Ανησυχητικές διαστάσεις έχουν πάρει τον τελευταίο καιρό τα περιστατικά βίας με πρωταγωνιστές ανήλικους και εφήβους, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις δρουν ακόμα και σαν οργανωμένες συμμορίες.
Χαρακτηριστική είναι η πιο πρόσφατη περίπτωση του άγριου ομαδικού βιασμού του 15χρονου στο Ίλιον από ομάδα 8 ανήλικων παιδιών.
Για να φτάσει ένας έφηβος να χρησιμοποιήσει βία με σκοπό να πληγώσει σκληρά ένα άλλο άτομο ή μια ομάδα σίγουρα είναι πολυπαραγοντική η ώθηση που του δόθηκε. Αρχικά, πυλώνας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, συναισθηματικού και ψυχικού, του παιδιού, αποτελεί το στενό του οικογενειακό περιβάλλον. Ο τρόπος που αντιδρά η οικογένεια σε θέματα που προκύπτουν, η μεταξύ των μελών συμπεριφορά και η επίδειξη του πρέποντος σεβασμού προς όλα τα μέλη που την απαρτίζουν, ο χώρος και ο χρόνος που δίνεται σε κάθε μέλος να εκφράσει τυχόν ανησυχίες και φόβους που το προβληματίζουν. Αν σε μια οικογένεια λείπει ο σεβασμός και η κατανόηση τότε εύκολα μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά ένας ανήλικος»
Επίσης ο ευρύτερος κοινωνικός περίγυρος με τον οποίο ένα παιδί συναναστρέφεται και αλληλεπιδρά παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο στο τι συμπεριφορές θα εμφανίσει ο έφηβος. Οι έφηβοι έχουν έντονα ανεπτυγμένη την ανάγκη να ανήκουν σε ένα κοινωνικό σύνολο, μια ομάδα. Σε περιπτώσεις, όμως, για παράδειγμα όπου ένα παιδί δεν έχει έντονα καλλιεργημένη την έννοια της αυτοπεποίθησης θα μπορούσε να γίνει μέλος μιας ομάδας, η οποία υιοθετεί βίαιες και έντονες συμπεριφορές. Με τον τρόπο αυτό ο συγκεκριμένος έφηβος περιβάλλεται από άτομα πιο δυνατά από τον ίδιο, και συγκαλύπτεται η δική του μειωμένη αυτοπεποίθηση. Για να καλύψει την ανάγκη αυτή και κάποιες ακόμα ενδέχεται να λάβει μέρος κι ο ίδιος στις βίαιες συμπεριφορές που αναπαράγει αυτή η ομάδα».
Σημαντικό ρόλο, επίσης, διαδραματίζουν τα προβαλλόμενα πρότυπα της εποχής, η δυνατότητα παρακολούθησης ποικίλων ακατάλληλων βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που προτρέπουν τα παιδιά να επιδείξουν τέτοιες συμπεριφορές, τα βιντεοπαιχνίδια όπου πλέον η βία παρουσιάζεται τελείως ωμά και καθαρά στους εφήβους, καθώς και η, κατά την γνώμη μου, λανθασμένη προβολή των περιστατικών βίας μέσω υπερανάλυσης και υπερπροβολής τους. Κάποιες φορές μπορεί να λειτουργεί αντίστροφα όλο αυτό και αντί για αποτροπή να επιφέρει έντονη περιέργεια στα παιδιά», τόνισε η Ψυχολόγος.
Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να διαχειριστεί ο γονέας τη βίαιη συμπεριφορά του παιδιού του;
Το πώς θα πράξει ο γονέας αν παρατηρήσει βίαιη συμπεριφορά από το παιδί του είναι αρκετά σχετικό. Αν όμως εννοούμε την εμπλοκή του σε βίαια περιστατικά όπου υπάρχουν θύματα τότε ο γονέας θα ήταν χρήσιμο να αναλογιστεί καλά πριν προχωρήσει σε οποιαδήποτε ενέργεια. Ενδεχομένως το παιδί του σταδιακά να παρουσίασε κάποια σημάδια, όπως οι έντονες εκρήξεις θυμού, η απομόνωση, η απομάκρυνση από τα σχολικά καθήκοντα κ.α..
Είναι αναμενόμενο ο γονέας να νιώσει θυμωμένος και απογοητευμένος από το παιδί του. Αφού καταφέρει να κατευνάσει λίγο τη ψυχολογική και συναισθηματική φόρτιση θα ήταν καλό να προσεγγίσει το παιδί του και να του μιλήσει. Να του εξηγήσει πώς νιώθει και να του πει πώς νιώθει και το θύμα, το οποίο βασανίστηκε. Να του παρουσιάσει όλες τις συνέπειες που επιφέρει μια τέτοια πράξη και να του εξηγήσει πού θα μπορούσε να οδηγηθεί αν η συμπεριφορά αυτή γίνεται επαναλαμβανόμενα. Ακόμα, όμως, θα ήταν καλό να ακούσει κι ο γονέας το παιδί του. Να του δώσει χώρο να μιλήσει