο από τέτοιους συσχετισμούς.
Έως και την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, συναντούσαμε το καραβάκι σε πολλά ελληνικά σπίτια και στα χέρια των παιδιών που έλεγαν τα κάλαντα. Σήμερα, η παράδοση αυτή τείνει να εξαφανιστεί. Εντούτοις, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, συζητήθηκε έντονα στη χώρα μας το ζήτημα κατάργησης του χριστουγεννιάτικου δέντρου και αντικατάστασής του από το καράβι, η ιδέα όμως απορρίφθηκε.
Τα καραβάκια όμως εξακολουθούν να στολίζονται σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας – περισσότερο στα νησιά. Κυρίως ανάμεσα σε ναυτικούς, ψαράδες και θαλασσοπόρους, το έθιμο με το στόλισμα καραβιού κρατάει ακόμα γερά. Ίσως και σαν μία μορφή τάματος στον Άη Νικόλα, προστάτη άγιο των ναυτικών, ο οποίος γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου.