Δείτε Επίσης
Τα κάλαντα με τα λουκάνικα είναι ένα πανάρχαιο έθιμο της Πρωτοχρονιάς, για την περιοχή του Οροπεδίου Λασιθίου. Κανείς δεν μπορεί να τοποθετήσει τον χρόνο έναρξής του, όμως μεσούσης της πανδημίας, κατέστη μια από τις συμβολικές κινήσεις, προκειμένου ο κόσμος να νιώσει κοντύτερα με την παράδοσή του και να γεμίσει ελπίδα για την επόμενη μέρα και το επόμενο έτος. Όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δήμαρχος Οροπεδίου Λασιθίου Γιάννης Στεφανάκης, το έθιμο αναβίωσε και φέτος την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όπως συνέβαινε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
«Αποτελεί στον τόπο μας, μέρος της παράδοσης την οποία διατηρούμε ευλαβικά. Μαθητές των σχολείων μας, βγήκαν με μαγκούρες για τα παραδοσιακά κάλαντα της Πρωτοχρονιάς και οι νοικοκύρηδες των σπιτιών που άνοιξαν τις πόρτες τους, αντί για φιλοδώρημα κρέμασαν λουκάνικα στις μαγκούρες» είπε ο κ. Στεφανάκης που συμπλήρωσε ότι το έθιμο σχετίζεται με τη νηστεία των εορτών, τις προετοιμασίες που κάνουν τα νοικοκυριά για την Πρωτοχρονιά αλλά και τα κάλαντα που παραδοσιακά λένε τα παιδιά, πλημμυρίζοντας με ήχους τους δρόμους.
«Είναι μια μακραίωνη παράδοση που κρατάμε, γιατί έτσι μας την αφηγήθηκαν οι προηγούμενες γενιές. Οι κάτοικοι του Οροπεδίου Λασιθίου που ως πιστοί νήστευαν την περίοδο πριν τις γιορτές, εξέτρεφαν όλο το χρόνο έναν χοίρο, από τον οποίο έκαναν λουκάνικα που κάπνιζαν στις παραστιές. Όλα τα σπιτικά είχαν τα δικά τους λουκάνικα, οπότε τα κάλαντα των παιδιών δεν θα μπορούσαν να έχουν ως φιλοδώρημα, κάτι διαφορετικό από τα μοσχοβολιστά λουκάνικα που έφτιαχναν οι κάτοικοι μόνοι τους» εξήγησε ο κ. Στεφανάκης, ο οποίος ανέφερε ότι το έθιμο είχε και την κατάληξή του, που συνδεόταν άμεσα με το σχολείο της περιοχής.
«Όλη αυτή η διαδικασία γύρω από το έθιμο των καλάντων με τα λουκάνικα, κατέληγε στο σχολείο. Ο δάσκαλος συγκέντρωσε τα λουκάνικα που είχαν μαζέψει τα παιδιά και έφτιαχνε το πρώτο γεύμα της χρονιάς μέσα στο σχολείο, στο οποίο συμμετείχαν όλοι μαθητές του σχολείου» πρόσθεσε ο κ. Στεφανάκης, που συμπλήρωσε ότι «αν και σήμερα είναι ίσως δύσκολο να κατανοήσουμε τον συμβολισμό του, το έθιμο αυτό εκδήλωσε μια ζεστασιά για τα παιδιά. Να μην ξεχνάμε ότι ως απομονωμένο σημείο, το Οροπέδιο Λασιθίου, συχνά είτε από τις καιρικές συνθήκες είτε τις συνθήκες φτώχιας, είχε την ανάγκη να διατηρεί μεταξύ της κοινότητας, δυνατούς δεσμούς. Ο δάσκαλος ήταν παραδοσιακά μια μορφή που ένωνε και είχε ουσιαστικό ρόλο στα δρώμενα του τόπου. Εκείνος ήταν λοιπόν που μάζευε τα παιδιά και παρέθετε σε εκείνα το πρώτο γεύμα της χρονιάς. Σαν καλωσόρισμα στο κάθε νέο έτος, που όπως και σήμερα ελπίζουμε να είναι καλύτερο από τα προηγούμενα» κατέληξε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δήμαρχος Οροπεδίου Λασιθίου.
